Parijs - Eglise Saint-Julien-le-Pauvre

Een bezoek aan het kleine kerkje Eglise Saint-Julien-le-Pauvre is zowiezo al de moeite waard, al wat het alleen al om het mooie uitzicht op zijn grote broer die aan de andere kant van de Seine ligt, de Notre Dame. Eigenlijk klinkt dit een beetje denigrerend, maar dat is zeker niet zo bedoeld. Het heeft een mooi klein parkje, met de oudste boom uit Parijs, een Robinia uit 1602, en inderdaad een mooi uitzicht. Maar dit kerkje is ouder dan z’n beroemde buurman, heeft vele malen de Noormannen op bezoek gehad, hier werd eeuwenland de rector magnificus gekozen van de Sorbonne universiteit en het was de kapel van het oudste ziekenhuis van Parijs, Hôtel Dieu. Na in de revolutie een zoutopslag te zijn geweest is het tegenwoordig, naast zijn functie als Grieks-orthodoxe kerk, een geliefde plek voor klassieke concerten. Maar ach, het verhaal van zijn naamgever …………….

Jarenlang bevond zich aan de gevel een basreliëf, met daarop een bootje, hoge golven, een paar mensen en een huisje. Het beeldhouwwerkje vertelt de oude legende van Julien-le-Pauvre, ook wel genoemd Julien l'Hospitalier. 
De jeugdige edelman Julien komt tijdens de jacht een sprekend hert tegen, die hem de nare voorspelling doet dat hij zijn eigen vader en moeder zal doden. Julian wil alles op alles dit voorkomen en vertrekt ver weg naar het buitenland. Hij stelt zich in dienst van een prins, verwerft een kasteel en huwt de burchtvrouw. De ouders van Julian blijven jarenlang zoeken en vinden uiteindelijk het kasteel. Helaas is op dat moment Julien afwezig, maar zoals een goede gastvrouw behoort te zijn geeft ze hun de beste kamer van het kasteel, de masterbedroom. Julian komt ’s nachts thuis en ziet twee mensen in zijn eigen bed. Denkende dat zijn vrouw daar ligt met een vreemde man steekt hij ze in blinde woede allebei dood. Als hij achter de waarheid komt wordt hij overspoeld door berouw en verdriet, verkoopt al zijn wereldlijke goederen en sticht hier aan de Seinekade, samen met zijn vrouw, een hospitaal voor leprapatiënten. Als hij op een dag een vermeende leprapatiënt met zijn boot de Seine overzet, blijkt dat Jezus Christus te zijn, die hem al zijn zonden vergeeft. 

De basreliëf zul je hier bij het kerkje niet meer vinden. Waarom is mij niet bekend, maar het is verhuist naar de achterliggende Rue Galande op nr. 42. Een beetje denigrerend (en nu wel gemeend) hangt hier, op de gevel van een klein bioscoopje, hét ‘bewijsstuk’ voor deze legende.  

Meer over de Eglise Saint-Julien-le-Pauvre:
zie http://www.parijsmijnstad.nl/arrondissementen/5e/#ST.-JULIEN-LE-PAUVRE