Op tijd (door Leonard)

Gisteravond eten klaar gemaakt en onze 3 buren uitgenodigd. Weet u waaraan ik mij zo vreselijk kan storen en nog dat is wanneer je een tijd afspreekt en niemand zich eraan houdt behalve ikzelf, ik kan er niet aan wennen. De Fransen hebben er een handje van vindt ik. Jean Michel en zijn mooie vrouw Sandra zijn per definitie altijd later maar gaan ook altijd als laatsten de deur uit en iedereen weet zolangzamerhand wel dat tafelen met Fransen altijd uren en uren kan duren. Hoe meer er gedronken wordt hoe losser iedereen tevoorschijn komt. Claire de hele mooie Claire heeft zulk een fijne echtgenoot, het is een genot om met de man aan tafel te zitten en maar auwehoeren over de politiek en dat Sarko Napoleon nadoet alsof hij de keizer is die opnieuw gereincarneerd is om terug te komen om de Fransman nog dieper in het moeras te laten onderdompelen, weg tradities.
Manuel met zijn vreselijke vrouw die altijd doet alsof ze de heilige maagd zelfe is, is door Manuel haastig uit Galabrie ontvoerd om hier een nieuw leven te beginnen. Het verhaal gaat, dat Manuel op zoek is geweest naar een partner en dat geen Francaise hem wilde hebben omdat je bereidt moet zijn om als echtgenote mee te werken op het boerenbedrijf van je echtgenoot. Manuel heeft toen op een dag zijn auto instelling gebracht en dat heeft hem in Galabrie gebracht en heeft Loretta letterlijk van de straat geplukt, zo gaat het verhaal.
Ik loop als vanouds op mijn klok te kijken en het is verdomme al negen uur in de avond en nog is er niemand, dat schiet lekker op zeg en mijn eten is al een half uur klaar. Ik zeg tegen Heleen mijn vrouw die mij al diverse keren te verstaan heeft gegeven het rustig aan te doen, het is al negen uur. Ik ga der iets over zeggen vanavond, over overtijd zijn en Heleen lacht. Ga je gang dit is Frankrijk en geen Nederland waar je om zes uur je eten door je strot geduwd krijgt. Ik zeg op mijn beurt en die midi dan hier? zie jij hier op midi 1 Fransman op straat? Wat heb je afgesproken dan? tussen 20.00 uur en 20.30 uur. Er wordt geklopt alle 3 buurtjes staan voor de deur met allemaal een grote glimlach, bonsoire Leonard en de nodige verplichte 3 kussen worden over en weer uitgedeeld en ontvangen.
De mooie Claire begint voor het eten met een lied te zingen, Claire is operazangeres en geeft zangles in Avignon; ik begeleid haar op de piano. Het is prachtig en er wordt hartstochtelijk geklapt en opnieuw kussen uitgedeeld. Tijdens de late uren vraag ik naar wat de Fransen toch met die tijdsfactor hebben, wat is dat toch met jullie vraag ik. Hoezo zegt Manuel, we waren op tijd, voor 20.00 uur waren we der. Ik begin te lachen, niet op mijn horloge zeg ik. Ik heb het nu 11 uur hoe laat leef jij dan nu? Ik kijk en zie de wijzers op 12.00 uur staan. Kun je nagaan al onze visiteurs schieten in de lach en Jean Michel, het is hiver Leonard. Hiver? Hiver? Heleen begint ook te lachen, weet je dat wij onze kiddies al om half 7 in bed hebben gelegd?