Seule - Enkel

NEDERLANDS ONDERAAN

Me voici de nouveau dans ma Franche-Comté natale, maintenant unie (un peu à son corps défendant) en une région avec la Bourgogne. Et puisque Noël approche, voici une belle histoire d’amour et de partage, deux thèmes on ne peut plus actuels. Remontons, voulez-vous, auXVe siècle, du temps de la splendeur bourguignonne. Mais le contraste est souvent grand, dans ce pays encore en convalescence de la peste noire, entre la richesse des puissants et la misère du peuple. La ville de Beaune est alors touchée par la famine et ses habitants vivent dans le besoin. Impossible pour eux de se soigner quand ils tombaient malades. C’est alors que Nicolas Rolin et son épouse Guigone de Salins décident de prendre les choses en main : ils font bâtir, entièrement à leurs frais, un hôpital, les fameux hospices de Beaune. Ce vaste ‘Palais des Pôvres’, de style gothique, est richement décoré et recouvert d‘un toit de tuiles vernies aux couleurs splendides. De plus, l’établissement reçut toute une collection d’œuvres d’art, dont un chef-d’œuvre du peintre Rogier van der Weyden. Comment le couple a-t-il les moyens de faire tout cela? Monsieur a un beau poste, chancelier (l’équivalent d’un ministre actuel). Quant à Madame, elle tire ses revenus de l’extraction du sel à Salins-les-Bains. Mais je vous ai promis une histoire d’amour : elle est cachée dans les pavés qui recouvrent le sol des bâtiments. Autour de leurs initiales entrecroisées, on peut lire, quatre fois, le mot ‘seule’. C’est leur devise, et cela signifie que Guigone est la seule femme dans les pensées de son époux. Le véritable amour n’est pas égoïste.

(Source : Artips)

NL/ Daar ben ik weer, in mijn geboortestreek, Franche-Comté, die nu (met enige tegenwil) verenigd is met Bourgogne in één regio. En omdat het bijna Kerstmis is, wil ik een mooi verhaal van liefde en solidariteit met jullie delen: twee zeer actuele thema's. Laten we naar de 15e eeuw teruggaan, de tijd van de Bourgondische pracht en praal. Maar het contrast was er vaak groot, in die contreien die nog steeds herstellende waren van de Zwarte Dood, tussen de rijkdom van de machtigen en de ellende van het volk. De stad Beaune was in die jaren regelmatig getroffen door hongersnood en de inwoners leefden in armoe. Voor hen was het onmogelijk, als zij ziek worden, om voor zichzelf te zorgen. Nicolas Rolin en zijn vrouw Guigone de Salins hebben toen besloten om een ziekenhuis geheel op eigen kosten te laten bouwen, de beroemde ‘hospices de Beaune’. Dit enorme ‘Palais des Pôvres’, geheel in gotische stijl, werd rijkelijk versierd en bedekt met een dak van gelakte tegels in prachtige kleuren. Daarbij kreeg het etablissement een hele verzameling kunstwerken, waaronder een meesterwerk van de schilder Rogier van der Weyden. Hoe kon het echtpaar zich dit alles veroorloven? Meneer had een belangrijke functie, kanselier (het equivalent van een huidige minister). Mevrouw haalde haar inkomsten uit de zoutwinning in Salins-les-Bains. Maar ik heb een liefdesverhaal beloofd: die ligt verborgen in de tegels die de vloeren van de gebouwen bedekt. Rondom de twee met elkaar verweven initialen is het woord ‘seule’ [in de zin van ‘enkel’, niet van ‘alleen’] vier keer geschreven. Dit was hun motto, en het betekende dat Guigone de enige vrouw was in de gedachten van haar man. Ware liefde is niet egoïstisch.

(Bron: Artips)

Foto verkregen van: "Wikimedia Commons, the free media repository".

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Beaune_hospice_cour_ass_1.jpg