Revoir Picasso

Het hotel Salé is waarschijnlijk, zoals de kunst- en architectuurhistoricus Bruno Foucart in 1985 schreef; “het grootste, meest buitengewone, zo niet het meest extravagante van alle grootse Parijse privé hôtels van de 17^e eeuw”.  Het luxueuze Hôtel Salé ligt in het hart van Parijs, in de wijk Marais en herbergt het ‘Musée national Picasso de Paris’. Hier zijn meer dan 5.000 werken van de Spaanse schilder verzameld. De plaats had niet beter gekozen kunnen worden om de meester te vertegenwoordigen, die een groot liefhebber was van historische woningen.

Zicht op het Musée Picasso vanuit de rue Thorigny

Hôtel Salé werd gebouwd tussen 1656 en 1660 voor Pierre Aubert de Fontenay, belast met het innen van belasting op zout in naam van de koning. Salé betekent zout in het Frans. Als locatie koos hij een gebied dat nog onderontwikkeld was en waar Hendrik IV van Frankrijk de stedelijke uitbreiding wilde stimuleren met de bouw van het Koningsplein, de place Royal, later de place des Voges. Pierre Aubert kocht voor 40.000 pond een grondstuk van 3.700 m2 van de nonnen van Saint Anastasia. Zijn verblijf was relatief kort nadat hij in 1663 in ongenade viel bij de Franse koning. Vele functies volgden voor het gebouw. Zoals ambassade van Venetië, Tijdens de Franse revolutie deed het gebouw dienst als literair depot. In de 19^e eeuw als pension voor onder andere Balzac en vervolgens als École des Métiers d’Art de Paris, een nationale school voor de kunsten. De stad Parijs verwierf het hôtel particulier in 1964 en op 29 oktober 1968 kreeg het pand de status van Historisch Monument. Tussen  1979 tot 1985 werd het stadspaleis gerestaureerd om dienst te doen als toekomstig museum voor de nalatenschap van Pablo Picasso.

 Het Hôtel Salé werd gebouwd tussen 1656 en 1660

Picasso's nalatenschap na zijn dood in 1973, hij was toen 91 jaar, beliep ruim 700 miljoen euro. Dat stelde de erfgenamen voor een luxeprobleem namelijk de betaling van de successierechten. De oplossing was nabij: Sinds 1968 was er namelijk een wet van kracht die de erfgenamen van kunstenaars de mogelijkheid bood om de erfbelasting te betalen in de vorm van kunstwerken. 5.000 kunstwerken en 200.000 documenten kwamen zo in het bezit van de Franse Staat. Picasso's mooiste werken en creaties uit deze zeldzame collectie zouden worden tentoongesteld in het Picasso Museum dat haar deuren opende in 1985 om 24 jaar later weer te sluiten voor een grondige renovatie.

De centrale trap is het meesterwerk van het huis en is gebaseerd op het trappenplan ontworpen door Michelangelo voor de Laurentian bibliotheek in Florence

Nog maar net bekomen van zijn openingsdaad bij de Fondation Louis Vuitton, op 20 oktober 2014 kon, president François Hollande wederom zijn kunstje lintje doorknippen laten zien bij het Musée Picasso (25 oktober). Vijf jaar lang moest Parijs wachten op de heropening van dit prestigieuze stadspaleis. Dankzij de 50 miljoen euro kostende renovatie van het Hôtel Salé was de expositieruimte verdubbeld. Het koste wel de kop van de directrice van het Picasso-museum, Anne Baldassari, die de schuld kreeg van de jarenlange vertraging en de overschrijding van het budget met 20 miljoen euro. De Franse staat moest uiteindelijk het verschil bijpassen en dat was reden genoeg voor de minister van cultuur, Aurélie Filipetti, om mevrouw Baldassari, tevens een groot Picasso-expert, op staande voet te ontslaan. Maar dat ontslag viel slecht bij de voornaamste erfgenaam van Pablo Picasso; Claude Picasso. Uiteindelijk besloot Filipetti maar zelf haar ontslag aan te bieden bij François Hollande met als excuus; gebrek aan cultuurbudget. Dus eind goed al goed, Parijs had zijn geliefde Musée Picasso weer terug.

'La flûte de pan' - Pablo Picasso 1923

8 April 2023 was het precies 50 jaar geleden dat Picasso overleed in Mougins, Frankrijk. Hij produceerde bijna 50.000 werken, waaronder 1.885 schilderijen, 1.228 beeldhouwwerken, 2.880 keramiek, 7.089 tekeningen, 342 wandtapijten, 150 schetsboeken en 30.000 prenten (gravures, lithografieën,  enz.).

De nieuwe tentoonstelling La Collection 'Revoir Picasso

Ter gelegenheid van de vijftigste sterfdag coördineert het Nationaal Museum Pablo Picasso in Parijs, vieringen in 12 Franse musea onder de naam ‘Picasso Celebration’, waaraan meer dan 40 culturele instellingen over de hele wereld deelnemen. Op 12 maart 2024 opende het Picasso museum in Parijs met de tentoonstelling ‘Revoir Picasso’. Een overzichtstentoonstelling van zijn totale werk met op de bovenste verdieping een groot deel van zijn persoonlijke kunstverzameling van kunstenaars waar Picasso zelf een affectieve band mee had. Men vindt er werken van grote meesters zoals Chardin, Courbet en Renoir zowel als werk van bevriende kunstenaars als Cézanne, Matisse, Henri Rousseau, Derain, Braque en Miró. Met deze laatste kunstenaars wisselde Picasso vaak kunstwerken uit.

'L'artiste et son modèle' - Pablo Picasso 1926

‘Revoir Picasso’ toont de collectie van het Picasso-Parijs museum, ontstaan ​​uit een schenking van diverse erfgenamen van Picasso. Bijzonderheid is dat ze bestaat uit werken die de kunstenaar zijn hele leven vergezelden: dit zijn de ‘Picasso's van Picasso’, die in zijn atelier werden gevonden na zijn dood. Schilderijen, sculpturen, gravures, collages, keramiek. Een indrukwekkende inventaris die bijna tachtig jaar van zijn carrière beschrijft. Deze prachtige en indrukwekkende overzichtstentoonstelling is nog te zien tot 12 maart 2027. Elke dag behalve maandag, van 9.30 tot 18.00 uur. Toegangsprijs € 16

 ‘Revoir Picasso’ toont de collectie van het Picasso-Parijs museum, ontstaan ​​uit een schenking van diverse erfgenamen van Picasso

Pablo Picasso, 'Nu Assis et 'Nu Allongé' - 1967

Le Musée Picasso, rue de Thorigny 5, 3^e arrondissement, metrostation Saint-Paul, lijn 1 – Filles du Calvaire, lijn 8.

« La peinture est plus forte que moi ; elle me fait faire ce qu’elle veut »

“Het schilderij is sterker dan ik, laat me altijd doen wat ze wil”

Pablo Picasso 27-03-1963