Poisson sans boisson est poison! / Vis moet zwemmen!

NEDERLANDS ONDERAAN

Rue de Seine, à Paris. C’est là que se tenait la boutique du poissonnier, pendant quatre générations. Poissons de rivière – sandre, brochet, ablettes pour la friture – poissons d’étangs – surtout des carpes – poissons de mer. Ne pas oublier les huitres, perles des coquillages, et la ribambelle des crustacés. C’était un plaisir de voir une telle brillante abondance étalée sur la glace pilée, et les chalands y faisaient volontiers la queue. C’était l’époque faste, et la belle devanture en mosaïque Art-déco en témoigne… Et puis, le patron a vieilli, et les enfants n’ont pas voulu reprendre. Comment leur en vouloir d’avoir suivi cet ‘exode intellectuel’ ?  Ils ont vu combien la dureté du travail a usé leur père : debout à pas d’heures pour aller à la criée, les mains couvertes d’engelures, la voix éraillée, l’odeur de poisson : rien de bien attirant pour les jeunes de leur temps. Alors, à la mort du vieux, on a mis le local en vente. C’est un restaurateur moustachu qui l’a repris, et j’adore ce qu’il a fait : au lieu de faire refaire la devanture en harmonie avec son projet, il a adapté le projet à la devanture. Une petite retouche a transformé la Poissonnerie en Boissonnerie, et c’est maintenant un bistro où l’on peut déguster… des plats de poissons. Le vieux poissonnier peut reposer en paix, en se répétant un de ses adages préférés : ‘Poisson sans boisson est poison !’  

NL/ Rue de Seine, in Parijs. Hier was vier generaties lang de winkel van de visboer gevestigd. Riviervis - snoekbaars, snoek, alver om te bakken - vijvervis - vooral karper - zeevis. En de oesters nog, parels van de schelpdieren, en de schare schaaldieren. Het was een genoegen om zo een schitterende overvloed verspreid over het gemalen ijs te zien, en het winkelend publiek stond graag in de rij. Het was een gouden tijd, en de prachtige Art-deco voorgevel met mozaïek getuigt daarvan... En toen werd de eigenaar oud, en de kinderen wilden het niet overnemen. Hoe kun je het hen kwalijk nemen dat ze deze 'intellectuele exodus' hebben gevolgd? Zij zagen hoe het harde werk hun vader uitputte: heel vroeg s’ ochtends opstaan om naar de vismarkt te gaan, zijn handen steeds bevroren, zijn stem schor, de geur van vis: niet erg aantrekkelijk voor de jongeren van die tijd. Dus toen de oude man stierf, werd het lokaal te koop gezet. Een besnorde restauranthouder heeft het overgenomen, en ik vind het geweldig wat hij gedaan heeft: in plaats van de voorgevel aan zijn project aan te passen, paste hij het project aan de voorgevel aan. Een kleine ingreep toverde de Poissonnerie in een Boissonnerie, en het is nu een bistro waar men van... visgerechten kan genieten. De oude visboer vrede in vrede rusten en een van zijn favoriete gezegden blijven monpelen: ‘Poisson sans boisson est poison!’ ('Vis zonder drank is vergif!’ = ‘Vis moet zwemmen!’)