Robert

NEDERLANDS ONDERAAN

Bon, d’accord, à côté de Jeanne Calment, la fameuse doyenne de l’humanité, morte à 122 ans, il fait figure de jeunot. Mort la semaine dernière à l’âge de 109 ans, Robert Marchand, modeste petit bonhomme et illustre inconnu, a néanmoins vécu une vie à faire pâlir d’envie bien des risque-tout d’aujourd’hui. Jeanne Calment a mené une vie bien rangée dont les deux hauts-faits sont d’avoir dansé avec Vincent van Gogh et d’avoir vendu, à l’âge déjà cannonique de 90 ans, son appartement en viager à son notaire, qui croyait faire une bonne affaire. Le pauvre homme lui a payé une mensualité coquette et est mort 30 ans plus tard sans avoir pu profiter de son bien. Mais revenons au bon Robert. Lui a fait de sa vie une épopée. Après avoir renoncé, dans sa jeunesse, à une carrière de cycliste professionnel, il a vécu au Venezuela, en Italie, au Canada et y a exercé toutes sortes de métiers : sapeur-pompier, maraîcher, marchand de vin ou planteur de canne à sucre. La célébrité est arrivée sur le tard, quand, revenu en France et la soixantaine passée, il a renfourché sa bécane, en tant que cycliste amateur. Devenue une véritable mascotte, il a enchaîné les records à un âge avancé : record de l’heure des plus de 100 ans, puis champion du monde de cyclisme sur route des plus de 105 ans, sous le maillot jaune et violet de l’Ardéchoise, une course locale très populaire. Son mantra : « A mon âge, il faut jamais arrêter. Si vous arrêtez, vous êtes foutu. » Et si vous voulez savoir le secret de longue vie de quelqu’un qui a traversé deux guerres mondiales : ‘User de tout, n’abuser de rien !’ À bon entendeur, salut !

NL/ Het is waar: naast Jeanne Calment, met haar 122 jaren de beroemde oudste van de mensheid, lijkt hij een jongeling. Robert Marchand, een bescheiden mannetje en illustere onbekende, is vorige week overleden op de bettrekelijke jong leeftijd van 109. Maar wel na een leven dat vele halsbrekers van vandaag groen van jaloezie zou maken. Jeanne Calment was een gewone bourgeoise, met als twee hoogtepunten het dansen met Vincent van Gogh en de verkoop, op de reeds canonieke leeftijd van 90 jaar, van haar appartement in lijfrente aan haar notaris, die dacht dat het een goude deal was. De arme man betaalde haar een mooie sommetje iedere maand en stierf 30 jaar later zonder van zijn eigendom te hebben kunnen genieten. Maar laten we teruggaan naar de goede Robert. Hij maakte van zijn leven een ware epos. Nadat hij in zijn jeugd een carrière als beroepsrenner had opgegeven, heeft hij in Venezuela, Italië en Canada gewoond, en allerlei vakken beoefend: brandweerman, tuinder, wijnhandelaar en suikerrietteler. Zijn roem kwam pas later, toen hij in zijn zestiger jaren naar Frankrijk terugkeerde en als amateur-wielrenner begon. Hij werd een echte mascotte en vestigde op hoge leeftijd een reeks records: uurrecord voor 100-plussers, vervolgens wereldkampioen wielrennen op de weg voor 105-plussers, in de geelpaarse trui van de Ardéchoise, een zeer populaire plaatselijke wedstrijd. Zijn mantra: "Op mijn leeftijd, moet je nooit stoppen. Als je stopt, ben je de klos. "En als jullie het geheim voor een lang leven willen weten (van iemand die wel twee wereldoorlogen heeft meegemaakt): 'Gebruik alles, misbruik niets!’ Knop het in je oor!