Parler vous français?

We weten het allemaal: Het Frans is een ingewikkelde taal. Het bestaat uit een groot pakket aan regeltjes met natuurlijk de nodige uitzondering uitzonderingen. En wanneer je het gesproken Frans onder de knie hebt, komt ook het geschreven Frans met zijn extra moeilijkheden nog eens om de hoek kijken. Maar geen nood, het zijn niet alleen de tweedetaalleerders die er moeite mee hebben, ook de Fransen maken veel (soms heel veel) schrijffouten.

In mijn masterscriptie deed ik onderzoek naar het soort fouten dat wordt gemaakt door zowel moedertaal- als tweedetaalsprekers. Het lijkt al een half mensenleven terug, maar het was toch echt vorig jaar februari dat ik eindelijk het verlossende eindcijfer kreeg en mijn studentenleven gedag kon zeggen. Nu mijn grootste trauma's voorbij zijn durf ik weer een beetje aan mijn onderzoek terug te denken. In mijn onderzoek vergeleek ik teksten van moedertaal- en tweedetaalsprekers van het Frans om erachter te komen wat de verschillen zijn in de hoeveelheid en in de soort fouten die worden gemaakt. Graag wil ik de interessante resultaten met jullie delen.

Beide groepen (Nederlandse 5 en 6 HAVO en VWO leerlingen en Franse leerlingen uit de 6ième en 5ième van het collège, wat vergelijkbaar is met de 1e en 2e klas) hebben veel fouten gemaakt en de foutenpercentages liggen dicht bij elkaar.

De fouten die gemaakt zijn door de Nederlandse deelnemers zijn te verklaren door moeite in de betekenis van (werk)woorden en de aanpassing daarvan in de zin. Woordenschat opbouwen is vooral een kwestie van tijd. Probeer zoveel mogelijk Frans te horen en te lezen en het komt allemaal in orde! Iets moeilijker te leren is de zinsbouw van het Frans. Zo blijkt de functie van grammaticale elementen en de onderlinge relatie van elementen goed kunnen verschillen. Twee kleine voorbeelden:
Ik mis je, dat grammaticaal wordt omgedraaid. Tu me manques betekent dus letterlijk: jij ontbreekt aan mij. Een ander leuk voorbeeld. Je verklaart je Franse (zomer)liefde de liefde met een prachtig romantisch: “Je t'aime”. Hij/zij antwoordt met “moi aussi”. Een letterlijke vertaling zou simpelweg betekenen dat die persoon ook van zichzelf houd, maar het betekent natuurlijk gewoon dat hij/zij ook van jou houdt!

Maar wat doen de Fransen dan veel fout?
In mijn onderzoek, maar ook in het dagelijks leven komt er een belangrijke bron van foute naar voren: Homoymie. Wat is een homoniem ook alweer? Meerdere woorden die op dezelfde manier worden uitgesproken, maar een totaal andere betekenis hebben. Het Frans barst ervan. Ik noem maar een aantal voorbeelden:

Mère (moeder), mer (zee), maire (burgemeester) worden alle drie op de zelfde manier uitgesproken. Er zijn enorm veel korte grammaticale elementen die hetzelfde worden uitgesproken. De Fransen doen dit in grote getale en vaak consequent fout. Niet alleen de jeugd, maar ook een groot aantal volwassenen. Ik zie het niet alleen voorbij komen op mijn Facebook, maar ook in de mailbox op mijn werk! Een selectie veel voorkomende gevallen:

Ce (deze/dit) - Se (zich)
Ces (deze) - Ses (haar/zijn : bezittelijk voornaamwoord)
À (voorzetsel) - a (verbuiging van werkwoord avoir)
Mes (mijn: bezittelijk voornaamwoord) – Mais (maar)

Bovendien wordt de helft van alle werkwoordsvormen hetzelfde uitgesproken, maar op een totaal andere manier geschreven:

Niet alleen Je parle – tu parles – ils parlent worden op dezelfde manier uitgesproken, maar ook
Parler (hele werkwoord) – parlé (voltooid deelwoord) - parlez (2e persoon meervoud)

Ik kan er nog wel uren over doorgaan, maar de conclusie blijft hetzelfde: Geen nood als je het schriftelijk Frans nog niet onder de knie hebt. Je bent zeker niet de enige!

ls Hollandse met een voorliefde voor Frankrijk werd Pauline (24) ook nog eens verliefd op een Fransman. Sinds begin 2014 woont ze in Bordeaux en schrijft ze op www.frankrijkmetdenederlandseslag.com over het leven in Frankrijk, over reizen en (cultuur)verschillen, maar ook simpele dagelijkse overdenkingen komen voorbij.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150731, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vertaling

Overleden Reactie van Susan op 31 Juli 2015 op 22.13: lex slechte dronk over je ? geen stuiver zeg je ??? nou volgens mij krijgt Pauline een goede voldoende

Reactie van Maayke Wooning op 31 Juli 2015 op 22.20: Ik bewonder Pauline,haar kijk op, haar houden van taal, en houden van Bordeaux (mooiste stad van Frankrijk)...hartstikke leuk....vooral fietsen he Pauline...volhouden de Fransen gaan ooit aan ons wennen!! Ga zo door heel smeuïg breng je t allemaal!

Reactie van Danielle Monnier op 1 Augustus 2015 op 0.26: Leuk geschreven, en interessant, alleen de titel? Expres fout geschreven?

Reactie van Victor op 1 Augustus 2015 op 7.04: Een van de grootste fouten die 80% van de fransen maakt is dat ze de subjonctif gebruiken in bijzinnen na après que. Het moet uiteraard wel na avant que, maar na après que is alle onzekerheid verdwenen en moet de indicatif gebruikt worden.

Reactie van Pauline Stappers op 1 Augustus 2015 op 8.21: Ik vind het een beetje apart Lex dat je zelf zo snel conclusies trekt zonder ook maar een woord van mijn scriptie te lezen. Dit zijn de resultaten die uit mijn onderzoek zijn gekomen, en ik probeer het totaal niet als een vaststaande waarheid.

Ja Danielle, die is expres fout (echt waar!), om een beetje in het thema te komen.

Leuke reactie Victor! Grappig eigenlijk dat Fransen te vaak een subjonctif gebruiken terwijl tweedetaalleerders hem eerder vergeten.

Overleden Reactie van Susan op 1 Augustus 2015 op 8.51: je blog is ook heel interessant die ga ik in het weekend lezen

Reactie van Jean op 1 Augustus 2015 op 10.27: Hallo Pauline,

Allereerst mijn hartelijke felicitaties met je examen en je scriptie. Een heel interessant onderwerp waar ik zelf ook al 45 jaar in duik, vrijwel iedere dag want “j’adore”.

Ik heb er een sport van gemaakt om iedere keer als ik een woord hoor dat ik niet ken op te schrijven en uit mijn hooft te leren. Dit heeft ertoe geleid dat ik nu volledig “bilingue” ben en zelfs Franse les aan Fransen geef (jongeren die veel fouten maken). Daarbij geef ik Engelse les sedert dat ik op pensioen ben.

Ik heb er ook een sport van gemaakt om iedere keer als er een familie reünie is, of een feestje van de lokale vereniging hier, een toespraakje te maken en altijd met woordspelingen, want in het Frans zijn er zoveel mogelijkheden.

Wat de woorden, “mes” et “mais” betreft, het hangt vaak van de regio af hoe het wordt uitgesproken. “mes” hoor je vaak met een “i-court” uitgesproken en “mais” hoor je vaak met een “è”. Een taal is zo rijk, dat maakt het juist nu zo interessant.

Fransen zeggen wel eens tegen me “U heeft zeker geen woordenboek meer nodig” en dan antwoord ik altijd dat dat niet waar is en dat ik iedere dag een woordenboek nodig heb. Dan geeft ik hun altijd enkele Franse woorden als voorbeeld die ze hoogstwaarschijnlijk niet kennen maar die toch gewoon Frans zijn. (zoals bijv. het woord “valétudinaire” enz.)

Een taal blijf je tot het einde van je leven leren en dat maakt het nu juist zo interessant.

Ik wens je veel succes Pauline en bravo voor je resultaten!

Groeten,

Jean

Overleden Reactie van Susan op 1 Augustus 2015 op 12.52: ja het woord koeien kent ie natuurlijk niet

Reactie van Jean op 1 Augustus 2015 op 12.53: Ja Max, datzelfde heb ik ook meegemaakt toen ik jong getrouwd in Frankrijk kwam, en we het onderling over de Friese koeien hadden bijv. Waren er Fransen in de buurt dan zag ik ze elkaar aankijken met een "glimlachje". Dan moest ik het altijd uitleggen .....

groetjes, Jean

Reactie van Victor op 1 Augustus 2015 op 13.53: Pauline schreef: Grappig eigenlijk dat Fransen te vaak een subjonctif gebruiken terwijl tweedetaalleerders hem eerder vergeten.

Ik vermoed dat het komt door het automatiseren als men als kind de taal leert. De ouders verbeteren het kind voortdurend als het de subjonctif moet gebruiken. Er zijn een stuk of 50 uitdrukkingen in bijzinnen waarbij de subjonctif verplicht is, zoals na avant que en veel anderen. Een kind onthoudt dat. Er is geen enkele ouder die een uitleg van de grammatica aan een driejarig kind geeft om het kind het waarom te leren. En als je na après que als kind verkeerd geautomatiseerd hebt, vooral ook omdat de ouders de fout niet gecorrigeerd hebben, dan blijft die fout ook in die volgende generatie aanwezig.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.