Peugeot Mille Sept

Belevenissen met de Peugeot “mille sept” 1007 automaat met elektronische deuren,kentekendatum: 1 juli 2006 , een verslag over de allernieuwste elektronica en de daarbij horende (exact) vijf jaar durende “auto-misère:

De eerste twee jaren was er garantie (tot 1 juli 2008), dat betekende dat de diverse storingen met de elektronische deuren gratis verholpen zijn. Steeds moest de auto weer “uitgelezen” worden. Gemeld bij de Peugeot-importeur: In de telefonische reactie: “wat vervelend voor u (in mijn woorden: botte pech), toch wensen we u nog een fijne dag”. Een bevestigingsbrief volgt met excuses en de zin “ondanks het feit dat de fabrikant, Automobiles Peugeot, veel aandacht besteedt aan de kwaliteit van haar producten, kan het helaas gebeuren dat er zich EEN storing voordoet”.

Dec. 2008: de auto heeft 2 maanden stil gestaan (ik mocht niet rijden i.v.m. de rechterhand in het gips): wederom storing, nu de koppeling, kan niet meer rijden en de servicewagen komt erbij, wederom “uitlezen”. Reactie van de dealer Nefkens: “die auto kan ook niet zolang stilstaan i.v.m. alle elektronica die erin zit”. Wist ik niet, nota 116,62 euro.

Zomer 2009: ik ben bij mijn dochter in Tsjechië en de auto staat weer twee weken stil: u raadt het al: ik vertrek naar NL en ga de snelweg op, de auto geeft een storing aan en wil niet harder dan 80 km/u op de snelweg. Ik voorzag grote problemen op de Duitse Autobanen en zie gelukkig in Liberec (CZ) net voor de grens een Peugeot-dealer. Met mijn dochter als telefonische tolk: “Helaas zaterdag, weet u wel, er zijn geen monteurs, we kunnen u niet helpen”. Nooit gehoord van Peugeot-assistance. Dan maar naar de overkant: een Toyota dealer met weer mijn dochter als tolk: “we zullen uw auto “resetten” en dan moet het lukken”. Ben nog beduusd van zoveel vriendelijkheid, heerlijke koffie en de auto gaf geen storing meer, hij reed weer 130 km/u. Wat ben ik u verschuldigd? “niets hoor, goede reis naar NL”.

Oktober 2010: 60.000 km beurt, geen antivries in ruitensproeier: in de strenge winter op de dag voor kerst naar Frankrijk. Gelukkig was het droog, maar ik merkte al snel dat de sproeier het niet deed. Nog veel erger was het feit dat ik weer niet harder kon dan 80, weer storing op de display en in Rotterdam stonden mensen op me te wachten. Ten einde raad naar mijn zoon in Haarlem en Peugeot-assistance gebeld: “nee helaas, het is kerstavond, dan komen we niet, morgenvroeg”. Ik was wanhopig, zoonlief: ”nou dan gaan we hem toch “resetten”! Hoera, hij reed weer 120, gaf geen storing meer aan en ik op weg naar Frankrijk. Tweede kerstdag daar direct naar de Peugeot-dealer in La Haye du Puits met de vraag: ”wilt u hem “uitlezen”, de ruitensproeier leeg maken en antivries toevoegen?”. Bij terugkomst de dealer op de hoogte gebracht, en meegedeeld “dat ik het helemaal zat was”. “Tja, u moet de auto wel laten uitlezen”, waarop ik antwoordde: “dat heb ik al laten doen in Frankrijk”. Antwoord: “ja dat kunt nu u wel zeggen…...”In de nota-bijlage van de Franse garage lees ik tweemaal: “défaut fugitif”(niet te bepalen storingen) enfin alles doet het en geen storingsmeldingen meer.

Strenge winter 2010/11 de deuren zijn bevroren en ik kan de auto niet in, maar de zon scheen! Ik dacht slim te zijn: ik ga er door de achterdeur naar binnen, zet de auto in de zon en laat hem even lopen.  Helaas: voor de (6-7^e keer?)storing in de deuren, en daar zat ik, kon er niet meer uit! Net zo lang gewacht tot er een buurman langs kwam, ik claxonneer en hij doet de achterklep open. Hij ligt nog steeds in een deuk als hij me in de “mille-sept” ziet en roept: “leve de elektronica!”.  

Strenge winter 2010/11 de deuren zijn nog steeds bevroren, maar ik krijg ze handmatig open en ga op weg naar bridgen, de deur wil niet helemaal dicht (-15 graden!), maar gelukkig kan bij aankomst de auto gewoon afgesloten worden. Bij vertrek om 1 uur ’s nachts: deuren weer bevroren en ik krijg ze ook handmatig niet meer open. Het was geen veilige plek om de auto te laten staan, waarop mijn bridge-partner voorstelde:” ga maar door de achterdeur naar binnen, ik rijd achter je aan en laat je bij thuiskomst eruit”. Reactie van de dealer: “tja…het is ook een abnormale winter…”.

Juli 2011: storing in de deuren en ik zou op vakantie, dus op naar de dealer: “helaas, u kunt nu niet geholpen worden, volgende week, er zijn monteurs op vakantie”. Er zat niets anders op dan de deuren maar handmatig te sluiten (en dat valt niet mee, dat is zwaar duwen) en te vertrekken.

Zondagmiddag 7 aug 2011: op de terugweg van Fr. naar NL: ik sta in de file tussen Arras en Lille: display geeft plotseling storing in de automatische transmissie aan en de auto weigert nog te rijden, natuurlijk op de meest rechtste baan! Alarmlichten aan en met beide armen in de lucht: “mensen ik kan het niet helpen!” 4 uur in de file gestaan in de hitte met kleindochter, hond en cavia, die bijna bezweken! In de drie rijbanen stond alles bijna stil, daarom maar weer eens “resetten” geprobeerd, accuklem losgemaakt, 5 minuten gewacht, klem aangesloten en getracht te rijden. Dat had ik beter niet kunnen doen, ik vloog bijna op mijn file-voorganger! Het is nu echt mis. Veel voorbijgangers in de file roepen door het geopende raam: “sterkte mevrouw” of “bonne courage”! Jongeheren in een zwarte bus zien me martelen en besloten spontaan om hun wagen dwars op de A1 te zetten waardoor alle 3 rijbanen waren geblokkeerd.  Ze schoven mijn Peugeot naar de vluchtstrook. Mijn kleindochter roept snel: “oma, op de bus staat “MEUBELCONCEPT.nl. Ik bel Peugeot-assistance, die antwoordt: “helaas mevrouw, Peugeot-assistance mag niet op de A1 komen, u moet wachten op de dépanneur. Daarna SOS alarmservice Univé, zij proberen me met alles te helpen. Na informatie bij een technicus stelden ze voor: “u zou de auto misschien kunnen “resetten”, waarop ik antwoord: “heb ik al gedaan, maar de auto vloog bijna op mijn voorganger”! (Bij de alarmservice praten ze nog over mijn technische kennis en over het feit dat de cavia het er levend afgebracht heeft) Na terugkomst naar de de dealer: “Tja, u kunt de auto niet zomaar “resetten”, hij moet uitgelezen worden om de oorzaak op te sporen, we zullen een diagnose stellen, u hoort van ons”. Gebeld: “Tja, heel vervelend, een defect in de transmissie, begroting 1450 euro”. Mijn antwoord: “dit accepteer ik niet, ik neem contact op met de importeur”. Importeur: “wat vervelend voor u, u hebt al eerder contact met ons gehad zie ik, u hebt wel pech, ik neem contact op met de dealer te Deventer en wens u ondanks alles nog een fijne dag”. Volgende dag antwoord: “volgens de garage heeft u een keer geweigerd de auto te laten uitlezen, u zult gewoon moeten betalen, maar ik wens u ondanks alles nog een fijne dag”. Mijn antwoord: wilt u dat schriftelijk bevestigen? Dat zou hij doen, maar ik heb het nooit ontvangen. Voelen ze daar nattigheid?

Tenslotte: ik heb diezelfde dag een Citroën C1 besteld bij garage Coolen te Deventer, gevraagd of ze direct de “mille-sept” bij de dealer weg willen halen en de reparatie ergens anders willen laten uitvoeren. Dat is gebeurd, de nota van garage Storteboom uit Dieren was 1208 euro. Diezelfde dag had ik de diagnose-nota van dealer Nefkens (69 euro)in huis.

Zowel de Citroëndealer Coolen als de Peugeotdealer Lecler in Frankrijk gaven aan dat de 1007 geen succes was. Hij wordt ook niet meer gemaakt. De dealer in Fr. had het echt met me te doen, hij heeft de auto zelfs een keer gratis voor me “uitgelezen”.

Bij de aankoop van de Peugeot 1007 bij de dealer Nefkens in 2006 werd ik blij verrast door het aanbod “u mag een extra set accessoires (in een grote doos) van allerlei interieurvoorwerpen (matjes ringen stoelbekleding etc.) uit deze voorraad kiezen, die krijgt u er gratis bij. Nù weet ik dat toen al bekend was bij Peugeot, dat deze auto een fiasco was en uit de productie was genomen!

P.S. U begrijpt misschien, nog één keer bij Peugeot te horen krijgen: “ondanks alles wensen we u een fijne dag”, komt er vast stoom me uit mijn oren! Wel ben ik van plan over de “mille-sept” te publiceren, de anekdotes zijn onuitputtelijk en dat is dan wel weer leuk.

Via de mail natuurlijk Meubelconcept hartelijk bedankt.

Nieske Oostenbrink (levensmotto: NOOIT WEER EEN PEUGEOT)