Robot-motor-agent

Frankrijk heeft meer robots dan je als eerzaam burger vermoedt, ook bij de gendarmerie.

Hij zag me de rotonde afdraaien, liep naar het midden van de weg en wees gebiedend dat-ie mij moest hebben – de robotmotoragent.

Een fatsoenlijk stopteken was er niet bij. Je arm opsteken is, zeker als die nog gehandschoend is, te vermoeiend. Met die intimiderende motorhelm nog op zijn kop, de doorzichtige beschermkap weliswaar omhoog geklapt, kwam-ie heerszuchtig op me afstappen.

Ik draaide het raampje open en wenste hem vriendelijk goede dag. Geen reactie.

“Permis”, blafte de robot. Het was me meteen duidelijk dat deze mafketel thuis niets te zeggen heeft, omdat zijn vrouw de broek aan heeft en dat hij daarom, net als veel van zijn collega’s, gendarme was geworden, want dan moet iedereen gewoon en ook nog stante pede doen wat hij zegt, c.q commandeert.

Terwijl ik de permis tevoorschijn haalde, controleerde hij de vignetten van de verzekering en de technische keuring op de voorruit. Het rijbewijs werd ook goed bevonden.

Met een routine gebaar overhandigde de robot mij het blaaspijpje. Ik zei hem dat ik al dagen niet had gedronken. Geen reactie. Het blaaspijpje meldde geen alcoholsporen.

Terwijl hij zonder één woord te zeggen naar zijn net zo stoer uitgedoste collega aan de overkant marcheerde, riep ik dat ik tegen hem géén 'Tot ziens' (Je ne vous dis pas au revoir) zei. Opnieuw geen reactie. De hufter.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190525, Overheid

Overleden Reactie van Susan op 25 Mei 2019 op 17.50: Dick Dick misschien toch een zware repas achter de kiezen? met vele kleine glaasjes ???

Reactie van Geert Berghuis op 25 Mei 2019 op 18.14: Dick,leuk geschreven.Ik herken hier ook de Franse gendarmerie in.Enig begrip voor een waarom of juist daarom niet is er niet bij."Regels zijn regels"!!!

Geert

Reactie van Hans van den Bos op 25 Mei 2019 op 18.43: Ik heb heel andere ervaringen met de gendarmes. Ben eigenlijk altijd heel vriendelijk bejegend en ik woon hier toch ook al bijna twintig jaar. Heb me ook een paar keer onder een boete vandaan kunnen lullen.
Maar ja, hufters vind je overal, dus ook bij de gendarmes. Ze hebben het ook niet gemakkelijk met de terroristische aanslagen en met de gele hesjes. Maken ook vele overuren. Dat gaat niet in je koude kleren zitten.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Mei 2019 op 19.47: Bij een ontmoeting met de politie of met de douane moet je altijd hoogst sjacherijnig en geërgerd kijken. Anders denken ze dat je iets te verbergen hebt. Vaak is dat ook zo. Mensen die grijnzen en uiterst vriendelijk groeten, zijn dikwijls degenen die smokkelen of geen verzekering of rijbewijs hebben.

Hans heeft bovendien gelijk: aan de politie worden buitengewoon hoge eisen gesteld. En de opleiding van die mensen is vaak niet berekend op de taak die ze krijgen te vervullen. Bijna bovenmenselijk als je die wekelijks terugkerende knokpartijen in de grote steden ziet. Vaak vraag ik me af hoe die agenten dat in vredesnaam geestelijk verwerken en of ze niet zwaar overspannen raken. Met alle gevolgen van dien voor hun partners en kinderen, die zich wekelijks ongetwijfeld afvragen hoe hun man en vader deze keer uit de strijd komt, of gewond of niet te genieten.

Het komt ook vaak voor dat ze worden uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is, uitgescholden en bedreigd, terwijl ze gewoon hun werk doen voor ons aller veiligheid.

Politieagent is wel het allerlaatste beroep dat ik zou kiezen en ik vraag me altijd af hoe ze mensen nog zo gek krijgen dat ze agent worden. Maar gelukkig dat ze er zijn, al ga ik zelf een ontmoeting het liefst uit de weg.

Reactie van Hans van den Bos op 25 Mei 2019 op 19.57: Je hebt gelijk Theodora. Maar uit de weg gaan is wat moeilijk. Controles kun je moeilijk ontlopen. Maar als je vriendelijk vraagt wat je vor ze kunt doen, reageren ze eigenlijk altijd vriendelijk. Ik heb ook eens fraude meegemaakt mt mijn creditcard. Heel vriendelijk en voorkomend behandeld bij de aangifte. Maakten zelfs een afspraak voor me bij de bank.

Vriendelijkheid en beleefdheid worden meestal gelijk beantwoord.

Overleden Reactie van Susan op 25 Mei 2019 op 19.58: oh ik dacht dat het een grap was , nou ik ben in de 35 jaar 1x aangehouden , ze waren aardig

alleen had ik het verzekeringsvignet op z'n kop in het houdertje geplaatst dat moest ik even veranderen. c'est tout.

Reactie van El Burro Català op 25 Mei 2019 op 20.10: Ik herken de situatie zoals Dick deze beschrijft. Zo nu en dan rijd in rond door Frankrijk. In mijn oude bestelbusje. Om de haverklap word ik dan staande gehouden. Echt, om de 100/ 150 km. Vaak zijn de gendarmes ronduit onbeschoft. Je groet ze keurig, geeft hen de papieren enzovoort. Hoe aardig en open jij ook bent, zij van hun kant blijven meest bozig. Alsof ik een crimineel ben! Natuurlijk @Hans van den Bos, er zijn ook aardige agenten. Maar toch, de beginreden van handelen van de Franse politie is nagenoeg altijd onvriendelijk, negatief. Ze gaan uit van het slechte. "Iedereen is een bozerik -zeker deze kale man in zijn oude busje- en ik ga die nu eens lekker pakken". Terwijl zij er toch echt zijn om ons, (brave) burgers te beschermen.

Onlangs was ik in Nederland. Waar ik werd aangesproken door een politieagent: nou zeg, zo aardig, zo behulpzaam. Een verademing.

Echte criminelen pak je niet op door iemand in een oud bestelbusje aan te houden. Zo, dat vind ik.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 25 Mei 2019 op 20.24: Ik moet zeggen dat ik ook altijd vriendelijk ben behandeld, de keren dat ik ben aangehouden. Ik begin toch met sjacherijnig te kijken en nauwelijks te groeten. Maar ik probeer me er ook niet uit te lullen als ik fout zit. Fout is fout. En dan hebben ze groot gelijk als ik een bon krijg.

Alle keren dat ik ben aangehouden herinner ik me nog. Ze zijn op de vingers van één hand te tellen. Vaak vormt zo'n aanhouding een leuk verhaal, dat ik af en toe nog wel eens vertel. Maar zowel in Nederland als in Frankrijk waren de agenten altijd beleefd.

Reactie van Robert Naeff op 25 Mei 2019 op 23.49: Een mooi onderwerp. Toevallig had ik een paar weken geleden twee keer in 1 week met onze vrienden van de Gendarmerie van doen. De eerste keer zat ik rustig te vissen aan de lokale rivier. Met 2 man kwamen ze aanmarcheren door het weiland. Visvergunning gecontroleerd en toen kwam het: “ heeft u toestemming van de eigenaar van dit weiland om met de auto hierheen te rijden? “ Ik vertelde dat ik de eigenaar niet kende maar dat ik hier al jaren viste zonder problemen. “Dus u heeft geen toestemming?” “Nee, maar het hele dorp vist hier, normaal loopt er een weggetje, maar het gras groeit door de vele regen zo snel dat het niet meer te zien is”. “Ik weet niet wie de eigenaar is, ik vis hier zo vaak en hij is nooit langs geweest”. Dit was niet naar hun zin “Toch moet u toestemming hebben” We geraakten in een soort patstelling. Ander onderwerp dan maar: “Of ik wat gevangen had?” “Ja, twee karpers”. “waar zijn die dan?” klonk het. “Teruggezet in de rivier” antwoordde ik. Nu werd gelijk een stuk van het weiland en de rivier oever afgezocht naar eventueel verstopte karpers. Met tegenzin moesten de mannen het uiteindelijk opgeven en zonder bon te hebben kunnen uitdelen de aftocht blazen. Later bleek dat het land gewoon van de commune was en vrij te betreden voor iedereen.
Een paar dagen later hadden andere gendarmes meer succes. We werden aangehouden met het campertje op een achterafweggetje toen we terugkeerden van een bezoekje aan de Bricomarche. Naar de kant en blazen. Niks gedronken dus verder zoeken. “Rijbewijs graag” klonk het. Terwijl ik in mijn portefeuille zocht werden de stickertjes op de voorruit bestudeerd en ja hoor, eindelijk…kassa! Het verzekeringsbewijs van 2018 zat er nog achter i.p.v. de nieuwe van 2019. “Dat wordt een boete” zei de gendarme blij. Ik zei dat ik vlakbij huis was en het nieuwe bewijsje wel even wilde halen, maar dat was natuurlijk aan dovemans oren gericht. Intussen had ik het rijbewijs gevonden en ook hier was het prijs. “U woont al 3 jaar in Frankrijk en had het na een half jaar al moeten omwisselen voor een Frans exemplaar!” Mijn vrouw haar ogen schoten vuur en ze riep: “dat is niet waar. Het is een Europees rijbewijs, ik weet zeker dat het hier in Frankrijk nog 7 jaar geldig is” Nu was ineens het ego van de adjudant gekwetst. “Allebei uitstappen en meekomen! “
Bij de voiture van de man kregen we vervolgens een langdurige preek. Er moest een foto van het verzekeringsbewijs dezelfde dag nog naar zijn telefoon worden verzonden anders werd de boete verhoogt met 100 euro. Rijbewijzen moesten zo snel mogelijk bij de prefectuur omgewisseld worden en hij liet ons op zijn telefoon lezen in welk artikel dit precies stond (later bleek dit om personen te gaan van buiten de EU) Tegen mijn vrouw die nog tegensputterde zei hij in het Engels (met een sterk Frans accent) “ I am the law, I am the God of the road. Ik laat het deze keer bij een waarschuwing voor wat betreft het rijbewijs. Maak het zo snel mogelijk in orde, want de volgende keer slinger ik u op de bon. U bent nu gewaarschuwd”
Enfin, na een hoop gepraat en gepriegel op zijn smartphone, het invullen van een of ander papier en na het zetten van mijn electronische handtekening voor de boete mochten we eindelijk vertrekken. Tot zover onze ervaringen met de Franse gendarmes.

Reactie van Jako op 26 Mei 2019 op 9.58: Grappig. Ik ben mijn hele leven nog nooit aangehouden door de politie. Niet in Nederland en niet in Frankrijk. Mijn vrouw wel achter het stuur van mijn auto omdat ik had gedronken, in beide landen.

Ik wordt zelfs niet staande gehouden bij een fuik met alcoholcontrole, ook in beide landen meegemaakt. Je ziet in de verte de fuik, dus je laat alvast het gas los, begin langzaam af te remmen en naar rechts te sturen in de verwachting dat oom agent je naar de parkeerplaats zal dirigeren, net als de auto's voor me, waarna de agent ineens doorrij gebaren maakt. Ik zal wel een erg betrouwbaar gezicht hebben...