Que restait-il dans la boite de Pandore? - Wat bleef liggen in de doos van Pandora?

NEDERLANDS ONDERAAN

Ceux qui croyaient que seul l’espoir soit resté au fond de la boîte de Pandore, se trompent. Caché dans un petit coin, il y avait aussi l’humour, cette force indomptable qui redonne aux survivants du cœur au ventre, et leur permet de tenir en attendant des jours meilleurs. Quand tout va bien, l’humour rit de toutes ses dents, qu’il a acérées. Mais aux jours sombres, il grince dans un autre registre : c’est l’humour noir (je n’ai encore jamais vu d’humour brun, d’ailleurs). Demain pourrait bien être un de ces jours particulièrement sombres dans notre Histoire commune, et l’humour aide à tempérer l’angoisse. J’ai choisi pour vous quelques dessins illustrant les côtés tragi-comiques de la situation présente, et je vous les commente ci-dessous (autant rire tant que ne pleurons pas)…

1/ Brigitte Macron demande à son époux Emmanuel si elle doit préparer la chambre d’ami pour accueillir le futur premier ministre, qui pourrait être Jordan Bardella, le fringant président du Rassemblement National (RN). Ce serait une co-habitation particulièrement épineuse, vu que les deux hommes se détestent. Heureusement pour la paix du ménage présidentiel, Bardella est connu pour être souvent absent (en particulier dans les commissions où il devrait pourtant faire son boulot de député). À tel point qu’on l’a surnommé ‘Bard-est-pas-là’…

2/ Macron, c’est évident, s’est tiré une balle dans le pied, quoiqu’en disent les tacticiens qu’il a dissolu le parlement justement pour prouver à tous que le RN n’est pas capable de gouverner. En bref : il joue et nous perdons. Mais bon, il se peut qu’il se mordre déjà les doigts de son coup de poker et cherche désespérement comment se sortir d’affaire. Alors, il peut annoncer bien fort qu’il a compris le mécontentement populaire et va totalement changer son style de gouvernement, plus grand-monde ne croit au Père Noël…

3/ Marine le Pen doit être aux anges : c’est le rêve de tout une vie qui est soudain à portée de main, et le fruit de sa politique de ‘dédiabolisation’ visant à présenter le RN comme un parti tout à fait honorable. Mais il faudrait un petit coup de pouce pour atteindre le Saint-Graal : la majorité absolue… Alors, quel meilleur conseilleur que son ami Vladimir, qui a, lui, trouvé une bonne méthode pour regarnir les rangs clairsemés de son armée…

4/ les festivités à venir seront-elles festives ? On peut en douter. Déjà, dimanche en huit, le 14 juillet, fête de la République, pourrait avoir des côtés un peu surréalistes. Mais le grand événement reste bien sûr les Jeux Olympiques qui débuteront le 26 juillet. La flamme olympique, symbole de fraternité, pourrait bien pâlir en découvrant qu’une autre flamme – celle du logo du RN – brûle dans les cœurs de bien des Français…

5/ Après le choc, le doute. Bien des Français se demandent combien de leurs amis votent pour l’extrême-droite, et ce doute les ronge. On ne dit plus ses opinions, par peur de déchirer le tissu social, et c’est bien dommage, car c’est justement maintenant qu’il faudrait débattre à cœur ouvert et à bâtons rompus. Sinon, nous risquons de nous embourber dans une guerre froide comme celle que nous voyons ravager la vie politique aux États-Unis. Mais qui est encore prêt à vraiment écouter l’autre, et à tout faire pour trouver un terrain d’entente ? Pas la majorité des Français, j’ai peur…

NL/ Degenen die dachten dat er in de doos van Pandora alleen maar hoop overbleef, hebben het mis. Verborgen in een klein hoekje was er ook humor, die ontembare kracht die moed geeft aan de overlevenden en hen op de been houdt totdat er betere tijden aanbreken. Als het goed gaat, lacht humor met al zijn scherpe tanden. Maar op donkere dagen maalt het in een ander register: het is zwarte humor (ik heb trouwens nog nooit bruine humor gezien). Morgen zou wel eens een van die bijzonder donkere dagen in onze gezamenlijke geschiedenis kunnen zijn, en humor helpt om de angst te temperen. Ik heb een paar cartoons gekozen om de tragikomische aspecten van de huidige situatie te illustreren, en ik zal ze hieronder becommentariëren (we kunnen net zo goed lachen nu we nog niet huilen)...

1/ Brigitte Macron vraagt haar man Emmanuel of ze de logeerkamer klaar moet maken voor de toekomstige premier, die Jordan Bardella zou kunnen zijn, de onstuimige voorzitter van het Rassemblement National (RN). Dit zou een bijzonder lastig samenwonen zijn, aangezien de twee mannen een hekel aan elkaar hebben. Gelukkig voor de rust in het presidentiële huishouden staat Bardella erom bekend dat hij vaak afwezig is (vooral bij commissies waar hij zijn werk als parlementslid zou moeten doen). Zo vaak zelfs dat hij de bijnaam 'Bard-est-pas-là' heeft gekregen...

2/ Het is duidelijk dat Macron zichzelf in de voet heeft geschoten, hoewel sommige tactici pretendren dat hij het parlement heeft ontbonden juist om iedereen te bewijzen dat de RN niet in staat is om te regeren. Kortom: hij speelt en wij verliezen. Maar misschien heeft hij nu al spijt van zijn bravoure-daad en zoekt hij wanhopig naar een uitweg. Zodat hij luid en duidelijk kan aankondigen dat hij de ontevredenheid van het volk heeft begrepen en zijn regeringsstijl totaal gaat veranderen, want er zijn niet veel mensen meer die in de Kerstman geloven...

3/ Marine le Pen moet in de wolken zijn: het is de droom van haar leven die plotseling binnen haar bereik ligt, en de vrucht van haar 'de-demonisatie'-beleid dat erop gericht is de RN te presenteren als een volstrekt normale partij. Maar ze heeft nog een beetje hulp nodig om de Heilige Graal te kunnen bereiken: dat is een absolute meerderheid... Dus wie kan een betere adviseur zijn dan haar vriend Vladimir, die een goede manier lijkt gevonden te hebben om de dunne gelederen van zijn leger aan te vullen...

4/ Zullen de komende festiviteiten feestelijk zijn? Dat valt te betwijfelen. Op zondag acht, 14 juli, de viering van de Republiek, zou het al een beetje surrealistisch kunnen zijn. Maar het grote evenement zijn natuurlijk de Olympische Spelen, die op 26 juli beginnen. De Olympische vlam, een symbool van broederschap, zou wel eens verbleekt kunnen raken bij de ontdekking dat er een andere vlam - die van het RN-logo – al brandt in de harten van menige Fransen...

5/ Na de schok, de twijfel. Veel Fransen vragen zich af hoeveel van hun vrienden op extreemrechts stemmen en deze twijfel vreet aan hen. We spreken onze mening niet meer uit, uit angst het sociale weefsel te verscheuren, en dat is jammer, want juist nu zouden we open en eerlijk moeten debatteren. Anders lopen we het risico te verzanden in een koude oorlog zoals we die het politieke leven in de Verenigde Staten zien verwoesten. Maar wie is er nog bereid om echt naar elkaar te luisteren en er alles aan te doen om een gemeenschappelijke basis te vinden? Niet de meerderheid van de Fransen, ben ik bang...