Pààààààng!

We kijken uit over de vijver van Claude, in een voormalige stuk onzalig land dat ooit bezaaid lag met grote keien en overwoekerd was door bramen, brandnetels en onkruidbomen als es en berk. Claude heeft die woestenij met veel kennis, met meer ijver en met nog meer geduld omgetoverd tot een paradijselijk park - met allerlei vissen en eenden in de vijver, met zangvogels in en dus roofvogels boven de vele soorten bloemen en struiken, met allerlei bomen in het rond en met veel konijnen als ongenode gasten.
Sinds een jaar staat er ook een blokhut, compleet met keukenhoek, koelkast en open haard. Een van de eerste dingen die Claude destijds aanpakte was de aanleg van een eenvoudig maar vernuftig systeem waarmee eens per twee jaar al het water van de vijver in de afloop naar de beek kan stromen, zodat de visstand in de vijver kan worden bepaald. De model bijgehouden moestuin ligt naast dit landgoedje. Op de andere helft van die strook grond grazen zijn schapen.
Ik ging bij Claude, zoals afgesproken, kuikens ophalen van Marans-kippen – zwarte gezelligheidsdieren die je tegemoet komen als je de tuin in loopt, die je gezelschap houden als je spit en die de wormen onder je handen wegpikken als je wiedt.
Maar helaas: er waren geen kuikens meer. Tijdens een ongekende wolkbreuk was hun hok ondergelopen. Claude vond ze alle acht jammerlijk verdronken. Hij had ze daarna voor eventjes bij elkaar op een plank gelegd. Toen hij een kwartier later terug kwam, zag hij dat de kloek op de lijkjes was gaan zitten “om ze te warmen”, zegt Claude ontroerd, zichtbaar strijdend tegen een enkele traan.
En nu? Er landt een merel op het terras. Claude pakt zonder van zijn stoel op te staan een geweer van achter zijn rug, richt op de merel en….. “Pàààààng!”roept ik luidkeels en redt daarmee de merel het leven. Claude hoort mijn verklaring met een wat verwijtende blik aan. “Já zèg, wat denk je nou? Die merel is wel vogelvrij, maar hij is niet van jou! Als je wat dood wil schieten, neem daar dan een van je eenden voor.” Hij zet zwijgend het geweer tegen de wand, grijpklaar voor de volgende vogel - als ik er niet ben.

================================================================

Dicktum 8: Die zijn gat verbrandt, maakt rare sprongen

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191018, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Hans van den Bos op 20 Oktober 2019 op 16.35: @Susan
Wij zijn hier niet alleen om pret te hebben. Niet dat ik tegen pret maken heb!

Reactie van Dick Dijs op 20 Oktober 2019 op 19.08: @Lodewijk Lievendag
Meneer Lievendag toch! U denkt veel te veel na als u mijn stukjes hebt gelezen.
Mijn achtste Dicktum (dickta??) ben ik voor de verandering naar oud-Nederlands gebruik eens begonnen met ‘die’. Ik had er zelf ook wat moeite mee, maar strikt genomen is het juist. In vroegere tijden begonnen dit soort spreekwoorden met ‘die’. Die ‘die’ is allengs veranderd in ‘wie’. Bekt wat lekkerder en is gevoelsmatig wat sterker. Ik lijd daar ook onder, dus in het vervolg wordt die die gewoon weer wie.
Voorts, ook voor andere lezers bestemd: hecht geen, in elk geval veel minder, waarde aan mijn Dicktums. Ik pak elke week gewoon de volgende in de rij – ongeacht de inhoud van het daaraan vooraf gaande stukje. De twee hebben geen enkel bedoeld verband met elkaar. Lijkt dat wel zo, dan is dat puur toeval.
Ik heb nogal wat spreekwoorden verhaspeld – gewoon voor de grap., al is niet iedereen het daarmee eens. Met dat grappige ervan. Och: elk zijn meug. Er zijn ook lezers, zo is mij gebleken, die er een sport van hebben gemaakt van de twee samendelende citaten de oorspronkelijke vorm terug te vinden.

Reactie van Lodewijk Lievendag op 20 Oktober 2019 op 21.20: In mijn vriezer liggen delen van hert, zwijn, varken, kip en eh nog iets waarvan ik de herkomst niet zeker weet, het lijkt op vlees.

Dat hert en zwijn komt van de jacht, het varken van de slager en de kip (haan) heb ik zelf van wandelende scharrelaar tot ijsklomp gemaakt. Het varken daar weet ik de herkomst ook van: heeft een prima leven gehad tot de laatste dag: verzameld, op transport gesteld en in het slachthuis van het leven beroofd. Zo is de harde werkelijkheid. Ik vraag me niet af of de werknemer in het slachthuis plezier heeft in zijn werk. Voor het hert maakt het niet zoveel uit: hij heeft een vrij maar opgejaagd bestaan geleefd, opgejaagd door soortgenoten en de vrolijke gezelschapshond van mevrouw Jeanfils tijdens een wandeling in het bos en uiteindelijk door de jager die het lampje uitblies. De jager heeft plezier gehad in het jagen anders deed hij het niet. Ik ken genoeg jagers die het leuk vinden om te jagen maar na het doden een moment nemen om de relativiteit van het bestaan te overdenken.

Gelukkig hoeven de niet jagers en niet slagers dat niet. Men hoeft niet na te denk bij de liter melk en het stukje kaas: hiervoor zijn kalfjes afgemaakt. Gelukkig hoef je niet na te denken over de schoenen die je draagt of Parmaham die je consumeert zonder je te realiseren dat de varkens ergens in Nederland een soort van urbaan bestaan hebben gehad maar op een leeftijd dat je echt van het leven gaat genieten in een vrachtwagen wordt gejaagd om half Europa te doorkruisen voor je in 'Parma' van het leven wordt beroofd (als je nog leeft) alleen om de AC van parmaham te mogen dragen. Schofterig is dat en iedereen die Parmaham eet faciliteert dat. Dat gemekker over en het geplas tegen de jacht is zo ontzettend gratuit.

Reactie van Lodewijk Lievendag op 20 Oktober 2019 op 21.27: Beste Dick, ah, uw Dicktums of Dickta zijn gewoon loze toevoegingen aan uw stukjes. Stom van mij dat ik dat niet dadelijk begreep. Ik zal ze voortaan op hun merites beoordelen. De laatste was in mijn optiek nogal plat, de diepgang ontbreekt en ook taalkundig zie ik geen echte creativiteit. Misschien moet u overwegen ze gewoon achterwege te laten en uw stukjes voor zich laten spreken. Deze doet in ieder geval afbreuk aan het stukje erboven, niet veel maar toch.

Reactie van peter op 20 Oktober 2019 op 22.19: We moeten het doen met de wijsheid die wie we denken te hebben.

Reactie van Bart Huizinga op 20 Oktober 2019 op 23.04: Beste @Dick, bedankt voor je samengevat antwoord (nu ongeveer een 3 uur geleden) aan iedereen die een mening heeft geventileerd. Ik weet nu hoe ik in het vervolg tegen je stukjes moet aankijken en selectiever naar onderwerpen moet zoeken die mijn belangstelling hebben als Nl-er in Frankrijk.

Reactie van Franklin Toonen op 21 Oktober 2019 op 13.10: Ach heer D.D. u schrijft in een reactie: "elk zijn meug", maar als men het met uw meug niet eens is, krijgt men onder uit de zak (om eens een dictum -zonder "k"- te gebruiken). Fijne week allemaal.