Sexting

Het komt regelmatig voor dan (meestal) jonge mensen een naaktfoto van zich zelf verspreiden, vaak zonder zich te realiseren wat daar voor ellende uit voor kan komen. Die foto wordt dan soms door anderen op het Internet verspreidt. Je leest met enige regelmaat dat dan degene op de foto zelfmoord pleegt uit schaamte. De jeugd doet nou eenmaal dingen die niet kunnen.

Ik vind dat directeuren van scholen daar hard tegen moeten optreden. Ze moeten in de klassen komen om te zeggen dat als iemand dat doet hij of zij van school weg moet. De jongeren realiseren zich niet wat ze aanrichten. Jongeren realiseren zich wel vaker dingen die niet kunnen.

Een foto publiceren die iemand tot zelfmoord aanzet zal zelf door de jongeren niet verwacht worden. De leiding van de scholen moeten daar wat aan doen.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20170613

Reactie van zowhie op 14 Juni 2017 op 1.09: En wat heeft dit te maken met Frankrijk ? De krant lezen we wel op een andere site

Reactie van Bellechose op 14 Juni 2017 op 6.28: Ik ben het helemaal met je eens, maar inderdaad wat heeft het met Frankrijk te maken?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 14 Juni 2017 op 6.34: Met name in franse kranten wordt ongelooflijk veel ophef gemaakt van het geringste stukje bloot dat iemand laat zien. Dát zou eens moeten veranderen. We zien er allemaal hetzelfde uit, behalve het verschil man/vrouw.

Wanneer jonge meiden zich door geile idioten laten verleiden om zich voor de camera uit te kleden en die kerel verspreidt zo'n foto op internet, hoeven die vrouwen zich daar helemaal niet voor te schamen. Waarom zou je je mooie jonge lijf niet mogen laten zien?

Die kerels zouden zich moeten schamen! En die meiden zouden zo'n halve gare met naam en toenaam moeten verspreiden op internet.

Reactie van Wouter van Zuilekom op 14 Juni 2017 op 7.43: Chapeau, Theodora.

Reactie van Moderator Nederlanders.fr op 14 Juni 2017 op 8.22: Voor veel Nederlandse families in Frankrijk (ouders en kinderen) is dit maatschappelijke fenomeen een actueel onderwerp. Nederlanders.fr ziet geen enkele reden om dit niet te plaatsen.

Overleden Reactie van Susan op 14 Juni 2017 op 9.10: mooi bloot is niet lelijk en op naaktstranden zie mooi en lelijk

Reactie van Mieke op 14 Juni 2017 op 11.26: In Nederland kon een leerling niet zomaar van school gestuurd worden zolang die leerling nog onder de leerplicht viel. Ik denk dat dat nog steeds het geval is. Preventie zou het allerbelangrijkste zijn net zoals voorheen sexuele voorlichting.

Reactie van Lena op 14 Juni 2017 op 11.50: In Frankrijk heeft de serie "13 reasons why", over een scholiere die zelfmoord pleegt na pesten, o.a. door het verspreiden van een blootfoto, ook veel indruk gemaakt. Pesten, harcelement, is een belangrijk onderwerp. Toevallig meegemaakt gisteren in kennissenkring: jongetje van 11 maakt met zijn schooltablet foto van piemel van klasgenootje en verspreid deze naar kinderen op school. Ouder van het gefotografeerde jongetje heeft een officiele klacht ingediend, en de ouders van de dader hebben 3 uur met het kind doorgebracht op het politiebureau. Ik heb nog geen idee hoe dit af gaat lopen, maar voor het gefotografeerde jongetje is het vreselijk natuurlijk. Stel je voor dat je 11 bent, onzeker over je lichamelijke ontwikkeling, en je weet dat de halve school om je piemel gelachen heeft..... Voor de goede orde: dit is in Frankrijk met franse kinderen.

Reactie van Wim van Teeffelen op 14 Juni 2017 op 12.17: Gelukkig, eindelijk eens iets over seks op deze site! Wordt het toch nog een volwassen site. Jammer dat het onderwerp weer zo ernstig is. Voor een vrolijke noot, reproduceer ik hieronder een stukje uit mijn nieuwe boek (nog niet mee klaar, volgend jaar in de boekwinkel).

‘Nou, een waargebeurd verhaal van mijzelf dan. Mijn eerste vriendinnetje op de universiteit ontmoette ik op een van die bierovergoten introductieweekfeesten in een verenigingshuis. Aan het einde van ons eerste, tamelijk wilde, jaar eindigde onze relatie stilzwijgend toen zij de bebaarde bassist van een rockband begon te daten.

Jaren later deden we wat alle exen doen: we bekeken elkaars leven koeltjes op Faceboek. Zij was getrouwd en had een kind gekregen. In diezelfde tijd was ik een keer of twee keer verloofd (of drie keer of meer, maar wat gaat jullie dat aan, huh?).’

We woonden niet ver van elkaar, maar dat was geen reden om het contact weer aan te halen. Ik had geen idee of ze nog gedachten over mij had, lustvol of anders, ik in elk geval niet over haar, behalve een knagend gevoel over hoe het geëindigd was, dat af en toe opspeelde. Totdat ik in een bui van opruimwoede mijn garage opruimde, daar een doos vond met universiteitsmemorabilia en daarin een envelop. En in die envelop foto’s. Met het bewijs van wilde tijden in mijn hand kwamen alle beelden weer terug, ook mijn gevoel verraden te zijn door haar relatie met de bebaarde bassist. Zouden mijn stoet van verloofden die nooit echtgenotes werden daar een gevolg van zijn? Ik stuurde haar een mail, waarin ik schreef dat ik porno-foto’s van haar had gevonden op een of andere website.

Haar reactie was kort: “Kijk jij naar porno dan?” Terwijl ik had verwacht: “Hoe komen foto’s van mij op een dergelijke site terecht?”

Vervolgens stuurde ik haar de link, die was voorafgegaan door enig fotoshoppen en door uploads vanuit een anoniem mailaccount.

Ze schreef terug dat ze, na zorgvuldige bestudering, had kunnen vaststellen dat dat daadwerkelijk haar billen waren. En de rest. Verder schreef ze dat ze gevlijd was dat ik na zoveel jaar nog steeds haar billen herkende. En de rest. Ik stuurde haar de contactgegevens van de sitebeheerder, zodat ze, als ze dat wilde, kon verzoeken om de foto weg te halen (heeft ze prompt gedaan). Tenslotte meldde ik haar dat ik dit bericht, inclusief de link, had ge-cc’d aan al mijn Facebookvrienden.

Toen was het een weekje stil en daarna schreef ze me dat mijn actie een hele stroom op gang had gebracht van berichten aan haar van vrienden en van onbekenden, variërend van bewondering, via uitnodigingen om een avondje samen te gaan stappen (alleen van haar onbekende mannen en van één vrouw) tot aan hoon, beledigingen aan het adres van haar billen en ‘ik wil nooit meer iets met jou te maken hebben’ aan toe. Die laatste opmerking kwam van haar man.

Nou ben ik geen porno-deskundige en ik weet ook niet wat het etiquetteboek zegt over hoe je moet reageren als een ex van je vrouw obscene foto’s van haar op het internet zet, maar ik vond de reactie van deze specifieke echtgenoot wel erg cru. Hij had bijvoorbeeld helemaal niet hoeven te reageren en deze wetenschap kunnen opslaan om hem op een later tijdstip te gelde te maken. Of hij had volwassen kunnen reageren en haar er op een zakelijk toon naar vragen: herkomst, doel, opbrengst en dat soort feiten. Hij had er desnoods een grap over kunnen maken.

Ik vond de reactie van de echtgenoot van mijn ex vervelend, misschien nog wel vervelender dan de behaarde rocker die zoveel jaren geleden zo soepeltjes mijn plek in haar bed had ingenomen. Het is één ding om je in te beelden dat foto’s van jouw ex andere mannen (ook vrouwen?) zouden kunnen aanzetten tot seksuele handelingen voor één persoon. Het is iets anders als je ex wordt verlaten vanwege een paar van die rotfoto’s. Ik heb haar dus een bezoek gebracht.

Ze zei dat ze mijn actie niet op prijs had gesteld en wilde weten waarom ik dat, na zoveel jaren had gedaan. Ik verwees naar de bebaarde rocker, maar ze antwoordde dat ik haar wekenlang had ontlopen, niet gebeld, niet ge-appt, niet teruggemaild en dat ze uiteindelijk maar besloten had dat ze verder moest met het leven. Ik antwoordde dat ik jaren rond heb gelopen met een naar gevoel over hoe dat toen was gegaan, en dat dit, voor mij, een manier was om het boek, haar boek, te sluiten. Dat sluiten betrof ook de deur, die ze in mijn gezicht dichtgooide.

Ik ben naar huis gegaan en trof een mail aan van haar gericht aan mij en met een cc aan al haar mailcontacten, met een reeks bijlagen. Eén klik verder vond ik dezelfde foto’s, maar nu zonder dat ik er uit gefotoshopt was. Nooit geweten dat zij ook een setje had. Nooit geweten dat ze die bewaard had. En dat vond ik dan weer wel ontroerend.’

Wim