Quand le masque tombe

Afgelopen zondag, 31 maart 2019, was ik genodigd op een van de meest spectaculaire gebouwen van Parijs La Défense. La Grande Arche, die in 1989 werd geopend door president François Mitterand als voltooiing van de historische Parijse As. Gebouwd ter herdenking van het tweehonderdjarig bestaan van de Franse revolutie. Weinigen weten dat de Eiffeltoren geopend werd bij de viering van de 100ste verjaardag en zelfs op 31 maart haar 130^e verjaardag vierde, maar dat terzijde. De volmaakte kubus weegt 300.000 ton oftewel 30 keer zoveel als de Eiffeltoren. De buitenkant, onlangs weer helemaal schoongemaakt, is bedekt met twee hectaren wit Carrara marmer van het zuiverste soort en twee hectaren glas. Het nog steeds indrukwekkende gebouw, dat uitverkozen werd uit 424 inzendingen, als onderdeel van de Grands Traveaux van Mitterand, kostte in die tijd 450 miljoen euro. De afmetingen zijn immens: 112 meter hoog, 100 meter breed en 100 meter diep. De open ruimte in het midden zou de Champs Élysées in de breedte en de Notre Dame in de hoogte kunnen omvatten.

De panoramische lift brengt mij naar 100 meter hoogte in ettelijke seconden

De panoramische liftcabine, die niet echt geschikt is voor mensen met engte- en hoogtevrees, scheert langs de dikke kabels omhoog richting de op 100 meter hoogte gelegen bovenste etage terwijl je geniet van een werkelijk adembenemend uitzicht over de Parijse As of zoals de echte Parijzenaars het noemen ‘La Voie Triomphale’. Op de bovenste etage bevindt zich een expositieruimte van 1200 m² die geheel en exclusief gewijd is aan foto-journalistiek. De eerste in geheel Frankrijk en een initiatief van de journalist Jean-François Leroy. Leroy, tevens de initiatiefnemer van het internationale fotofestival van de journalistiek; 'Visa pour l'Image' en artistiek directeur van de 'Arche du photojournalisme'.

Je mond valt open van verbazing bij het zien van deze mega portretten

Op 13 maart opende hier, op de 35^e etage, een retrospectief van Stéphane de Bourgies, al meer dan 40 jaar een Parijse fotograaf. Dit is dè feel-good expositie van de lente 2019. Dit is de grootste tentoonstelling gewijd aan deze fotograaf die zijn inspiratie en kracht put uit zijn levenservaring. Op 16-jarige leeftijd fotografeerde hij al modeshows in Parijs. Al snel werd hij een zelfstandig fotograaf en vestigde zich met een fotostudio in de wijk Bastille. Al heel jong verliest hij zijn beide ouders tijdens een auto-ongeluk en daarna zijn vrouw en moeder van twee kinderen tijdens de aanslagen in Parijs in november 2015. Zijn naam zegt je waarschijnlijk niets maar Stéphane de Bourgies maakte in de afgelopen 40 jaar meer dan 1000 fotoportretten van de grootste persoonlijkheden ter wereld. Van Sting tot John Malkovich, andere beroemdheden, topchefs, filmsterren, muzikanten, modellen, zakenlieden, acteurs, zangers, allemaal duwden zij de deur open van zijn Parijse studio.

Stéphane de Bourgies selecteerde speciaal voor deze expositie 200 portretten uit 40 jaar fotografisch werk

Nog te zien tot 26 mei 2019 zijn overzichtstentoonstelling ‘Quand le masque tombe’. 200 zwart-wit portretten op verschillende formaten gemaakt tussen 1970 en vandaag. Bij formaten bedoel ik groot, groter en adembenemend groots. Speciaal voor deze tentoonstelling maakte de Bourgies een keuze uit zijn archief van duizenden portretten. Je wordt letterlijk ondergedompeld in de wereld van deze topfotograaf maar vooral in de looks van zijn modellen. Bij het bekijken van de vele portretten kom je superlatieven te kort. Allemaal natuurlijk gefotografeerd, contrastrijk, instinctief, vol emotie, gevoelig, allemaal weerspiegelen zij een rauwe intentie waar tussen de kunstenaar en het model alleen ruimte is voor oprechtheid.

"Laat je niet intimideren, ongeacht de grootsheid of bekendheid van deze mensen. Voor de camera zijn ze allemaal gelijk": Stéphane de Bourgies

Het geheim van Stéphane de Bourgies: Laat je niet intimideren, ongeacht de grootsheid of bekendheid van deze mensen. Voor de camera zijn ze allemaal gelijk. Stéphane’s ritueel is altijd hetzelfde; voor de sessie eerst ruim tijd nemen voor koffie zodat hij de gebaartjes, het karakter, de houding kan observeren. Er is niets wat hem ontgaat. In zijn hoofd heeft hij dan al de foto gemaakt; ‘ik fotografeer met mijn ogen’. Hij werkt nooit buiten, nooit op locatie, alleen in zijn studio. Soms met behulp van een assistent maar veel vaker alleen met een verontrustend gemak. Hij werkt snel zodat zijn ‘modellen’ geen tijd hebben om een verdediging te organiseren. Een standaard antwoord op; ‘ik ben niet fotogeniek’ is “och u bent pas de 417^e persoon die mij dat vertelt”. (Bron: Face Faces, Stéphane de Bourgies)

Sting en Seal

Zijn portretten worden gebruikt door luxe merken en door uitgevers voor covers van boeken en jaarverslagen van grote ondernemingen. Le Figaro schreef over deze tentoonstelling: De foto’s van Bourgies zijn levendig, provocerend, fulminerend, boordevol met verhalen en kracht. Werk van een uitzonderlijke singulariteit, ongekend. Ik sluit mij daar graag bij aan.

Een expositieruimte van 1200 m² die geheel en exclusief gewijd is aan foto-journalistiek

Naast de exporuimte op deze bovenste etage bevindt zich een bistro restaurant dat plaats biedt aan vijftig personen. 'Josephine Gardens' het kleine broertje van Josephine in de rue du Cherche-Midi. Aan het fornuis staat chef-kok Jean-Christian Dumonet. Tevens is er een kleine culinaire snack-shop voor koffie, drankjes en take-away. En nog een etage hoger heb je een 360° uitzicht over Parijs en La Défense.

Na de expositie wordt je beloond met een fantastisch uitzicht over de Parijse As

La Grande Arche, Parvis de la Défense, metrostation Gare de la Défense, RER-A en lijn 1. - Toegang € 15 (fototentoonstelling en het bezoek aan het panorama dak)