Smakeloos goed en ambachtelijke produktie

Hallo beste lezer,

Al ruim 8 maanden reis ik door Frankrijk met mijn hond en camper. Hier en daar pluk ik wat werk op, mede dankzij deze website. Ik ben op veel plaatsen geweest en heb veel dingen mogen zien. Ik heb geen vaste woonplek, weinig bezittingen en des te meer voel ik mij met mijn voeten op de aarde. Vandaag is het weer een stukje minder dus dat doet filosoferen. Zo'n twee weken geleden ben ik voor een paar dagen terug gegaan naar Nederland om zakelijke redenen. Hoewel ik nog geen jaar weg ben geweest was dit een cultuurshock voor mij. Mensen wonen in woonwijken waar elk huis er hetzelfde uitziet, gaan op hetzelfde tijdstip in de file staan om met dezelfde auto naar hetzelfde werk te gaan. De vrouwen blijven thuis en laten tegelijk de hond uit en doen tegelijk boodschappen terwijl de kinderen een fantasiewereld creëren met alle elektronische rotzooi die niet aan te slepen is. Ik voelde de benauwende sfeer en de paniek die van de gezichten af te lezen was. Mijn hond mocht nergens los lopen en hoewel ze er erg vriendelijk uitziet liepen veel mensen er met een grote bocht omheen. Teruggekomen in Frankrijk sta ik in een agrarisch gebied, veel landbouw. Al jaren gaat het niet goed met de lokale boeren en kunnen nog net met de nodige subsidie het hoofd boven water houden. Het glorie rijke land met alle Artisanale pottenbakkers, imkers, ateliers en kunstenaars dreigt verloren te gaan. Het kweken van groeten en fruit gebeurd op grote schaal in kassen. Dieren worden op elkaar gestapeld en tegen de tijd dat het vlees in een pakje in de supermarkt ligt, mag het niet eens vlees meer worden genoemd. Groenten is smakeloos, de dagelijkse proteïnen zijn meer taaie chemische experimenten. De meerwaarde van ambachtswerk is gedaald tot het minimale en kan niet opboksen tegen zielloze massaproductie. De mens die zich laat leiden door de standaard module heeft het zicht op kwaliteit verloren. Het blijft allemaal braaf in de auto zitten om dag in dag uit op de a10 vast te staan. Als er bij thuiskomst maar hetzelfde smakeloze maal op tafel staat. We praten niet meer over automatisering van productieprocessen, maar over automatisering van de mens. We hebben onze kracht om te kunnen overleven overgegeven aan een uitgestippeld leven zonder kleur, geur en smaak. Feitelijk leven wij, net als de kinderen achter de computer, in een fantasiewereld. Het enigste dat de mens uiteindelijk in leven zal houden is ambachtelijke vakmanschap. Fabrieken hebben geen eeuwig leven, olie zal ooit op zijn en geld zal ooit zijn waarde verliezen. Ambachtelijke vakmanschap heeft de mens eeuwen op de been gehouden en zal essentieel zijn in tijden van schaarste. De sleutel tot overleven is de mogelijkheid om zelfvoorzienend te zijn.

Als ik de tekst zo terug lees zit er een negatieve ondertoon in. Echter zie ik het positief in. Terwijl Frankrijk grote problemen heeft met de stakingen en Nederland ook vandaag weer 150 km file telt, eten wij elke dag eerlijke verse producten, geniet ik van de natuur, doe mij tegoed aan de individuele kennis van kleinschalige producenten en kan mijn hond lekker rondbanjeren. Je moet genoegen nemen met minder om de kwaliteit van het leven tegemoet te komen en volgens mij komen steeds meer mensen tot het besef naarmate de problemen op economisch gebied zich opstapelen. Het zal nog wat erger worden maar uiteindelijk zal de vraag naar eerlijke productie weer toenemen en de ambachtelijke meerwaarden weer in ere hersteld worden.

Groet Simon

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

Werk Algemeen

< Vorige bijdrage

Reactie van Ad van Krimpen op 26 Oktober 2010 op 9.41: Hoi Simon,
je bent een interessante discussie begonnen. Ik herken de cultuurschok die je beschrijft als ik weer eens 'terug' ben. De agressie, het lawaai, de hufterigheid, noem maar op. Toch geloof ik dat we Nederland niet kunnen vergelijken met Frankrijk en met name het leven op de campagne. Nederland, en met name het westen, is eigenlijk een stad en geen land. Hier in de grote steden vind je de zelfde agressie, herrie en hufterigheid. Echter Frankrijk heeft in vergelijking met Nederland, maar een paar grote steden: Parijs, Lille, Lyon, Marseille, Nice, Toulouse. De andere zogenaamd grote steden, zoals Bordeaux, Dijon, Reims, zijn kleiner dan Nijmegen, Arnhem of Apeldoorn. Met andere woorden de druk van de massaliteit op het individu is hier over het algemeen een stuk kleiner. Natuurlijk vinden wij het leven op de campagne aangenamer, want dat is onze persoonlijke keuze. Ik heb genoeg vrienden die het leven in de stad heerlijk vinden en die niet begrijpen, wat wij hier die lange stille winters zoeken. Wij houden van de stilte, de natuur, het overzichtelijke van het dorpsleven en de hoffelijkheid om elkaar, ook vreemden, te groeten als je een winkel of een café binnen stapt. Maar dat is het platteland, waar je elkaar ooit eens nodig zult hebben als de omstandigheden eens zwaarder zullen zijn. Ik denk dat je dat soort elementen ook wel in de spaarzame kleine dorpen in Nederland zult vinden. Natuurlijk zijn er verschillen. Ik ben het met je eens dat het voedsel meer kwaliteit heeft, hoewel je in de supermarchés ook moet opletten wat je koopt. Nederland heeft ook kwaliteitsvoedsel, zoals Texels lam om maar wat te noemen. Alleen dat wordt slechts mondjesmaat in Nederland verkocht. Als goede winkeliers verkopen we dat liever aan het buitenland, omdat er daar betere prijzen voor worden betaald. Er is één ding waar ik echt blij mee ben, en dat zijn de supermarkten die aan de rand van de stad het landschap ontsieren. Ja, het is lelijk, maar we moeten wel bedenken, dat de plaatsing van die supermarkten aan de rand van de steden houdt de binnensteden vrij voor kleine individuele winkeliers. In Nederland zijn de binnensteden verpest door de ketens van het Kruitvat, Albert Heijn, Ethos en noem ze maar op. Al die dorpen en steden lijken daardoor op elkaar en ik weet niet wat lelijker is, die concentratie van supermakten aan de rand van de stad, of die eenvormigheid van Albert Heijn en consorten.
Ik ga niet terug naar Nederland. Geen 10 paarden krijgen mij terug in dat rijtjeshuis met het lawaai van de A15 op de achtergrond, de ruzie van de buren die door het dunne muurtje te horen is, het blik voor de deur en het fijnstof in de lucht. Mischien ga ik volgend jaar weer eens wat vrienden bezoeken en wat harinkjes happen. Tot die tijd houd ik mijn restantje heimwee in bedwang door af en toe eens te kijken naar de Nederlandse tv. Dan weet ik dat ik niet zit te wachten op een Wildersdiscussie, of de pijn rond het afschaffen van de kunsten.

Reactie van Leuntje op 26 Oktober 2010 op 10.07: @ Gerda. Ja, gelukkig zijn moet je willen, dat is waar. Maar omgeving en mensen (factoren die wij in dit deel van de wereld kunnen kiezen, godzijdank) hebben toch invloed op je? Of op jou niet?
In dat geval: misschien is de een daar gevoeliger voor dan de ander...

Reactie van Marieke van Sambeek op 26 Oktober 2010 op 10.31: Ben jaloers op je , begin net met alles achter laten en opnieuw beginnen met weinig maar begin ook net te beseffen dat er weinig nodig is om opnieuw te kunnen beginnen als je alle rotzooi maar weglaat.

Reactie van Heleen op 26 Oktober 2010 op 13.50: Mooi geschreven door Simon! En ik erken dat er in Frankrijk meer mogelijk is op het gebied van lokaal eten van kleine producteurs. Volgens mij komt dat omdat er hier gewoon meer platte land is, in Nederland wonen er gewoon veel mensen op weinig vierkante kilometers. Ik ben naar Frankrijk gekomen omdat ik met een fransman getrouwd ben. We woonden eerst 5 jaar in Nl, waar hij het minder naar zijn zin had. Daarom was het nu mijn beurt om het in een ander land te proberen. En dat is best lastig, al zie ik net als Simon voordelen aan Frankrijk. Maar in Nederland kun je ook lokaal eten, je moet er gewoon wat tijd insteken om dat te vinden. Verder mis ik hier in Frankrijk bijvoorbeeld de grote variatie in (lagere) scholen zoals Nederland die kent (Dalton, Vrije school etc), dat is in Frankrijk nauwelijks te vinden. Verder de enorme hiërarchie die hier heerst in vooral de werksfeer en de bijna onmogelijkheid om part time te werken waardoor kinderen de godganse dag op schhol/crèche/nounou/naschoolseopvang doorbrengen, 5 dagen per week! Maar daarnaast is er ook weer de sociale hulp die hier erg goed is (je kunt overal geld voor krijgen als je weinig inkomen hebt en een werkeloosheidsuitkering van max 23 maanden, ongehoord!).
Kortom, overal is wel iets goeds te vinden, je moet het alleen willen zien! Dus inderdaad: home is where the heart is, zoals Wilma schrijft!

Reactie van wilma op 26 Oktober 2010 op 15.27: @ allemaal die aan deze discussie meedoen : als jullie HET idéale land gevonden hebben om te wonen, laten jullie me dat dan weten ..... s'il vous plaît ???
Want het vervolg op deze discussie is eigenlijk : wat is het idéale land ? Het platteland ?
Neeeeeee, 8 jaar in Normandië heb ik gedaan, ben weer terug in Parijs en vindt het zalig hier !!!
Wat ??? Parijs zalig ???
Dat mens zal wel van de metrotrappen gevallen zijn, ik hoor het sommigen denken !
Simon doet iets waar hij heel gelukkig mee is, geweldig voor hem.
Maar ik idéaliseer Frankrijk niet (ohhh die stakingen, daar wordt ik gek van), en ik wil zeker Nederland niet dénigreren(wat is het er toch allemaal goed geregeld met de papierwinkel hé ???) ....
Als je het leven kunt leiden wat je wilt leiden op de plek die je zelf hebt gekozen : dan is het leven waarschijnlijk idéaal. Toch ???
Als je die mogelijkheid niet hebt, dan moet je van je leven maken wat er van te maken is. Dat doe ik elke dag en ik ben een bijzonder vrolijk en levenslustig mens ! Of euhh .... zou het misschien daardoor komen ???? ;-))
Groetjes allemaal en fijne brainstorming over "wat is nu eigenlijk geluk" ??

Wilma

Reactie van Ada op 26 Oktober 2010 op 15.33: Over die verse producen in Nederland. Wij woonden voorheen in de kop van Noord-Holland, zo agrarisch als wat! In de supermarkten is er behalve bij AH praktisch geen biologisch vers product te koop. En wat er is, is erg duur. Eco producten (wasmiddelen etc) niet te vinden. Je kunt wel bij de aardappelboer een zak aardappelen kopen, kaas bij de boerenkaas boer en fruit bij de teler. Maar dan heb je het wel gehad. Op de markt vindt je geen biologische groenten! Die haal je uit de natuurwinkel en dat ziet er niet uit allemaal. De Natuurwinkel hier heeft frisse spullen omdat er meer vraag is. De supermarkt hier heeft diverse biologische versproducten maar ecologische producen te over. Van alles te koop voor een beter milieu en een gezonde septictank!
De lucht die we hier inademen in de campagne is schoon, op zich een reden voor geluk. Zoals al eerder gezegd, de sociale controle of liever omgang is mijns inziens beter hier. In nl kende je elkaar wel maar dat was het dan ook(klein dorp) iedereen heeft het daar druk met zichzelf, werk, kinderen enz. Hier wordt er hard gewerkt door de mensen, ze hebben ook niet veel tijd, maar als nodig zijn ze er voor je en némen ze de tijd voor je. Dat is ook geluk.
En dat is ons geluk. Als de omgeving waar je in woont, die je gekozen hebt, bij je past, dan maakt dat gelukkig. Als je dan ook nog je plek inderdaad vind en je wordt geaccepteerd! dan is er weer reden tot meer geluk. Heb je dan innerlijk ook je plek, je voldoening, je rust gevonden. Dan is dat is ook geluk.
Ik denk dat er in NL ook vast wel zulke plekjes zijn, maar die zijn dan moeilijk te vinden, tussen de snelwegen met alle lawaai in.
Dit is natuurlijk een persoonlijke ervaring en ik kan niet spreken voor de steden, want daar zal je mij niet zo snel vinden. Maar geluk ligt vooral in jezelf en je hebt jezelf nodig om dat te vinden en uit te dragen. Dan maakt dat nog gelukkiger.
Wij werken niet meer, leven van een uitkering en in NL waren we allang failliet geweest. Hier kunnen we nog nét rondkomen, maar en door onze directe binding met de natuur én onze leefomgeving zijn we intens gelukkig!
groetjes

Reactie van ed deelen op 26 Oktober 2010 op 16.51: @ Gerda
Moest wel even grinniken om jouw reactie. Dat was mijn insteek gisteren ook toen ik de eerste reacties had gelezen, waarbij er net als bij andere topics enkele keren een vergelijking werd gemaakt tussen FR en NL, die (wegens zelfrechtvaardiging?) uitviel in het nadeel van NL. Zelf ben ik nogal nuchter; meerdere schrijvers hier hebben betoogd dat het persoonlijk geluk in jezelf zit en niet direct in lokatie. Op zich klopt dat denk ik wel, omgevingsfactoren spelen natuurlijk wel een rol. Ideale woonomgeving voor mij: terugziend denk ik toch westelijk Canada. Wellicht in de toekomst weer, voorlopig heb ik nog veel te doen hier.

Reactie van suzywong op 26 Oktober 2010 op 20.16: Iemand zegt hierboven "geluk ligt in je zelf" en niet in de omgeving. Probeer dat dan maar eens uit te leggen aan een SMIC familie die in een HLM in de banlieue woont en bijvoorbeeld last heeft van de transport stakingen. Ik woon ruim 20 jaar in Parijs en beschouw me als bevoorrecht, geen last van stakingen, je neemt gewoon de fiets, en een heerlijke stad om te wonen. Liever een studio in de stad dan een 4 pieces in de banlieue waar je 'savonds de deur niet uit kunt, Maar dat is een keuze inderdaad. Maar als ik alleen al in het buurtje waar ik woon 3 ambachtelijke slagers op loopafstand heb, dan is zoiets niet te vinden in Nederland. En op het platteland vind je vaak alleen maar ambachtelijke slagers. Aan ieder de keuze om zijn/haar vlees bij de Carrefour te kopen!
Eveneens zegt iemand hierboven dat er heus zo veel verschil niet is met leven in Ned of Frankrijk, ik vraag me dan af hoe u leeft, er is een enorm verschil tussen leven in beide landen. Maar dat geldt waarschijnlijk niet voor gepensioneerden.

Reactie van Heleen Brands op 26 Oktober 2010 op 20.21: Ik heb nagedacht over de reacties en het valt mij op, dat velen reageren op onderdelen en niet op het gehele stuk dat Simon heeft geschreven. Iedereen haalt er iets uit dat voor hem/haar van toepassing is en eigenlijk is dat grappig. We zien de samenhang van de dingen in en buiten ons over het hoofd en reageren veelal vanuit de emotionele prikkel dat iets oproept. Wat is in balance zijn?, wat noemen we in evenwicht zijn, soms weten we zelf niet wat de inhoudt betekent als we zeggen, ik ben in balance of daar streef ik naar zonder te beseffen wat dat allemaal echt betekent. Moet je in balance zijn om goed te kunnen functioneren? Om je gelukkig te voelen want dan mis je wel je hoogtepunten en je dieptepunten om het verschil te kunnen ervaren, om te groeien. Je moet het onverwachte niet buitensluiten of verbannen anders maakt het leven je tot een robot. Kun je 1 zijn met de natuur om je heen, ik geloof er niks van. Je kunt onmogelijk 1 zijn met de natuur of met het stadsleven om je heen want als je dat zou zijn kom je onherroepelijk in de problemen. Je zou zomaar tegen een boom of een auto kunnen opbotsen vanwege de eenheid die je ervaart. Alles in en om je heen is immers in beweging, alles beweegt, je denken, je gevoel, de boom, het water, de auto, je lijf. Als je een kopje thee zou laten stuk vallen dan nog is de thee er en daar gaat het bij mijn weten om, het gaat om de kern dat al eerder was en zich weer opnieuw aankondigt.

Een blad van de boom
valt in roerloos wateroppervlak
dat nauw de stilte brak
Op het oppervlak van het water ontstond een kring
van lichte rimpeling
dat almaar verder ging

Toen rimpeling op den oever stiet
was nog het einde niet
daar een nieuwe kring
de oever weer verliet

En zo zette rimpeling zich voort
in kringen ongestoord
door een oorzaak
dat nauwlijks werd gehoord

Reactie van ed deelen op 26 Oktober 2010 op 20.37: Die Simon heeft toch heel wat opgeroepen met zijn verhaal. Ik denk dat Heleen al enkele heel ware woorden heeft gesproken met te constateren dat we ieder een herkenningspunt eruit halen en onder een vergrootglas leggen. Simon's verhaal nog eens beschouwend valt het in enkele delen, of beter, vragen te splitsen:
* hoe deel ik mijn eigen leven in - zeer subjectief en moeilijk meetbaar voor anderen
* is je innerlijke geluk te beïnvloeden door het verblijven in een andere omgeving dan dat wat vertrouwd is, voor de meesten van ons dus NL. Ik denk dat het daarbij heel veel uitmaakt of je tijdelijk verblijft, als een retraite of reis (los van lengte daarvan) of een regulier bestaan hebt zoals je dat ook had in NL.
* zijn er objectieve criteria aan te wijzen waarom het ene land 'beter' is dan het andere? Ik heb in mijn werk vaak, misschien wel te vaak, te maken met mensen die uit een soort van zelfrechtvaardiging ('ik ben niet voor niets geëmigreerd, dus ik zal hoe dank ook slagen en gelukkig zijn") lijken uit te stralen dat het leven in FR louter fantastisch is. Gelukkig heb ik hierboven ook de nodige kritische kanttekeningen gezien.

Zo maar wat dingen die Simon's stuk bij mij opriepen. En ik werd, maar dat is hoogst subjectief, er nog eens op gewezen dat mijn reis, zowel innerlijk als qua omgeving, ook nog lang niet voorbij is. Wie sprak ook weer de wijze woorden dat de reis boeiender is dan het doel? Leve het leven!