Post

Je kunt je nauwelijks voorstellen, hoe groot het verschil is tussen een leven in de drukke randstad en dat op het wat slaperige Franse platteland. Omdat ik regelmatig tussen deze twee uitersten heen en weer reis valt dat mij telkens weer op en moet ik in beide gevallen altijd weer even wennen. Hier in Frankrijk kunnen kleine dingen ineens belangrijk worden. De komst van de postbode is er een van. Ik krijg hier niet zo veel post, en als het er al is, dan is het meestal een rekening en een heel enkele keer een verkeersboete. Omdat ik door omstandigheden na de feestdagen wat langer in Nederland verbleef dan gebruikelijk, was een van de eerste dingen die ik deed een kijkje in de brievenbus nemen. Er bleken maar liefst twee brieven in te liggen en toen ik ze geopend had, bleken het ook nog eens aanmaningen te zijn.

Uit de inhoud van de brieven bleek bovendien, dat ik de betreffende bedragen al maanden geleden had moeten betalen.

Er zouden al eerder aanmaningen gestuurd zijn en als ik nu niet binnen een bepaalde termijn betaalde, kon ik een boete verwachten en zouden er juridische maatregelen genomen worden. Aangezien ik nooit een rekening en ook geen aanmaning had ontvangen, besloot ik de zelfde dag nog naar de Trésor-Public in het naburige Bains les Bains te gaan. In dat kantoortje moeten dergelijke financiële zaken geregeld worden.

Onderweg oefende ik alvast hoe ik, in mijn beste Frans en op de meest charmante manier, mijn verontschuldigingen kon maken, in de hoop de aangekondigde boete en juridische stappen te voorkomen.

Toen ik uitgebreid begon uit te leggen, dat ik nooit een rekening had ontvangen deed de juffrouw tot mijn grote verbazing een greep onder haar toonbank en haalde een voor mij bestemd stapeltje post tevoorschijn. Het bevatte o.a. de rekeningen en de aanmaningen. Bovenop lagen nog een paar verlate nieuwjaarskaarten.

Hoe ze daar nou toch aan gekomen was, vroeg ik, maar daar kon ze me ook geen antwoord op geven.

Wel was het voor haar meteen duidelijk dat de te late betaling niet aan mij te wijten was, en opgelucht kon ik zonder boete naar huis vertrekken.

Hoewel een beetje aan de late kant, heb ik de nieuwjaarskaarten toch nog maar even opgehangen.