Op zoek naar Frankrijk (4): Het verdriet van Frankrijk

Uitgezonden op zondag 10 april, 20.15 uur op NPO 2 en nu hier te zien.

http://www.vpro.nl/buitenland/programmas/op-zoek-naar-frankrijk/4.html

Dagelijks verbaast Wilfred de Bruijn zich over de chagrijnige hoofden van de andere Parijzenaars die hij tegenkomt in de metro en op straat. Je zou denken dat het de angst voor terreur is die hun parten speelt. Maar vóór de aanslagen waren de mensen niet veel vrolijker.

Wilfred en zijn vriend Olivier proberen op reis naar het buitenhuis van Oliviers familie in de Ardèche te achterhalen waarom Fransen zo somber zijn gestemd. Bij elke rustpauze op hun route zuidwaarts stuiten ze op Fransen die hun nostalgie ventileren over vervlogen tijden, zoals de periode van De Gaulle die nog wist wat normen en waarden waren, of juist de trente glorieuses – de dertig gloriejaren na de oorlog, of gewoon de tijd dat mensen zich nog openstelden voor hun buren.

De nostalgie die de Fransen kenmerkt lijkt te gaan over iets wat ze zijn kwijtgeraakt. Misschien verlangen ze wel gewoon naar de tijd dat Frankrijk nog iets voorstelde in de wereld. Toen het een modern land met een voorbeeldfunctie was, niet alleen vanwege de technologische hoogstandjes van Eiffel maar vooral vanwege het sociale experiment dat was ingezet door de Revolutie. Zo kwam de latere Chinese president Deng Xiaoping als jonge student in het slaperige Franse provinciestadje Montargis op het idee om de Chinese Communistische partij op te richten. We weten waartoe dat in China heeft geleid. Maar wat hebben de zwaar bevochten republikeinse idealen in Frankrijk gebracht?

Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap zijn heel mooi, maar wat nou als je een kleurtje hebt, een andere religie of een andere seksuele voorkeur? Aan de lunchtafel bij zijn familie hekelt Olivier het conservatisme van de traditionele blanke Fransman die model staat voor de ideale Republikeinse burger. Het keurslijf waarin iedereen moet passen, wordt door steeds meer mensen als beknellend ervaren.

Wat er kan gebeuren als je niet aan het ideaalbeeld voldoet, ondervonden Wilfred en Olivier drie jaar geleden toen ze in elkaar werden geslagen omdat ze hand in hand liepen. Sindsdien voelen zij zich beperkt in hun vrijheid. Voor hun eigen veiligheid begeven ze zich bij voorkeur in homoseksuele kringen. Gedrag dat Fransen geringschattend afdoen als communautarisme, een negatieve term voor alle groeperingen die een eigenheid claimen en zich daarmee zouden afzetten tegen het Republikeinse ideaalbeeld.

Het lijkt erop dat de ooit zo inspirerende woorden Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap als ketenen om de Franse nek hangen. Met als gevolg dat men veel klaagt en elkaar continu de maat neemt. Maar als Wilfred in een klein dorpje aan de lokale cafébezoekers vraagt of het Franse motto dan maar van de façade van het stadhuis gesloopt moet worden, aarzelt men. ‘Laat dan in ieder geval vrijheid staan’, merkt iemand op. ‘We zijn tenminste nog wel vrij’.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20160418, Kunst en Cultuur

Reactie van Jan en Jolande op 18 April 2016 op 21.21: ik vond de uitzending over Bretagne (onze streek) ook moyen. Op zich kjjk ik graag naar deze serie, die al heel veel meer biedt dan de gratuite uitzendingen over Frankrijk. Misschien is de tijd te beperkt? Een avondvullend programma zit er natuurlijk niet in. Wel goed aangegeven, die dubbele moraal, verzet tegen Parijs, pro nazi...? Maar net zoals bij de meeste
krantenartikelen, blijf je met
een hoop vragen zitten. Beetje googlen dan maar. Maar ik blijf kijken naar deze serie.

Reactie van Marinus op 19 April 2016 op 14.57: Voor diegene die het progamma niets vinden waarom kijk je dan?

is het typisch iets dat wij overal over moeten klagen of het accepteren dat sommige dingen eenmaal zo zijn.

Ik blijf het een goed programma vinden en zien in het programma de mensen die wij normaal gesproken niet zien of horen.

Reactie van Janny O. op 19 April 2016 op 18.18: Marinus, ik ben het helemaal met je eens.

Reactie van Janny O. op 19 April 2016 op 20.24: ZIP Ik krijg het gevoel dat ik me hier moet verantwoorden omdat ik een andere mening hebt dan jij, en nog een paar anderen?

Maar goed, je kunt wat antwoorden krijgen. Wij praten wel met buren, maar... binnenkomen, hoe doe je dat? We hebben ze wel uitgenodigd toen we hier kwamen wonen, maar terug, nee, dat is niet gebeurd. Bij ziekte en overlijden van buren heb ik mijn hulp aangeboden (omdat er nog op een oude, demente oma gepast moet worden) Er wordt dan verteld hoe vriendelijk ze dat vinden, maar uiteindelijk vragen ze toch een ander.

Wees gerust, wij zitten er niet mee, maar om nu te doen alsof de Fransen zo makkelijk benaderbaar zijn, nee dat is niet onze ervaring.

En ik heb helemaal niet de behoefte om over politiek etc. te discussiëren. Van literatuur krijg ik de kriebels. Ook van de Nederlandse hoor. Is niet aan me besteed omdat het gehalte aan gemankeerde geesten in mijn ogen nogal groot is. Sorry, maar men heeft mij nog nooit van die overtuiging af gekregen.

En de ellenlange stukken tekst die hier af en toe voorbij komen, niet aan mij besteed. Ik begin er wel eens aan, maar ik haak al snel af. Doet u mij maar een kort en bondig stuk. Maar ik ben dan ook niet van de filosofische kant. Doet u mij maar de snelle bêta-reacties. Dan is het in ieder geval duidelijk wat er gezegd wordt.

En als ik dus op een snelle, duidelijke manier reageer, dan krijg ik, ook hier, nogal eens verwijten. Het zij zo, veel toehoorders hebben wat moeite met de harde werkelijkheid.

Als extra, omdat je het zo graag wilt weten, wij zijn iets meer van de sportieve uitdagingen. En dan krijg je ook met anderen dan Fransen te doen. We hebben hier, omgeving Vaison la Romaine, dus veel kennissen van allerlei afkomst. Engelsen, Canadezen, Fransen, Nederlanders, Belgen, Zwitsers, Oostenrijkers.

Groeten,

Janny

Reactie van marielle op 19 April 2016 op 20.37: Nou het ligt misschien aan hoe en wanneer je in Frankrijk komt, kwam. Na 40 jaar voel ik me bijna meer Frans dan Nederlands en heb totaal geen moeite met de fransozen, eerder met de Dutchies. Er wordt gezegd de 'chagrijnen' uit Parijs. Ook val dat reuze mee, alleen moet je wel met anderen om kunnen gaan en niet denken dat de Dutchies alles weten. Ik werk al 40 jaar met de 'echte' bevolking van Parijs en omgeving en ik kan u allen zeggen....'nergens last van'.....Het ligt er maar aan hoe je het aanpakt:-))

Reactie van Janny O. op 19 April 2016 op 20.41: marielle

Volgens mij werd dat over "chagrijnen" uit Parijs door Fransen gezegd. Dus dat heeft dan niets met Nederlanders te maken.

Maar voor degenen die denken dat wij moeilijk in de omgang zijn, onze Franse buren hebben ook zeer weinig contact met andere Fransen. Het zijn ook "vreemden" omdat ze uit een ander deel van Frankrijk komen.

Maar we vermaken ons hier prima en kunnen prima met de buren overweg. Als het maar buiten blijft.

Groeten,

Janny

Reactie van marielle op 19 April 2016 op 20.54: Janny, ik heb het niet tegen jou. Het zijn de eerste zinnen in het filmpje, waar gezegd wordt dat de Parijzenaren chagrijnig zijn....En dat kwam toch uit de mond van Wilfrid, al hoewel hij er zelf geen last van had(?). Tja het is een NL programma, maar misschien heb ik het niet goed begrepen:-)

Reactie van Janny O. op 19 April 2016 op 21.05: @ZIP

De mensen waar we mee omgaan zijn lang niet allemaal "PCK'ers" hoor. Dus soort zoekt soort klopt wat dat betreft ook niet helemaal. En met je "omgekeerd evenredig" kan ik het ook niet eens zijn. Dat er momenten komen dat niet alles meer lukt, ja daar zullen we allemaal last van krijgen.

Janny

Reactie van marielle op 19 April 2016 op 21.18: Ik vraag me trouwens af, wie in NL dit programma bekijkt. De antwoorden/berichtjes op deze site worden meestal geschreven door 'pensionado's'. Zou leuk en interessant zijn als er wat meer diversiteit in de leeftijden zou zijn. Behalve de vragen naar appartementen/werk zijn de berichtjes/antwoorden toch vaak van mensen boven de 40... Ben benieuwd wat de jongeren van Parijs zeggen, zij die hier een tijdje verblijven voor de studie/stage/werk.