Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Weergaven: 4494
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
De goede instelling!
L'étude d n'importe quelle langue est un voyage sans fin... mais ce qui est important est d'avancer :-) Bravo, Anita!
toen in 12 jaar geleden hier kwam wonen sprak ik nauwelijks frans, 1 jaar mavo frans, waar ik veel woordjes moest leren als straf ( ik was niet het braafste meisje uit de klas) dus mijn woordenschat was best ok, maar een zin bouwen kon ik niet. Nu na 12 jaar heb ik gemerkt, dat ik elke paar jaar wel een moment heb dat ik denk dat ik mijn franstalige plafond wel heb bereikt en dan ineens merk ik dat ik toch weer vooruit ga. het gaat met sprongen voor mij, maar ik kan me steeds beter redden.
Een mooie anekdote: Op Franse les vroeg ik de (Frans-talige) leraar eens, wanneer een woord mannelijk was en wanneer vrouwelijk, in de hoop, wat eenvoudige ezelsbruggetjes te krijgen. "Dat is heel simpel," zei de leraar, "als je er 'le' voor kunt zetten is het mannelijk, zo niet dan vrouwelijk." Waar gebeurd!
Alles is ingewikkeld in Frankrijk, te beginnen bij de taal. Niets kan gewoon rechttoe rechtaan. Ze kunnen nog niet eens normaal tellen. Om twee cijfers uit te spreken moet je er zes uitspreken: 98 = quatre-vingt-dix-huit. En o wee als ze een telefoonnummer inspreken op je répondeur:
0475-99 98 97. Want ze ratelen ook nog eens verschrikkelijk. Ze praten altijd alsof ze de laatste trein moeten halen.
Als enige romaanse taal legt het Frans consequent het accent op de laatste lettergreep. Waarom is een raadsel. Ik heb deze vraag eens gesteld op een franse website, zoiets als Onze Taal, waar je taalvragen kon stellen. Nooit antwoord gekregen. Niemand wist het kennelijk. Mijn (zelfbedachte) stelling is dat in een ver verleden de adel zich wilde onderscheiden van het plebs en daarom "anders" ging spreken. Toen dat eenmaal in adelijke kringen gemeengoed was geworden sijpelde het langzamerhand via semi-adel en midden-klasse door naar de gewone man, totdat het normaal werd. Want Fransen zijn, ondanks de leuze Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, o zo positie- en statusbewust. Verschil moet er wezen en de baas is de baas. Maar ja, dat is bij gebrek aan beter slechts mijn theorie.
Ik lees, schrijf en spreek goed Frans (goed in deze volgorde), maar wanneer sommige mensen spreken begrijp ik er geen jota van. Toen ik eens bij een specialist was, zei die na tig keer "Pardon?" van mijn kant: "Maar u spreekt toch goed Frans?" Ik legde uit dat ze duidelijk en goed gearticuleerd moest spreken. Dat lukte twee zinnen en toen begon het geratel weer.
En praat me niet van franse vergaderingen! Niemand laat een ander uitspreken. Ze beginnen allemaal na twee zinnen iets te roepen en door elkaar te schreeuwen, met als gevolg dat niemand naar niemand luistert. Ik heb dat meegemaakt bij vergaderingen van een club waar ik lid van was en ook in de gemeenteraadsvergadering. Ik ben dan totaal verloren. De gemeentesecretaris vertrouwde me toe dat ze er ook vaak niets meer van begrijpt.
Het leidt ook wel eens tot dolkomische misverstanden. Het ging in de conseil municipal over het uitbesteden van het electriciteitsnet beheer. Ik hoorde ze op een gegeven moment alleen maar praten over kippen. Kippen? Dus op een gegeven moment vraag ik: "Wat hebben poules met électricité te maken?" Verbazing alom. "Maar jullie hebben het steeds over poules", zei ik. Tot iemand begon te lachen en zei: We hebben het over ampoules!"
Alle talen die in het lidwoord onderscheid maken wat betreft het geslacht van het woord zijn voor buitenlanders moeilijk. Ik merk het ook bij Sylvain, die zijn franse teksten in buitengewoon goed Nederlands vertaalt, maar zich heel af en toe vergist in "de" en "het". En dan heeft hij niet eens te maken met zich aanpassende bijvoeglijke naamwoorden zoals in het Frans. Bij ons zijn een vrouw, een man en een kind mooi. Maar in het Frans is een vrouw belle, een man beau en of een kind beau of belle is hangt van het geslacht van het kind af. Maar het is ook nog eens "un bel'homme". Heremetijd, en dan durft Sylvain ook nog te vragen waarom "die franse taal toch zo moeilijk is.
Bien sûr, Sylvain! Je me sens très bien en France et je connais beaucoup de Français très sympa. Of is het sympas? Van je korte antwoord heb ik toch weer iets geleerd: le français (taal) maar les Français (de mensen). Als het om de taal gaat schreef ik altijd le Français. Merci!
Als ik een Frans woord niet ken, pak ik de Larousse. Je krijgt dan (dus) een Franse omschrijving. Het mes snijdt zo aan twee kanten.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr