Paris, 1913. Le peintre Pierre-Auguste Renoir est bien embêté. À 72 ans, ses mains sont recroquevillées et presque paralysées par les rhumatismes. Pour lui, c’est un véritable drame. C’est aussi à cette époque qu’il recommence à s’intéresser à la sculpture… Mais avec des mains qui ne répondent plus, comment faire ? Son marchand, Ambroise Vollard, se démène pour lui proposer une solution. "J’ai trouvé vos mains !", annonce-t-il un jour à Renoir. Ces 'mains', ce sont celles d’un jeune sculpteur espagnol, Richard Guino, qui vient d’arriver à Paris. Quel honneur pour lui de pouvoir aider le grand Renoir ! Commence ainsi une collaboration artistique qui dure cinq ans, jusqu’à la mort de Renoir. Celui-ci choisit les sujets, souvent des femmes sensuelles, et dessine les premières esquisses de ses mains malhabiles. Guino prend le relais: sous l’œil attentif de Renoir, il modèle la sculpture et la modifie selon ses consignes. Les deux finissent par si bien se connaître que les mots ne sont même plus nécessaires pour se comprendre. Ils donnent ainsi, ensemble, naissance à de nombreuses œuvres splendides. Mais ces sculptures magnifiques ne sont signées que du nom de Renoir, ce qui est loin d'être juste. Sans Guino, qui se donnait corps et âme à cette création, elles n'auraient jamais pris forme. Ce ne fut que dans les années 1970 qu'à l'initiative de Michel Guino, son fils, Richard Guino fut reconnu coauteur des sculptures… huit mois après sa mort. À qui veut voir Renoir dans la faste dernière période de sa vie, je recommande le film Renoir.
NL/ Parijs, 1913. De schilder Pierre-Auguste Renoir heeft het moeilijk. Op 72 jaar leeftijd zijn zijn handen vervormd en bijna verlamd door reuma. Voor hem is het een ware tragedie. Het is ook in die periode dat hij weer interesse krijgt voor beeldhouwkunst.... Maar met handen die niet meer reageren, hoe doe je dat? Zijn koopman Ambroise Vollard doet alle moeite om een oplossing te vinden. "Ik heb uw handen!", kondigde hij op een dag aan Renoir aan. Die 'handen' zijn diegenen van een jonge Spaanse beeldhouwer, Richard Guino, die net in Parijs is aangekomen. Wat een eer voor hem om de grote Renoir te kunnen helpen! Zo begon een artistieke samenwerking die vijf jaar duurde, tot Renoir's dood. Hij kiest de onderwerpen, vaak sensuele vrouwen, en tekent de eerste schetsen van zijn kromme handen. Guino neemt het over: onder Renoir's waakzaam oog boetseert hij het beeld en past het volgens instructies aan. De twee kunstenaren kennen elkaar uiteindelijk zo goed dat woorden niet eens meer nodig zijn om elkaar te begrijpen. Samen produceren ze vele prachtige werken. Maar die beeldige beelden worden alleen getekend met de naam Renoir, wat verre van rechtwaardig is. Zonder Guino, die zichzelf helemaal overgaf aan deze schepping, zouden ze nooit gestalte hebben gekregen. Pas in de jaren zeventig van de vorige eeuw werd Richard Guino, op initiatief van zijn zoon Michel Guino, erkend als co-auteur van de sculpturen... acht maanden na zijn overlijden. Voor iedereen die Renoir in de prachtige laatste periode van zijn leven wil zien, beveel ik de film Renoir aan.
Weergaven: 528
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Rubrieken,
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
20180223, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr