Smakeloos goed en ambachtelijke produktie

Hallo beste lezer,

Al ruim 8 maanden reis ik door Frankrijk met mijn hond en camper. Hier en daar pluk ik wat werk op, mede dankzij deze website. Ik ben op veel plaatsen geweest en heb veel dingen mogen zien. Ik heb geen vaste woonplek, weinig bezittingen en des te meer voel ik mij met mijn voeten op de aarde. Vandaag is het weer een stukje minder dus dat doet filosoferen. Zo'n twee weken geleden ben ik voor een paar dagen terug gegaan naar Nederland om zakelijke redenen. Hoewel ik nog geen jaar weg ben geweest was dit een cultuurshock voor mij. Mensen wonen in woonwijken waar elk huis er hetzelfde uitziet, gaan op hetzelfde tijdstip in de file staan om met dezelfde auto naar hetzelfde werk te gaan. De vrouwen blijven thuis en laten tegelijk de hond uit en doen tegelijk boodschappen terwijl de kinderen een fantasiewereld creëren met alle elektronische rotzooi die niet aan te slepen is. Ik voelde de benauwende sfeer en de paniek die van de gezichten af te lezen was. Mijn hond mocht nergens los lopen en hoewel ze er erg vriendelijk uitziet liepen veel mensen er met een grote bocht omheen. Teruggekomen in Frankrijk sta ik in een agrarisch gebied, veel landbouw. Al jaren gaat het niet goed met de lokale boeren en kunnen nog net met de nodige subsidie het hoofd boven water houden. Het glorie rijke land met alle Artisanale pottenbakkers, imkers, ateliers en kunstenaars dreigt verloren te gaan. Het kweken van groeten en fruit gebeurd op grote schaal in kassen. Dieren worden op elkaar gestapeld en tegen de tijd dat het vlees in een pakje in de supermarkt ligt, mag het niet eens vlees meer worden genoemd. Groenten is smakeloos, de dagelijkse proteïnen zijn meer taaie chemische experimenten. De meerwaarde van ambachtswerk is gedaald tot het minimale en kan niet opboksen tegen zielloze massaproductie. De mens die zich laat leiden door de standaard module heeft het zicht op kwaliteit verloren. Het blijft allemaal braaf in de auto zitten om dag in dag uit op de a10 vast te staan. Als er bij thuiskomst maar hetzelfde smakeloze maal op tafel staat. We praten niet meer over automatisering van productieprocessen, maar over automatisering van de mens. We hebben onze kracht om te kunnen overleven overgegeven aan een uitgestippeld leven zonder kleur, geur en smaak. Feitelijk leven wij, net als de kinderen achter de computer, in een fantasiewereld. Het enigste dat de mens uiteindelijk in leven zal houden is ambachtelijke vakmanschap. Fabrieken hebben geen eeuwig leven, olie zal ooit op zijn en geld zal ooit zijn waarde verliezen. Ambachtelijke vakmanschap heeft de mens eeuwen op de been gehouden en zal essentieel zijn in tijden van schaarste. De sleutel tot overleven is de mogelijkheid om zelfvoorzienend te zijn.

Als ik de tekst zo terug lees zit er een negatieve ondertoon in. Echter zie ik het positief in. Terwijl Frankrijk grote problemen heeft met de stakingen en Nederland ook vandaag weer 150 km file telt, eten wij elke dag eerlijke verse producten, geniet ik van de natuur, doe mij tegoed aan de individuele kennis van kleinschalige producenten en kan mijn hond lekker rondbanjeren. Je moet genoegen nemen met minder om de kwaliteit van het leven tegemoet te komen en volgens mij komen steeds meer mensen tot het besef naarmate de problemen op economisch gebied zich opstapelen. Het zal nog wat erger worden maar uiteindelijk zal de vraag naar eerlijke productie weer toenemen en de ambachtelijke meerwaarden weer in ere hersteld worden.

Groet Simon

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

Werk Algemeen

< Vorige bijdrage

Reactie van Theodoor op 25 Oktober 2010 op 18.56: Ga door Simon en volg je hart,
het leven is inderdaad veel belangrijker dan alles en alle franje er om heen.

Reactie van Aline Bijnagte op 25 Oktober 2010 op 19.16: AMEN, Simon!

Reactie van Von en Ruben op 25 Oktober 2010 op 19.25: Hoi Simon,

Voor die onzin daar zijn wij ook gevlucht!!!!

Reactie van suzywong op 25 Oktober 2010 op 19.55: Dag Simon,
leuk artikel, ik raad je aan ook "Stil" van ene Heleen op deze website lezen en dan voornamelijk de reakties hierop. In ieder geval prijs ik me gelukkig dat we in Frankrijk nog veel lokale produkten kunnen kopen in tegenstelling tot Nl, maar hoe lang nog? In ieder geval ken ik talloze jonge stellen die dit proberen, oa biologische groenten verbouwen. Veel plezier met je reizen door Frankrijk.

Reactie van ed deelen op 25 Oktober 2010 op 20.17: @ Allen,

Ergens proef ik een uitgestoken tong naar diegenen die in Nederland zijn gebleven om het leven te leiden dat ze ofwel wensen ofwel niet kunnen opgeven. Na 6 jaar buitenland ervaar ik dat niet zo. Na een lange werftocht door Canada en Spanje streek ik min of meer bij toeval in Frankrijk neer. Daar voelde (en voel) ik me thuis. Het weggaan uit Nederland was voor mij geen opgestoken vinger naar de rest, maar de enige manier om een andere invulling te geven. De meeste mensen -vermoedelijk wij allemaal wel op dit forum- doen dat door drastisch van leefomgeving te veranderen. Wat ik echter heel vaak merk is dat er gekat wordt op Nederland, vaak niet terecht, en neergekeken om de 17 miljoen landgenoten die daar wonen. Zelf kom ik regelmatig in Nederland. Ook daar zie ik veel biologisch eten, een nostalgie en verlangen naar streekproducten en het zoeken naar lokale tradities. Het is niet onlogisch. Met het teloorgaan van een zogenaamde nationale identiteit door de schaalvergroting van Europa zoekt de mens vaak het kleine geluk weer dicht bij huis. Maar laten we nu niet denken dat dit alleen voor Frankrijk geldt. Juist hier kopen we massaal onze basisbehoeften bij eindeloos grote ketenbedrijven op industrieterreinen, halen we 95 % van de boodschappen bij de ketenkruideniers en staan we in de regio-file naar het werk. Een aantal van mogen zich -en dat ervaar ik ook als uitermate prettig- tot de bevoorrechten rekenen, die de eenvoud van het platteland ervaren, slappe verhalen op kunnen hangen en aan kunnen horen in het dorpscafé en de ochtend relaxed doorbrengen met een koffie en de krant. Maar 'wij' zijn niet representatief voor Frankrijk, wij zijn de gelukkigen. Tientallen miljoenen loonslaven daarentegen niet; wellicht kijken zij naar het vermeende sociale paradijs in Nederland. Verder apprecieer en herken ik Simons tekst overigens van harte!

Reactie van wilma op 25 Oktober 2010 op 21.01: Hallo,

"home is where the heart is" .....

Fijne avond,

Wilma

Reactie van suzywong op 25 Oktober 2010 op 21.06: @ed beelen: ik hoop dat u voor u zelf spreekt want uit ervaring weet ik dat veel personen op dit formum zeker niet tot zulke bevoorrechte mensen horen dat zij 'smorgens met de koffie en krant doorbrengen. Ik zelf ben een loonslaaf en alleen maar "loonslaven" maar dat houdt zeker niet in dat ik mijn boodschappen doe bij de door u genoemde ketenbedrijven. Zowel in Parijs als op het platteland kan je namelijk elders je boodschappen doen, niet overal maar met een beetje moeite wel. voor 10 Nederlanders in Frankrijk zult u 10 verschillende redenen vinden om zich in Frankrijk te hebben gevestigd.

Reactie van suzywong op 25 Oktober 2010 op 21.08: overigens: ik woon al ruim 20 jaar niet meer in Nederland, maar kom daar nog zeer regelmatig.

Reactie van ed deelen op 25 Oktober 2010 op 21.24: Hoi Suzy,
Uiteraard sprak ik voor mezelf, maar ook een beetje voor het niet geringe contingent Nederlanders dat zich in Frankrijk heeft gevestigd in de horeca. De cliché's van 'het roer om' liggen dan uiteraard voor de hand, maar zijn daardoor niet minder waar. Vanzelfsprekend zijn er daarbuiten heel veel redenen om je ergens te vestigen. De belangrijkste reden om het nu eventjes op te nemen voor de 'achterblijvers' was dat ik de laatste tijd relatief vaak een enigszins negatieve invalshoek jegens Nederland bespeurde, met daaraan gepaard uiteraard een ophemeling van Frankrijk. Het verhaal van Simon, overigens schitterend verwoord als zijn persoonlijke zoektocht, heb ik gebruikt als basis van nuancering. Even een klein cijfertje overigens: de teelt/fok en verkoop van biologische producten omvat in NL circa 1,6 % van de totale verkoop, in FR ligt dit percentage onder de 1. Niet om flauw te doen, maar feiten weerspreken nu eenmaal wel eens het gevoel.

Reactie van Heleen Brands op 25 Oktober 2010 op 22.10: Het mag dan hier bij ons op het Franse platteland allemaal zijn gangetje gaan en genieten we van de kleinschaligheid, ambachten, de ruimte en de stiltes maar er is wel degelijk een andere realiteit dat me ook doet denken aan discriminatie, uitsluiting en verbannen worden. Daarnaast wordt ik bijtijds stront ziek van de papieren massa en dat systemen niet op elkaar zijn aan gesloten en niet te vergeten de klant onvriendelijkheid van bedrijven, banken en andere diensten en maak ik mij zorgen om de vrijheid van mening als de regering van Sarkozy een wet uitvaardigt, dat ons recht op internet schendt en ons dreigt voorgoed af te sluiten van toegang tot het gebruik daarvan.
Wij zijn als gezin een gelukkig gezin in Frankrijk maar wij hadden net zo goed gelukkig kunnen zijn in Nederland als hier het geval is. Het gevoel van geluk in de mens heeft niet zoveel van doen met uiterlijke kenmerken, ze zijn belangrijk maar het gaat toch ook vooral om de innerlijke aanraking, het gevoel dat je gewaar bent, dat je mag zijn en datdegene dat waarneemt toekijkt zonder te oordelen en te veroordelen. Simon kijkt naar mijn mening teveel om zich heen en vergeet zichzelf af te vragen wie hij als mens is, hij straft zichzelf af met de gedachte dat wat je om je heen hebt verzameld goed is voor je gemoedsrust. De innerlijke kant ontbreekt een beetje en dat is jammer, een gemiste kans Simon maar is altijd voor het grijpen bij de hand.
Met je autootje Nederland verlaten en naar hier afreizen kan leuk en voor de nodige afwisselingen zorgen maar als je je hier definitief vestigt zul je ook bergen van tegenstellingen ervaren die je moet overwinnen om je thuis te kunnen voelen. Uiteindelijk draait alles om de innerlijke weerklank alles daarbuiten is vergankelijk en verandert voortdurend en dient zich aan als een vaste vorm waar doorheen je moet prikken om de werkelijke aard van het beestje te doorzien. Als je bereidt bent de werkelijke aard te doorgronden dan moet je bereid zijn in dat zwarte gat te durven springen anders blijft alles zich herhalen en schiet je niet op. Op de een of andere wijze Simon ben jij een denker, dat zie ik aan je manier van schrijven dat mij zeker heeft geraakt en toch ontbreekt er iets essentieels en ook dat heeft mij geroerd.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.