Samen huis kopen, met m'n franse vriendin

Mijn vriendin, geboren Française, en ik staan op punt een huis te kopen. Bij Lille.

Zij heeft eigen geld en woont haar hele leven lang al in Frankrijk. Ik heb eigen geld, en woon al mijn hele leven in Nederland. Na een scheiding woon ik nu bij mijn moeder in Nederland. (Mijn kapitaal is circa een kwart van wat mijn vriendin op de bank heeft staan.)

Vraag: wie wil me adviseren hoe mijn vriendin en ik een aardige constructie kunnen aangaan waarbij wij samen een huis betrekken, en dat we bij een onvermijdelijk overlijden de langstlevende nog kan blijven wonen? Paxer? Trouwen? Testament? Andere zaken?

Pijnlijk ben ik me bewust dat deze vraag niet gemakkelijk kort en concreet is te beantwoorden. Wellicht heeft u ideeen, suggesties die mij op weg kunnen helpen.

Aanvullende info: wij zijn beide midden 50, allebei alleenstaand. En ondanks mijn scheiding na een Nederlands huwelijk van 25 jaar, waaruit 3 leuke, lieve, echt zelfstandige jonge volwassenen zijn voortgekomen, heb ik geen moeite met samenlevingscontracten, trouwen of andere formele verbintenissen. Maar trouwen in gemeenschap van goederen voor de Nederlandse wet, dat zal ik nóóóóóiiit meer doen. Scheiden bleek een efficiente manier van kapitaal vernietigen. En ik ben naar mijn stelligste overtuiging niet naief om te denken dat ik voor de rest van mijn leven bij mijn huidige vriendin wil blijven :)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20120804, Geldzaken, Woningen Algemeen

Volgende bijdrage >

Reactie van Henri Bik op 4 Augustus 2012 op 17.22: Hier vind je een opsomming van mogelijkheden.

Je zou eens kunnen kijken naar de SCI vorm, die in Frankrijk veel gebruikt wordt.

Zelf zou ik kiezen voor 'en tontine' kopen:

De Fransen kennen nog de mogelijkheid van aankoop en tontine, waarbij het hoofdverblijf samen wordt gekocht en de notaris in de aankoopakte een clause de tontine of clause d’accroissementopneemt. Bij het overlijden van een van de partners is de overblijvende de enige eigenaar van de onroerende zaak geworden, zonder dat hij zijn deel behoeft terug te kopen, erfgenamen kunnen niets opeisen.

Hier vind je meer informatie over deze vorm.

Veel succes..!

Reactie van Rick Westerbeek op 5 Augustus 2012 op 7.58: stap gewoon naar de plaatselijke notaris, daar kom je toch niet omheen

Reactie van D. Mulders op 5 Augustus 2012 op 10.17: Hoi, ik heb twee jaar geleden een huis gekocht in de charente met mijn franse vriend. In principe hebben we gewoon een lening bij de bank afgelsoten voor de aankoop. Hierbij is gewoon vastgelegd dat als één van ons overlijdt, de ander het resterende bedrag niet meer hoeft te betalen. We zijn niet getrouwd, of gepaxd, of iets anders, maar hebben wel twee kinderen, eentje samen en èèn uit een vorige relatie. Goed is idd na te vragen hoe t zit voor jouw kinderen mocht je eerder te overlijden komen. groet daphne

Reactie van D. Mulders op 5 Augustus 2012 op 13.10: de vraag was of de langstlevende kon blijven wonen in t huis, en dat wordt vastgelegd bij de verplichte verzekering die bij de lening hoort (in onze constructie). nogmaals hoe t verder qua erven voor de kinderen werkt weet ik niet goed. maar bedankt voor de info.

Reactie van Caro op 5 Augustus 2012 op 15.33: Hoi Roel. Waarom kopen? Ik heb ongeveer dezelfde leeftijd als jij en na drie koopwoningen en na mijn scheiding heb ik mezelf bezworen nooit meer te kopen, mét of zónder partner. Dus huur ik, tot volle tevredenheid. En dat is nog zwak uitgedrukt: gaan en staan waar je wilt, precies daar wonen waar je wilt, niet krom liggen voor een hypotheek en niet in een ouwe dump terechtkomen waarvoor we toch niet meer de energie hebben om het op te knappen. Ik wens je succes, Roel, en een gezonde financiële maar vooral mooie toekomst met je vriendin.

Reactie van Henri Bik op 5 Augustus 2012 op 17.12: Esmé schrijft:

'T.z.t. kan dan beslist worden of men kiest voor de Nederlandse of Franse successiewetgeving. '

Dat is helaas onjuist, huizen in Frankrijk vererven dwingend volgens het Franse successierecht, waarbij kinderen een aanzienlijke legitieme portie hebben, die niet per testament aangetast kunnen worden.

Samen een huis 'en tontine' kopen heeft als voordeel dat de langstlevende als eigenaar beschouwd wordt en het huis niet in de erfenis valt bij overlijden van een der partners, dus het successierecht is niet van toepassing en de kinderen kunnen niets van het huis opeisen.

Er moeten dan overigens wel overdrachtsbelastingen betaald worden ( of bij een waarde van meer dan 75.000 euros schenkingsrechten), zoals Wim Bavelaar terecht op zijn website schrijft.

Het is wel nuttig om je te realiseren dat als Roel het eerste sterft, zijn kinderen niets van het in het huis gestoken geld van hun vader erven en zodra zijn vriendin wat later sterft het huis dwingend grotendeels naar haar erfgenamen vererft.

Trouwt die vriendin na de dood van Roel met een andere heer in ‘communauté unverselle avec clause d’attribution au conjoint survivant’ en overleeft die echtgenoot haar dan gaat dat huis compleet naar de erfgenamen van die overlevende man na zijn overlijden.

Reactie van Bram van Zanten op 5 Augustus 2012 op 19.29: Roel, even los van alles wat hier boven al is gemeld : Om het hoogste tarief successierechten (60%) te vermijden : in elk geval paxeren of trouwen. En bij vooroverlijden van jou zijn de legitieme porties van je kinderen niet te ontwijken- volgens mij ook niet bij een clause tontine.

Mr Bram van Zanten

Reactie van Henri Bik op 8 Augustus 2012 op 14.54: Als Meester Bram de informatie in deze 'en tontine' link gelezen zou hebben, zou hij zich wellicht anders uitgedrukt hebben.

Maar inderdaad als de aankoop 'en tontine' plaats vindt met het kenbare motief om de legitieme portie van Roel's kinderen te verminderen, kunnen die kinderen een beroep op de rechter doen om hun legitieme portie te herstellen.

Dat lijkt mij voor twee vijftigers, die samen een huis kopen en volgens de huidige levens verwachting nog circa 25 jaar te gaan hebben niet aan de orde.

Reactie van Bram van Zanten op 8 Augustus 2012 op 15.23: Beste Henri
Ik blijf bij mijn gebruikte bewoording, want ik word regelmatig gevraagd een oplossing te vinden voor de problematiek die Roel aanroert; de clause tontine wordt door de meeste Franse notarissen alleen aanbevolen bij kinderloze ongetrouwde of niet gepacseerde stellen omdat in geval van kinderen uit een vroegere relatie de tontine al heel snel wordt aangemerkt als een middel om de legitieme portie van die kinderen te omzeilen. En juist stellen van een jaar of vijftig kunnen volwassen kinderen hebben die die middelen goed kunnen gebruiken bv voor de aankoop van een huis. En maar al te vaak gunnen die kinderen de "stiefouder" de erfenis die in hun ogen vooral hen zou moeten toevallen. En dat is helemaal het geval als er naast het Franse huis geen ander vermogen is.