Op zoek naar Frankrijk, deel 2

Het Franse platteland is heerlijk rustgevend. Maar in het decor van schitterende landerijen, chateaus en pittoreske boerderijen is een strijd gaande om de grond. Wilfred de Bruijn steekt zijn licht op in de Loirestreek en ontdekt dat de kasteelheren van vroeger en de grootaandeelhouders van nu niet zo bar veel van elkaar verschillen.

Voor Nederlandstaligen in Frankrijk een "aanrader":

http://www.vpro.nl/buitenland/programmas/op-zoek-naar-frankrijk/2.html

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20160328

Reactie van Siep Schepel (03) op 29 Maart 2016 op 0.25: Prachtige serie. Geeft mij een andere kijk op ons geliefde Frankrijk.

Reactie van Ron op 29 Maart 2016 op 7.48: Inderdaad een aanrader. Geeft precies weer hoe ik dit land zie...........

Reactie van Jos van den Hout op 29 Maart 2016 op 9.18: Anton.

Bedankt voor de link.

Ik ga de serie zeker volgen.

Groetjes

Jos

Reactie van josien hoogland op 29 Maart 2016 op 9.48: Wij kijken ook met belangstelling Mooie serie, informatief. De andere kant van la Douce France. We hebben plannen maar ik begin wel een beetje te twijfelen...

Josien

Reactie van Tanja op 29 Maart 2016 op 10.08: Dank je wel, deel 2 gezien, mooi droevig en interessant tegelijk, deel 1 gemist is dat nog ergens te zien??

Reactie van Ron op 29 Maart 2016 op 10.13: Deel 1:

http://www.npo.nl/op-zoek-naar-frankrijk/20-03-2016/VPWON_1243838

Reactie van Louise (68) op 29 Maart 2016 op 10.18: Wat ik zo goed vind bij Wilfred, is dat hij in eerste instantie zichzelf vragen stelt naar aanleiding van wat hij denkt te weten via de media en vervolgens de mensen laat spreken en vooral naar ze luistert, vervolgens conclusies trekt maar niet zozeer zijn eigen mening filtert. Het zijn mooie documentaires!

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 29 Maart 2016 op 10.25: Typisch voorbeeld van eenzijdige, dus slechte journalistiek. Ga gerust eens kijken in Chinon en vergelijk de enorme welvaartsgroei die het de laatste decennia doorgemaakt heeft met de armoedige toestand van 40 jaar geleden. Nu zijn alle huizen, gebouwen, straten tip-top gerestaureerd, wat ooit kwijnende winkeltjes waren zijn nu florerende restaurants, barretjes, terrasjes. Banken, verzekeringsmaatschappijen, makelaarskantoren omdat veel toeristen zich er graag in de buurt vestigen.

Reactie van Wilna Maijenburg op 29 Maart 2016 op 11.20: Maar dat is juist het mooie van de documentaire Koos Dulfer, hij laat juist de kant zien die wij in het algemeen niet waarnemen. Natuurlijk is Chinon zo op het oog welvarend, maar helaas is dat niet voor iedereen het geval. Als wij hier in Sancerre of Saint Pourçain rondrijden zien we ook allemaal mooie huizen, maar even er buiten is het andere koek. Heel veel dorpjes lopen leeg, waardoor ook de bakker geen bestaansrecht meer heeft. In 2009 waren er nog 4 bakkers in ons dorp Lurcy-Lévis, nu zijn het er nog maar 2. Of dat komt doordat de supermarkt een baguette verkoopt voor 35 cent? Elk voordeel heeft een nadeel, zoals Johan zei.

Reactie van Wim van Teeffelen op 29 Maart 2016 op 12.20: Ik vond het verhaal van de weduwe van de boer die zichzelf had verhangen heel aangrijpend. Wilfred liet de weduwe haar verhaal vertellen en de oude boerderij waar ze woonden aan de kijkers zien. Hij oordeelde niet, wat op zichzelf goed is voor zo'n soort programma, maar wij als kijkers mogen toch wel tot een oordeel komen? Dit was een boer die elke vooruitgang categorisch afwees. Hij had altijd met paarden geploegd en hij wilde geen tractor (ik hoorde de weduwe duidelijk zeggen dat hij er geen WILDE, het ging dus niet om de aanschafprijs van zo'n ding, wat vlak daarvoor aan de orde kwam!). Daardoor moest hij zo hard werken (en verdiende nog bijna niets). Als ik de weduwe goed heb begrepen was het feit dat ze een ander huis hadden waar ze zouden gaan wonen een verandering die die boer ook al niet aankon, met zelfmoord als gevolg. Is hier nou sprake van één persoon met een lastig persoonskenmerk (namelijk tegen elke verandering), wat hem uiteindelijk fataal is geworden. Of is dit een illustratie van veel meer Franse plattelanders: tegen elke vooruitgang met daarbij de wens (of eis) dat de maatschappij en maar voor moet zorgen dat iemand zonder wil tot aanpassing in leven kan blijven. Dat was zo maar een gedachte die bij me opkwam.

Wim