Sauvage

Jagen. Na bingo spelen, teennagels afbijten en diepzeebiljarten, het favoriete tijdverdrijf hier in het zomerse zuiden. Vooral dan bij het mannelijke deel van de bevolking. Persoonlijk word ik er niet wild van.

Enkele jaren terug, toen we nog in het noorden woonden, waren we eens getuige van een jachtpartij in de Belgische Ardennen. Om de zoveel meter een jager, aan de rand van het bos. Bivakmuts over het hoofd, bang om herkend te worden wellicht, steunend op hun geweer. Wachtend. Van aan de andere kant van het bos dreven hun vrienden al het wild hun richting uit. Reetjes of everzwijnen liepen recht in de armen van hun gemutste vrienden. Een ongelijke strijd.

Nog erger vind ik het jagen op fazanten. Honderden fazanten worden eerst gekweekt. Daarna worden ze uitgezet in het bos. Om binnen het uur te worden afgeknald. Een hoge prijs voor 1 uur vrijheid.

Hier in Frankrijk gaat het er iets anders aan toe. jagers trekken met hun honden het bos in. Met de jachthoorn rond hun nek. Hier weet met ook perfect hoeveel wild er precies rondloopt. Moeder-reetjes worden ongemoeid gelaten. Zij zorgen nu eenmaal voor de voortplanting .

Als er wild wordt geschoten op jou domein wordt het vlees keurig verdeeld.

Het is vooral een gevoel die er voor zorgt dat zoveel mensen gekant zijn tegen de jacht. Het enige waar ik aan denk bij jacht is bambi die me met vertederende oogjes aankijkt. Wanneer ik echter een biefstuk, kip of bloedworst eet, sta ik te weinig stil bij de manier waarop dat vlees op mijn bord is terecht gekomen. Terwijl dat in wezen veel schrijnender is.

Boederijdieren worden maar voor 1 ding gekweekt. Om in de voedselketen tercht te komen. Ze worden in een mum van tijd vetgemest. Hun leven lang raken ze niet verder dan de stal waarin ze opgesloten zitten en de aangrenzende wei. Voor hen is er maar 1 alternatief, onherroepelijk belanden ze op een dag in het slachthuis.

Hertjes of everzwijnen worden in het bos geboren. Ze hebben de vrijheid om in de natuur groot te worden. Ze eten alleen wat de natuur hen voorschoteld. En met wat geluk glippen ze door de mazen van het net en kunnen ze tot op pensioenleeftijd genieten van het leven. Deze inleiding om misschien eens de jacht anders te gaan bekijken.

Vrijdagavond kwamen we terug van een borrel bij LOTGENOTEN. Vlak voor we thuis kwamen hadden we het over wild en dat het toch niet te versmaden zou zijn mocht een jager op een dag een halve ree komen brengen, omdat die toevallig op ons domein werd neergeschoten.

Vlak voor we thuiskwamen plots een enorme knal. We hadden een reetje aangereden. Het dier was niet dood maar had wellicht een gebroken bil waardoor het ten dode was opgeschreven. Veel gevloek in de auto en een vorm van lichte paniek en verdriet, het blijft tenslotte een levend wezen.

Na wat over en weer gebel kwam een jager een halfuur later het dier uit zijn lijden verlossen. En zo komt het dat we binnenkort eens iets anders op ons bord zullen krijgen. Tot spijt van wie het benijdt.

Van uw correspondent ter plaatse.

A+

http://detweekaas.blogspot.fr/

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20140928, Dieren, Exterieur

Reactie van Henne en Margreet op 28 September 2014 op 18.54: Een juist en goed verhaal

Reactie van Lex op 28 September 2014 op 21.25: Grappig gebracht verhaal, maar het klopt helaas van geen kant. In NEEderland mag men pas schieten als een stuk groot wild 'staat', m.a.w. dat het niet beweegt als wordt afgedrukt en de grootste kans bestaat om het zodanig te raken dat het niet onnodig lijdt en direct dood is. In Frankrijk schiet men op alles dat beweegt, waardoor veel wild slecht wordt geraakt, kan wegvluchten en op een ellendige manier aan z'n einde komt. Komt nog bij dat jagers tussen de middag gezellig met elkaar eten en teveel drinken, om erna de jacht te hervatten met een flinke slok op.

Jagers in Frankrijk doen graag voorkomen dat zij doen aan wildbeheer, dat zij regulerend optreden, de wildstand op peil houden, maar dat is grote kolder. Ik maakte mee dat na het sluiten van het jachtseizoen aan alle leden van de vereniging een doos jonge (vrouwelijke) haasjes werd gebracht, met de bedoeling om die zich te laten voortplanten om erna te worden uitgezet. Heeft absoluut niets te maken met wildbeheer, maar is uitsluitend bedoeld voor de plezierjacht, de lol van het doden.

Daarom heb ik ook altijd hevig schik als ik lees over grote herten die uit het niets opduiken en jagers op het gewei nemen. Gewoon 1 tegen 1, zonder geweer en niet als éénling tegen een zwaar bewapende overmacht.

Reactie van Marianne Vernooij-van Nunen op 29 September 2014 op 7.15: Sorry Koen en Katrien maar ik sluit mij volledig aan bij Lex. In mijn departement worden ook de fazanten en zelfs de everzwijnen gekweekt. Er wordt geschoten op alles wat er beweegt en ook de flinke slok op tussen de middag is het geval. Met alle respect kan ik me niet voorstellen dat het bij jullie de uitzondering is.

Reactie van Tessa48 op 29 September 2014 op 9.33: Volledig eens met lex. Het meest bizarre is, dat ik vorig jaar het advies kreeg mijn bruin gekleurde hond, ook op eigen terrein een oranje doek om te doen. "Men" stond er nl niet voor in, dat onze hond anders voor een stuk wild zou worden aangezien. Overigens is mijn terrein 'interdit"

Reactie van Lex op 29 September 2014 op 9.44: Voor jagers in Frankrijk geldt geen enkele beperking. Zij zien het jagen als een oeroud recht. Zones waar de jacht is verboden of waar hoge hekken om zijn geplaatst vormen haast een uitdaging voor ze. Zelf blijven ze buiten die zones staan met hun geweren in de aanslag en ze sturen er hun honden in om het wild te verjagen uit die voor hen 'veilige' omgeving. In hekken worden gaten geknipt en mij staat nog een verhaal bij van een Britse grondeigenaar in mijn buurt die door jagers zwaar werd mishandeld omdat hij iets durfde te zeggen van het onwettige jagen op zijn eigen terrein. Inderdaad, ik kan het nog waarderen als een jager op stap gaat met zijn hond en iets schiet om zelf op te eten, maar wat je om je heen ziet gebeuren zijn ordinaire moordpartijen. Die horen vind ik niet meer thuis in deze tijd.

Reactie van evelien hiltermann op 29 September 2014 op 11.23: Wijn tussen de middag ? Vast ook wel, maar in de Hérault zag ik ze 's ochtends om 9 uur al op wacht staan met elk al een half lege fles rode wijn naast zich en een geladen geweer in de hand.....