Resto, comme autrefois

Het valt me op dat de laatste jaren op dat de kwaliteit van de restaurants regelmatig te wensen overlaat. Magere porties, wijn alleen in fles verkrijgbaar en niet in pichet, en dan een kwaliteit eten die wel aardig is maar niet in verhouding tot de meestal behoorlijk gepeperde rekening aan het eind. Ik zie vaak ook kant en klare gerechten voorbijkomen die men in de “Metro” kan kopen. Niet een restaurant waardig in mijn ogen. Zou dit aan het restaurant cheque systeem liggen voor de franse arbeider? Sinds de invoering heb ik de kwaliteit wel achteruit zien hollen.

Hoe ander was dat in het verleden. Vaak 5 gangen, en als je charcuterie bestelde dan kwam er een plank met een grote variëteit aan hammen ( gekookt en gedroogd) pate's worsten etc etc, in zijn geheel gepresenteerd, en dan nam je wat je dacht te eten. Hetzelfde gold voor de kaas aan het einde, altijd hele kazen op een plank, je nam wat je wilde. Dus niet een paar van die piezelige stukjes op een bord geserveerd zoals je tegenwoordig maar al te vaak ziet. En de wijn kwam in een fles zonder etiket, wit rood of rosé, en werd gewoon bijgevuld als hij leeg was. Bovendien zat de wijn bij de prijs in, geen extra kosten. En dit alles bereid door gepassioneerde mensen.

Bij mij in de buurt is er nog zo'n ouderwets restaurant. Het heet Le Bouys. Van god en iedereen verlaten op het plateau tussen Boisset en Minerve. Een oude carré boerderij, dat vroeger als halteplaats diende toen er nog geen auto's waren. Als je aankomt, is er niets dat wijst op een restaurant. Er is een ruime parking ( meer een veld) met veel bomen. Er lopen kippen, biggetjes, ganzen en dergelijke rond, die meestal in de volgende dagen op het menu staan. En beneden ligt een grote groentetuin, voor de verse aanvoer, tout bio naturellement!!

Het bestaat al meer dan 6 generaties, en zelf kom ik er al meer dan 30 jaar.

Al die tijd is er nog steeds dezelfde kok en bediende ( alhoewel ze nu, als het druk is, geholpen wordt door een veel jongere, goed uitziende nicht), en is het menu zo goed als niet veranderd. Gewoon goed boereneten. Charcuterie ( tout fait maison), salade, Confit de canard (fait maison) met pommes sautés, Omelet met cepes (of heel soms truffels in het seizoen), fromage du coin, en zalige desserts ( profiterolles, ile flottante, creme brulée, tarte au pomme ou abricots, of een omelette “Siberièn” ( zelfgemaakt vanille en pistache ijs omringd met opgeklopt eiwit en dan even kort en hard grillen) en nog wat familie desserts die ik niet meer herinner. En vin compris naturellement! En die komt weer van een neef. En zo blijft bijna alles in de familie. En dit alles voor de prijs van 22 euro..................ja dat leest u goed, 22 euro. Er is nog een menu van 18 euro, en het verschil zit hem in het hoofd gerecht, dat is de plat du jour. Dat is vaak een stoofpot van lam of rund. Verder is er nog een menu gourmand voor 25 euro, maar daar waag ik me niet aan. 7 gangen met charcuterie, salades,vis, garnalen, langoustines, kreeft,vlees,omelet, kazen dessert etc etc. En dit alles natuurlijk “bien arrosé” met de wijn van die neef. En de bediening is altijd correct, niet overdreven, maar zeker nooit zoals je regelmatig aantreft in restaurants, met van die over het paard getilde serveerpersoontjes die je aankijken van ”val me niet lastig, ik ben aan het werk”.

Het is binnen in de oude cave van het complex altijd vol met mensen en geluiden van een goed restaurant, gekletter van glazen, bestek en gekwetter van mensen. En naarmate de middag vordert ( je doet namelijk zo'n beetje heel de middag over het menu) gaat het volume en enthousiasme ook omhoog, en niet alleen van de gasten. Tsja, vin compris..............

Je kunt hier niet meer zomaar binnenvallen, il faut reserver. Ze willen graag vooraf weten hoeveel mensen er zullen zijn. Dit om de kwaliteit te waarborgen die ze al generaties serveren. En ze zijn maar drie dagen per week open, vrijdag, zaterdag en natuurlijk zondag, seulement le midi. En tijdens de “vendange” zijn ze niet open, er moet weer wijn komen voor het volgende seizoen, dus werkt de hele familie mee, dus even geen resto.

Je zou denken dat je opgeblazen als een ballon naar buiten rolt na het eten, maar niet is minder waar. Ze hebben hier een gouden formule ontdekt, die degelijk boereneten, in copieuze hoeveelheden, je niet het gevoel geeft dat je teveel hebt gegeten. Je bent voldaan maar niet “vol” En altijd met een brede glimlach op je gezicht ga je weer naar buiten ( maar dat kan ook aan de wijn liggen, of het digestif :-) )

Zal wel aan de kwaliteit van de ingrediënten liggen, of aan de mentaliteit van “les propiétaires d'autrefois”.