Smakeloos goed en ambachtelijke produktie

Hallo beste lezer,

Al ruim 8 maanden reis ik door Frankrijk met mijn hond en camper. Hier en daar pluk ik wat werk op, mede dankzij deze website. Ik ben op veel plaatsen geweest en heb veel dingen mogen zien. Ik heb geen vaste woonplek, weinig bezittingen en des te meer voel ik mij met mijn voeten op de aarde. Vandaag is het weer een stukje minder dus dat doet filosoferen. Zo'n twee weken geleden ben ik voor een paar dagen terug gegaan naar Nederland om zakelijke redenen. Hoewel ik nog geen jaar weg ben geweest was dit een cultuurshock voor mij. Mensen wonen in woonwijken waar elk huis er hetzelfde uitziet, gaan op hetzelfde tijdstip in de file staan om met dezelfde auto naar hetzelfde werk te gaan. De vrouwen blijven thuis en laten tegelijk de hond uit en doen tegelijk boodschappen terwijl de kinderen een fantasiewereld creëren met alle elektronische rotzooi die niet aan te slepen is. Ik voelde de benauwende sfeer en de paniek die van de gezichten af te lezen was. Mijn hond mocht nergens los lopen en hoewel ze er erg vriendelijk uitziet liepen veel mensen er met een grote bocht omheen. Teruggekomen in Frankrijk sta ik in een agrarisch gebied, veel landbouw. Al jaren gaat het niet goed met de lokale boeren en kunnen nog net met de nodige subsidie het hoofd boven water houden. Het glorie rijke land met alle Artisanale pottenbakkers, imkers, ateliers en kunstenaars dreigt verloren te gaan. Het kweken van groeten en fruit gebeurd op grote schaal in kassen. Dieren worden op elkaar gestapeld en tegen de tijd dat het vlees in een pakje in de supermarkt ligt, mag het niet eens vlees meer worden genoemd. Groenten is smakeloos, de dagelijkse proteïnen zijn meer taaie chemische experimenten. De meerwaarde van ambachtswerk is gedaald tot het minimale en kan niet opboksen tegen zielloze massaproductie. De mens die zich laat leiden door de standaard module heeft het zicht op kwaliteit verloren. Het blijft allemaal braaf in de auto zitten om dag in dag uit op de a10 vast te staan. Als er bij thuiskomst maar hetzelfde smakeloze maal op tafel staat. We praten niet meer over automatisering van productieprocessen, maar over automatisering van de mens. We hebben onze kracht om te kunnen overleven overgegeven aan een uitgestippeld leven zonder kleur, geur en smaak. Feitelijk leven wij, net als de kinderen achter de computer, in een fantasiewereld. Het enigste dat de mens uiteindelijk in leven zal houden is ambachtelijke vakmanschap. Fabrieken hebben geen eeuwig leven, olie zal ooit op zijn en geld zal ooit zijn waarde verliezen. Ambachtelijke vakmanschap heeft de mens eeuwen op de been gehouden en zal essentieel zijn in tijden van schaarste. De sleutel tot overleven is de mogelijkheid om zelfvoorzienend te zijn.

Als ik de tekst zo terug lees zit er een negatieve ondertoon in. Echter zie ik het positief in. Terwijl Frankrijk grote problemen heeft met de stakingen en Nederland ook vandaag weer 150 km file telt, eten wij elke dag eerlijke verse producten, geniet ik van de natuur, doe mij tegoed aan de individuele kennis van kleinschalige producenten en kan mijn hond lekker rondbanjeren. Je moet genoegen nemen met minder om de kwaliteit van het leven tegemoet te komen en volgens mij komen steeds meer mensen tot het besef naarmate de problemen op economisch gebied zich opstapelen. Het zal nog wat erger worden maar uiteindelijk zal de vraag naar eerlijke productie weer toenemen en de ambachtelijke meerwaarden weer in ere hersteld worden.

Groet Simon

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

Werk Algemeen

< Vorige bijdrage

Reactie van ed deelen op 25 Oktober 2010 op 22.26: @ Heleen
Mooie bijdrage aan dit onderwerp dat vrijwel ongemerkt een 'discussie' is geworden. Mede in navolging van Simon roer je toch een essentiële vraag aan.

Reactie van Ada op 25 Oktober 2010 op 22.57: Wanneer je Nederland binnenrijdt bij Breda, dan voel je de spanning de stress van de mensen om je heen. De rommel op de parkeerplaatsen en jawel de files zelfs op zaterdag of, 's nachts. Altijd is er lawaai om je heen je vind bijna geen plek meer zonder een geluid (buiten die van de natuur). Wij wonen in de campagne, en daar ben ik blij om. In Bretagne vonden wij de ruimte en de rust. En.... de lange tafel met de accordeon!!!
Ik heb wel wat met je verhaal Simon, mensen hebben nog tijd voor elkaar hier.
Groeten

Reactie van simon valkering op 26 Oktober 2010 op 0.25: Hallo beste lezers,

Erg bedankt voor jullie reacties.Naar aanleiding van het artikel ontstaat een discussie over de persoonlijke ideeën en opvattingen van individuen. Een kleine toelichting van mij leek me wel gepast. Hoewel mijn artikel anders doet vermoeden is het geen directe aanval op Nederland en zijn inwoners (waaronder ik mijzelf ondanks mijn afwezigheid reken). Dit artikel stipt een ontwikkeling aan die zich zowel in Nederland als in Frankrijk als in ieder welvarend land voor doet, het geen is dat de kenmerken zich in Nederland meer zichtbaar maken. Persoonlijk geluk ligt in een mens zelf, dat is niet gebonden aan omgeving of omstandigheden. Je kan je geluk ook niet hangen aan je onvrede over een paar in te vullen formulieren. Zolang je bij jezelf blijft en je innerlijke kracht gebruikt om tegenslagen te overwinnen heb je elke dag de vrijheid om nieuwe/andere keuzes te maken. Het gevoel voor deze kracht wordt verdoofd door de hoge sociale druk die op mensen wordt beoefend en zodoende nemen we vaak genoegen met een standaard levensloop dat overzichtelijk is. In deze levensloop word grote waarden gehecht aan aspecten die niet relevant zijn aan primaire levensbehoeftes en trekken het evenwicht van mens en oorsprong uit balans. Diep van binnen schuilt dat besef en zorgt voor de onvrede waarvan menig mens niet weet waar het vandaan komt. Waar ik mij aan verbaasde in Nederland was de zichtbare ontevredenheid en daarbij de vergelijkbare leefomstandigheden van de "ontevreden mens". Het instinctief dat we lopen op de gewezen weg.Staan we ooit stil om ons af te vragen of we wel naar de juiste hebben geluisterd? Of rijden we zonder om ons heen te kijken op het stemmetje van de tomtom af. Misschien is het mijn falen dat ik heb gekozen af te wijken van het gebruikelijke levenspatroon, maar daar zijn individuele ideeën en opvattingen voor. Het getuigd in ieder geval van communicatie met mijn innerlijke zelf, iets wat de mensen in deze discussie gemeen hebben. In een volgend artikel zal ik wat meer lovend zijn over het leven ;).

Groet Simon

Reactie van ed deelen op 26 Oktober 2010 op 0.30: Hey Simon,
Ik meen dat ik de eerste was met een kritische noot ten aanzien van het 'afgeven' op Nederland. Nog maar even een heel korte toelichting mijnerzijds dan. Het ging me juist niet om wat jij zei, maar om enkele eerste reacties op het artikel, die aansloten bij een -in mijn beleving- negatieve vergelijking tussen het geplaagde Nederland en het gezegende Frankrijk. Ik ben het volmondig met je eens dat welbehagen door een mens zelf gecreëerd dient te worden. Ook ik heb daarin mijn eigen zoektocht doorgemaakt, en ben daar overigens nog steeds mee bezig. Maar goed, dat is nu eenmaal een voortschrijdend proces waarbij ieder zelf z'n intuitie dient te volgen. Je hebt in ieder geval wel iets losgemaakt hier! Groet, Ed

Reactie van frank op 26 Oktober 2010 op 6.56: Het zou wel fair zijn de files op de A10 te vergelijken met die van de Periferique en niet met de rust van de campagne, en de Albert Heijn met de Carfour en niet de lokale bio markt in de dorpsstraat. Verder veel respect voor mensen die hun eigen leven leiden (op welke manier dan ook) zolang ze dat zelf bekostigen, mooi weer spelenop andermans kosten kan iedereen wel.

Reactie van haarklover op 26 Oktober 2010 op 7.57: Het verschil is dat in Frankrijk de ruimte schaamteloos verkwist wordt: de supermarkt bij mij (dorp van 25.000 inwoners) heeft 30 kassa's en een parkeerterrein van een vierkante kilometer.

Bij Chambly is het nieuwe winkelcentrum midden tussen de akkers geplempt, met natuurlijk een extra weg erheen.

En het verschil is dat de vakbonden hier nog echte stakingen organiseren, af en toe.

Reactie van Monique Verschuuren op 26 Oktober 2010 op 9.02: Een vraagje, Simon, ben je wel eens een tijdje in een grote Franse stad geweest, daar mag je hond ook niet los, kopen ze ook kant en klaar maaltijden. Ik ben nu even in Nederland, in het zuiden van het land, volop groen rond om me heen en ik kan heerlijk wandelen met mijn hondje en koop groenten en eieren bij de boer, net zoals ik in Frankrijk doe.

Reactie van Heleen Brands op 26 Oktober 2010 op 9.15: Monique, als ik zo tussen de regels van Simon lees heb ik de indruk dat Simon een zoektocht met zichzelf is aangegaan en dat op zich is al dapper te noemen. Er zijn maar weinig mensen die dit met zichzelf aangaan. Het is bij mijn weten ook een innerlijke tocht en geen vlucht van de grote of kleine gecompliceerde stad of dorp.

Reactie van Matty Willigenburg op 26 Oktober 2010 op 9.34: @metty Naar mijn mening hangt het er nogal vanaf waar in Frankrijk je woont en werkt, evenals dat voor Nederland geldt. Zelf woon ik op het Zuid Franse platteland en daar voel ik me erg gelukkig en één met de natuur. Ik denk dat iedereen die dat echt wil, zo'n overstap kan maken. "Loonslaaf" (@allen, wat een verschrikkelijk woord) of niet. Het is een kwestie van keuzes. En keuze heb je altijd, ongeacht je inkomen, achtergrond of sociale status! Twee weken geleden was ik even naar NL en heb ik er twee keer zo lang over gedaan om (op zondag notabene) met de auto van Eindhoven naar Utrecht te rijden dan dat de reis van Marseille naar Eindhoven had geduurd. Toen wist ik weer waarom ik zo graag uit het overvolle NL met zijn hectiek wegwilde....

Reactie van Leuntje op 26 Oktober 2010 op 9.39: @ Metty. Het grote verschil tussen F en NL is de ruimte voor (onder meer) wilde natuur en prachtige landschappen, waar je meestal zo naartoe kunt rijden, ook als je je niet op het platteland gevestigd hebt. Goed voor de ziel, volgens mij.
@ Simon. Heb je er weleens bij stilgestaan dat veel mensen die volgens jou 'het gebruikelijke levenspatroon' volgen, ook gewoon een keuze hebben gemaakt? En misschien wel dagelijks/wekelijks opnieuw de bewuste keuze maken om alles te laten (gaan) zoals het is/gaat? Jij hebt naar je hart geluisterd en kwam tot een andere keuze. Ik ook trouwens. Maarre... leven en laten leven.
En oja: die formulieren (als metafoor voor 'je ergens vestigen en blijvend gaan bijdragen aan een gemeenschap') hebben wel degelijk invloed op je leven/je geluk. Ik ken de vrijheid en zorgeloosheid van het zwerven, en dat is heerlijk en iedereen gegund. Maar ook daar zit een andere kant aan, op den duur. Niet iedereen houdt het levenslang vol om zich NIET te binden aan één mens of één plek, om wat voor reden dan ook...
Maar mocht je deze winter een camperplekje zoeken in de Pyreneeën: van harte welkom, dan praten we verder. Ik kan je alleen geen werk bieden.