Ouder worden in Frankrijk

Zijn er Nederlanders in Frankrijk die ervaring hebben met ouder worden? Moet je proberen om terug naar Ned. te gaan na 25 jaar in Frankrijk of kun je hier ook goed geholpen worden als je vermogen om Frans te spreken enorm is afgenomen door ouderdom? Wie heeft ervaring?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150322, Ouderverzorging

Reactie van Augusta op 24 Maart 2015 op 9.02: @ Boudewijn, heel herkenbaar!

@ Evert, naar voren, naar achteren, stapje zijwaards, weer naar achteren, terwijl.... Ik had of te veel of te weinig voeten!

Reactie van Evert van der Weide op 24 Maart 2015 op 10.28: Augusta en Boudewijn, dat dansen heb ik nooit energie in gestopt, maar een beetje rock of pop etc. dans ik in het rythme mijn eigen stijl en dat voelt heel goed.

Reactie van Evert van der Weide op 24 Maart 2015 op 10.36: En om er nog even aan toe te voegen. Op het moment in de gestalttraining dat ik vrij ging oefenen en mij total niet meer bezig hield met hoe andere mensen wel of niet keken kwam ik in contact met het aanwezige ritmegevoel en dat voelde heerlijk. Niet een aangeleerd programma, maar voelen dat ik in het muziekritme mee ging.

Reactie van monika guerin op 25 Maart 2015 op 11.40: Mijn moeder moest ik 4 jaar geleden na het overlijden van papa in een bejaardenhuis laten wonen omdat ze dementeerde .We hebben eerst geprobeerd met thuiszorg uiteraard maar tussen de pillenbezoekjes van de dames van de zorg deed ze allerlei vreemde dingen en ging dwalen. Na een jaar wachten kreeg ze plek in een bejaarden/zorgcentrum .Ze had dag en nacht observatie nodig,hulp met de w.c. ,voeren etc.Ik bespaar jullie de détails. Ik woon zelf ook al 28 jaar in FR en had hiervoor geen betere oplossing.Het bejaarden huis/zorgcentrum was in de stad waar ze altijd heeft gewoond.Het verzorgend personeel was geweldig .Alles was heerlijk schoon.Het eten was prima, alleen maar lof.

Mijn dochter werkt hier buitenwijk Parijs west ook in zo'n bejaarden/zorg centrum en jammer genoeg is dit toch niet hetzelfde .Hier is de zorg gewoon 'het zorgen voor'. De eerste levensbehoeftes.Niks meer. Maar dan ook niks.Punt uit.Wat een trieste bedoening. bah! Zelf denk ik wel eens ,ik ga terug voordat het ook zo ver met me te doen is ,maar wanneer is het zo ver??Kan ik zelf bedenken wanneer ik 'meer hulp nodig heb?

De opname in zo'n bejaardenhuis in NL was best wel lastig. Eerts afspraak met huisarts,die moet verwijzen naar ziekenhuis ,afspraken voor een intake. Gesprekken met een psycholoog of het wel nodig is.-Ja,ja ze laat het gasfornuis aanstaan.Nou,dan sluit u toch het gas af:-Dan is er ook nog de trap-Dan zet u toch een hekje voor de trap-Dan knipt ze zelf haar haren en gooit gebit weg ..en ..en en.Het was heel lastig om te overtuigen een plaats te krijgen op de wachtlijst van het bejaardenhuis.Hoe langer we in Frankrijk wonen ,hoe minder kans we krijgen op zo'n fijne plek in een Nederlandse instelling.Oud worden we allemaal ,maar we worden niet allemaal oud met een psychologisch gezonde kop.Hebben we dan nog familie in Nederland die ons hierbij kunnen helpen?

Ook mijn moeder sprak goed frans omdat ze een huis in Frankrijk had.Die tweede taal ging helemaal weg.De Moederstaal blijft over.

Groetjes en lang leve gewenst met een goede gezondheid