Permanente zomertijd: nog dikker, nog dommer, nog depressiever

Wintertijd? Zomertijd? Het wisselen van zomer- naar wintertijd en weer terug heeft grote gevolgen voor de volksgezondheid. Wat is nou het meest gezond? Sr onderzoeker Gordijn zegt: Permanente zomertijd maakt “dikker, dommer en depressiever”. http://bit.ly/WintertijdZomertijd

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181028, Overheid

Reactie van Bert op 30 Oktober 2018 op 9.40

Reactie van wilsam op 30 Oktober 2018 op 14.17: Bij discussies als deze moet ik wel eens denken aan alle wijzingen aan de tijdmeting door de Europese geschiedenis heen.

De Romeinen gebruikten de zonnestand voor de dagindeling en de maanstand voor de kalender. De dag had twaalf uren tussen zonsopkomst en zonsondergang. Er stond een grote zonnewijzer op het veld van Mars, de god van de oorlog. De uren in de winter waren korter dan in de winter. De ochtend was voor het werk, dat meestal dor slaven werd verricht, en de markt (forum) voor de welgestelden. Het zesde uur (sexta of siësta) luidde een rustpauze in. De Romeinen hadden dus geen last van het verzetten van de klok zoals wij nu kennen.

Zij gebruikten de maanstand voor hun kalender. Het jaar werd verdeeld in 304 dagen verdeeld over tien maanden. De wintermaanden werden eenvoudig niet geteld. Soms had een jaar een schrikkelmaand om de kalender weer met de maan te laten gelijklopen. Dagen hadden toen nog geen namen en weken bestonden nog niet. De nieuwe maand begon als de sikkel van de nieuwe maan waarneembaar was. Volle maan werd de idus genoemd. De idus was het referentiepunt van de maand. Er waren dagen in de maand vóór de idus en dagen erna. Door de geschiedenis heen zijn er veel aanpassingen aan de kalender geweest. De twee wintermaanden werden toegevoegd waardoor de tiende maand, december, de laatste maand van twaalf werd. Julius Cesar stelde het aantal dagen op 365, met het schrikkeljaar eens in de vier jaar. Dit was nog niet precies genoeg. Paus Gregorius schrapte de schrikkeljaren die deelbaar waren door 100, met uitzondering van 400, en ging in 1582 van 4 oktober naar 15 oktober, de tussenliggende dagen overslaand.

De gregoriaanse kalender werd in Frankrijk vervangen door le calendrier républican (of révolutionair), die op 22 september 1792 begint met het jaar I. De jaren werden in romeinse cijfers aangeduid. De maanden duurden 30 dagen en kregen landbouw gerelateerde namen of werden vernoemd naar de heersende weersomstandigheden (rondom Parijs). De maanden werden verdeeld in drie periode van tien dagen (décades) die namen kregen van primidi tot en met décadi. Aan het eind van het jaar waren er vijf, of zes extra dagen, de zogenaamde sanscullots. In 1800 wordt de week heringevoerd en in 1806 gaat Frankrijk weer terug naar de gregoriaanse kalender.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 30 Oktober 2018 op 15.37: Interessant Wilsam! Zo zie je maar dat alles betrekkelijk is.

Toen wij in Oost-Afrika woonden was de tijd ook heel anders. In het Swahili was zeven uur 's morgens "saa moja" (uur één), want in de tropen komt het hele jaar door de zon om ongeveer dezelfde tijd op en gaat ook (ongeveer) op dezelfde tijd weer onder. Ze rekenden dus vanaf dat het licht werd. Onze tijd: tussen 6 en 7 uur. Acht uur 's morgens was "saa mbili", uur twee, enzovoort. In het begin was het in de omgang met Afrikanen en Arabieren even wennen, maar dat ging vrij snel. De Europeanen hielden onderling wel hun eigen tijd aan (de Greenwich Mean Time voor Oost-Afrika).