Opvang jongen 15 jaar in Nederland of België

Reactie van Jan van Dinther op 9 Februari 2016 op 18.25

Beste Leon, wij hebben dezelfde ervaring, wij hebben in 2012 een (oppas)adres voor onze dochter, toendertijd net 16, kunnen vinden in Nederland. Met alle goede zorg en bedoelingen van de oppasoma/ tante, kunnen ze jullie als ouders niet vervangen.. Ik bedoel het echt goed maar zint voordat je begint..ik schrijf dit uit ervaring! We hebben niet genoeg stil gestaan bij de gevolgen, die je op dat moment moeilijk of niet kunt inschatten..Ik zal hier niet in details treden, ik begrijp je zoon maar begrijp inmiddels ook dat wij als ouders het laatste woord hebben in deze, hoe cru dat ook klinkt, blijft lastig..

Reactie van Leon op 9 Februari 2016 op 19.07

Dank je wel Jan vor je reactie. Hoe heb je zo'n oppasgezin kunnen vinden?

Reactie van Jan van Dinther op 9 Februari 2016 op 20.17

Hay Leon, niet gevonden! Probleem begint bij uitschrijving Nederland! Kind was minderjarig, en het grootste probleem, angst was het internaat in Frankrijk, best moeilijk voor die kinderen..en dan nog de neefjes, nichtjes en vriendjes in Nederland, social media hielp er ook niet echt aan..
Onze 2 andere kinderen doen het prima nu, zoon van 15 zit nu in Souillac op internaat en dat was in het begin ook best lastig maar met wat hulp en we bellen iedere avond! Dochter van 17 heeft haar opleiding Mode bijna voltooid en 2 gouden medailles gewonnen, het kan echt met wat steun en veel praten, tranen en begrip..Dochter is inmiddels alweer 20 en is begonnen met rijbewijs, gaat als een speer op school ( dierenverzorging ) maar dat is echt niet zonder slag of stoot gegaan..vele telefoontjes en slapeloze nachten, die we natuurlijk voor onszelf hielden want daar help je ze helemaal niet mee. Ze komt lekker weer naar huis na haar studie, wij missen en zij ook.. Opvangadres is bijna onmogelijk, wij hebben familie in Brabant bereid gevonden om haar een kamer te geven en warmte en begrip! Ook dat is echt de eerste jaren niet makkelijk geweest, voor hun en haar niet, totally lost, 1000 km is een fucking end weg voor een knuffel! Ik zeg nogmaals, zint voor je begint..

Reactie van Leon op 9 Februari 2016 op 21.13

Bedankt voor je openhartige reactie en raadgeving. We blijven zoeken. We zijn al anderhaf bezig met begeleiden en veel begrip tonen. Nog geen resultaat. Hij blijft vasthouden aan een nederlandstalige opleiding. Inderdaad, die sociale media helpt niet mee. Wij dus zoeken naar internaten/ opleidingen in vooral Vlaanderen, maar opvang in de weekenden/vrije dagen krijgen we niet ingevuld. Hij zit nu op een internaat in Figeac, maar is een drama elke maandagochtend.

Reactie van Ingrid de Eerste op 9 Februari 2016 op 21.21

Mijn ervaring is met Franse kinderen dat ze doorgaans naar een internat in de buurt gaan zo rond om zestig km. Vaak knappen ze op op het internat want ze zijn meer zelfstandig en van het gezeur van hun ouders af. Natuurlijk hebben zij heimwee want zij zijn natuurlijk niet echt zelfstandig, geen, theedoek maar ook geen Servette. Is het de taal die een rol speelt? Worden hij of zij gepest?
Vaak is het een gémis van peers, vrienden en vriendinnen. Het blijft een lastige leeftijd als je met prepubertaire kinderen gaat verkassen. Ik zou nog eens goed vérifier en of hij niet gepest wordt. Een Nederlandse jongen valt gauw uit de boot. Lang, blond, blauwogig, raar accent, ander gedrag, vaak assertiever. Zeker in kleine dorpjes zijn er altijd wel een paar etterbakken die jaloers zijn en het voor je kind verknallen. Ik zeg het eerlijk, ik spreken uit professionnele ervaring, zelf heb Ik geen kinderen.
Ingrid Prinsesje

Reactie van Jan van Dinther op 9 Februari 2016 op 23.04

Echt Leon, je verhaal lijkt precies de onze..ik wens je heel veel sterkte en wijsheid maar inmiddels zijn wij wijzer, de overgebleven puberalemensenhersen mogen het doen met; Het is zoals het is! En het leven ging gewoon verder...

Reactie van Nicole Gregoire op 10 Februari 2016 op 8.03

Het komt heftig over als ik lees dat het drama is voor de jongen.  Drama en de behoefte om zijn eigen (lands)taal te kunnen spreken ... Ik bedoel dat het voor hem heel erg moeilijk is en ik kan me dan ook voorstellen dat zijn gedrag invloed heeft op het hele gezin. Zoals Ingrid schrijft is het zeker moeilijk in deze leeftijdsfase en zijn vrienden heel belangrijk.  

Het is niet evident om een gepaste context te vinden .

Eventueel stuur je me een persoonlijk berichtje  of via Raad en Daad.  

 

Reactie van Kitty Broers/Colm Wakefield op 10 Februari 2016 op 10.32

Wat erg voor jullie allemaal zeg, gelukkig heb ik dat probleem niet gekend met mijn destijds 11 jarige zoon. Wel is het zo als hierboven omschreven, dat kinderen hem eerst wel eens in het gezicht sloegen omdat hij detaal niet sprak, belachelijk gewoon, kinderen zijn zo hard soms. Hij is ontpopt als een gelukkige jonge man met veel franse vrienden.....voelde mij soms ook schuldig vanwege mijn besluit om naar Frankrijk te verhuizen............heb hem nooit op het internaat gedaan omdat ik liever van hot naar her met hem vloog en hij liever niet ,aar het internaat wilde. Kost een vermogen maar het bespaarde mijn kind vrijheid en dus blijheid. Doorzetten in het begin, erg hard voor pubers.........schuldgevoel als ouder maar tot slot, alles goed gekomen.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 10 Februari 2016 op 12.44

Ik ben twee keer ervaringsdeskundige.
1. Als 11 jarige op een internaat gedumpt omdat papa een grote reis wilde maken.
Daarna bleef ik daar "hangen" want het was wel erg makkelijk.
Ik "mocht" iedere 14 dagen een weekeinde naar huis.
50 jaar later kan ik daar nog woedend over worden.
2. 12 jarige kleinzoon in huis opgenomen om te voorkomen dat hij op een internaat gedumpt zou worden. Wekelijks 220 km gereden zodat hij in ieder geval ieder weekeinde met z'n broertjes en pappa en mamma zou zijn.

Ik zou er eigenlijk maar één ding over willen zeggen:
Degene die koos dat er een kind kwam, en dat was niet het kind,
dient zijn verantwoordelijkheid te kennen en te nemen.
En mocht het kind een ongelukje zijn dan nog hebben de ouders de verantwoordelijkheid.

w.g. " een ongelukje "

Reactie van Leon op 10 Februari 2016 op 14.28

Dank iedereen voor zijn/haar bijdrage. Ben 'gelukkig' niet de enige met kinderen die in moeilijkheden komen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• Volgende ›
• Pagina