Ondersteuning in Frankrijk

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op deze website, een korte voorstelling: mijn naam is Kim(berley), ik ben 25 jaar en nog wonende in Nederland. Ik ben opgegroeid met de mediterreaanse cultuur en wil al sinds ik klein was maar al te graag verhuizen.

Ik loop rond met een vraag en ik dacht dat ik deze het beste in deze groep kon plaatsen. Mocht dit fout zijn of verkeerd, mijn excuses. Ik geef eerlijk toe dat ik niet uitgebreid heb rondgekeken hoe deze site werkt.

De vraag waar ik mee zit, is hoe ondersteuning voor mensen met een beperking geregeld is in Frankrijk. In het specifiek voor mensen met autisme. Jammer genoeg is de situatie op mij van toepassing. Op het moment staat er een diagnose autisme op mijn lijstje, echter is deze niet 100% zeker. Toch wil ik wel alvast wat onderzoek doen.

Om niet al te veel erop in te gaan, in Nederland krijg ik persoonlijke begeleiding (deze is denk ik binnenkort niet meer nodig) en zit ik bij de GGZ centrum autisme met psychologen gespecialiseerd in autisme. Als ik zou gaan verhuizen naar Frankrijk, vraag ik mij af wat voor voorzieningen er zijn voor mensen met autisme daar. Mijn frans is helaas niet sterk genoeg dat ik zelf alle websites kan afstruimen, vandaar dat ik op een site als deze een oproep doe.

Alvast bedankt!

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20160210, Gezondheid, Sport en Spel, Overheid

Reactie van Natascha Terpstra op 11 Februari 2016 op 7.29: Beste mouse,
Ik woon in Frankrijk met een zoon van 7.5 jaar met autisme. Helaas is het in Frankrijk erg slecht gesteld met de voorzieningen voor mensen met autisme. De wachtlijsten zijn jarenlang. Wij wonen in de regio ile de france en hebben 3 jaar moeten wachten op 3 uur begeleiding. Niet alleen voor kinderen maar zeker voor volwassenen is er een schreeuwend tekort. Daarbij loopt de begeleiding die er gegeven wordt enorm achter bij de andere Europese landen. Om deze reden ken ik mensen die naar een ander land geëmigreerd zijn. Daarnaast ken ik mensen die geen keus hadden en hun kind in een internaat in belgie hebben moeten stoppen. Omdat ze thuis niet voldoende begeleiding konden bieden en er hier in een dagopvang gewoon geen plek is. Ik zou het niet aanraden om naar Frankrijk te gaan. En als t toch een grote wens blijft van te voren eerst alles goed te regelen. En dat kan wel een aantal jaar duren. Heel veel succes
Natascha

Reactie van yolande kok op 11 Februari 2016 op 7.34: Beste Mouse..allereerst is het belangrijk dat je een bron van inkomsten hebt.
Daarnaast is het beheersen van de Franse taal een pre..
Je kunt zonder dat je echt in Frankrijk bent ingeschreven niet zomaar een beroep doen op de sociale of medische bijstand..
Het verdient dus nog meer uitzoeken en maken van plannen...

Reactie van Natascha Terpstra op 11 Februari 2016 op 10.54: Sorry, ik zie nu dat je Kimberly heet en helemaal geen mouse.

Reactie van Jeannette op 11 Februari 2016 op 11.48: Beste Kimberley,

Allereerst is dit forum bij uitstek de plaats om je vraag neer te leggen, dus nee daar is niets geks aan. En vergelijkbare vragen zijn ook al eens eerder hier gesteld, dan meestal van (wanhopige) ouders die hulp zoeken voor hun kind met een beperking.

Als je in een ander land wilt gaan wonen is het jouw verantwoordelijkheid om allereerst de taal te leren en vervolgens in je eigen onderhoud te voorzien. Pas daarna kun je, indien daartoe aanleiding is een beroep doen op de voorzieningen in dat land, daar betaal je dan ook voor. In Frankrijk zijn de voorzieningen voor niet lichamelijke beperkingen bijzonder gering, zo niet afwezig. Om op voorzieningen een beroep te kunnen doen in Frankrijk is de beheersing van het Frans onontbeerlijk, ik spreek uit ervaring.

Wellicht kun je, om toch een beetje aan je wensen tegemoet te komen, kijken of je een zomerbaantje of vrijwilligerswerk kunt vinden in Frankrijk. Wellicht is er een camping oid die gerund wordt door Nederlanders en waar je aan kunt geven wat je mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Dat zal al niet gemakkelijk zijn, maar goed, je weet maar nooit.

In andere mediterrane landen zal het niet anders zijn gesteld, dus dat is ook geen optie.

Het spijt me dat we het niet mooier voor je kunnen maken, wees blij met de mogelijkheden die je in Nederland geboden worden en probeer op een andere manier je dromen gestalte te geven.

Veel succes daarmee!

Reactie van Ludique op 11 Februari 2016 op 12.37: Beste Kimberley, wat een prachtige, ontroerende droom! Houd die vooral stevig vast! Dan zal het vast eens werkelijkheid kunnen worden. Je hebt goede, warme en betrokken reakties gekregen. Inderdaad, de taal en inkomsten vormen de basis. En om Frankrijk eerst ook eens echt te kunnen beleven is (bijvoorbeeld) een poos werken op een camping of iets dergelijks een uitstekende aanbeveling. Doen! Houd vast die droom. Ludique en Lief.

Reactie van Mouse op 11 Februari 2016 op 12.44: Hallo,

Even een korte reactie alvast tussendoor (ik reageer later uitgebreider). Ik spreek de taal al :) ik ben geen wonderkind wat in een paar maanden tijd al vloeiend Frans kan spreken, maar ik kan me al wel mengen in gesprekken etc. Daarnaast blijf ik elke dag verder oefenen en leren.

Daarnaast heb ik ook een vriend in Frankrijk. Met hem spreek ik ook elke dag Frans (en als 't niet lukt, Engels). Aan werk ja.. dat wordt uitzoeken inderdaad. Ik kan universitair niveau aan, ik spreek vier talen. Ik kom wel ergens terecht.

Mij gaat 't nu echt om hoe 't zit met de ondersteuning voor volwassenen met een beperking. Ik ben 't aan mezelf schuldig om tot in de puntjes uit te zoeken of 't voor mij mogelijk is om te verhuizen, want ik ben al zo lang echt ongelukkig hier.

Heel erg bedankt voor alle reacties tot nu toe!

Reactie van Jeannette op 11 Februari 2016 op 12.50: Om je een realistisch beeld te schetsen heb ik nog wat gegoogeld over Frankrijk en autisme. Een rapport van 2013 schets een alarmerend beeld; Frankrijk heeft er 7 jaar over gedaan om vast te stellen dat 1 op de 150 kinderen die geboren worden een vorm van autisme hebben. Inmiddels, 7 jaar later, vreest men dat dit cijfer alleen maar gestegen is men vreest dat 1 op de 50 kinderen aan een vorm van autisme lijdt! 80% van de kinderen met autisme gaat niet naar school, één ouder (vaak de moeder) moet vaak ontslag nemen om voor het kind te zorgen waardoor het gezin als geheel in financiële problemen vervalt! De ouders wordt vooral opvoedkundige onkunde verweten wat hen nog wanhopiger maakt.

Men vreest dat in de nabije toekomst er maar liefst 1.300.000 volwassenen zullen zijn met een vorm van autisme waarvoor geen voorzieningen zijn, die komen dus ten laste van de gezondheidszorg en uitkeringen.

Bepaald geen vrolijk beeld dat hier geschetst wordt Kimberley, er wordt zelfs gezegd dat dit het gevolg is van (politieke) onwil dit onder ogen te zien en niet van onwetendheid met het fenomeen! Volwassenen met autisme worden zo afhankelijk gehouden in plaats dat hen een onafhankelijk bestaan gegund wordt.

Hierbij de link naar het rapport in het Frans: http://www.vaincrelautisme.org/sites/default/files/rapport_situAuti...

Reactie van Mouse op 11 Februari 2016 op 13.11: Dat klinkt inderdaad niet al te best. Echter is 't in Nederland ook geen rozengeur en manenschijn. Wel vraag ik me af over wat voor autisme dat rapport gaat. Ik heb slechts een lichte vorm van namelijk, althans dat is wat de psychologen me vertelden.

Reactie van yolande kok op 11 Februari 2016 op 13.56: Beste Kimberley ...volgens mij weet je het eigenlijk wel ! Volg je hart en ga...

Reactie van Natascha Terpstra op 11 Februari 2016 op 14.02: Beste Kimberly, ik ben blij voor je dat t in jouw geval gaat om een lichte vorm van autisme. Ik ken veel families van kinderen met een lichte beperking tot kinderen met een matige tot ernstige beperking. En zonder uitzondering hebben deze families problemen om de juiste begeleiding te vinden. Of t nu gaat om ondersteuning zodat t kind goed kan blijven meekomen in het gewone onderwijs of of dat t gaat om een kind met een ernstige vorm en een verstandelijke beperking waar een dagopvang voor gezocht wordt. Er is vrijwel geen goede hulp te vinden. Psychologen met verstand van autisme zijn er vrijwel niet en als je er 1 vindt is de wachtlijst vaak lang. Zelfs voor een logopedist die gespecialiseerd is ben ik 2 jaar op zoek geweest en heb er eindelijk 1 per toeval gevonden op een opleiding die ik ookzelf gevolgd heb om beter te kunnen communiceren met mijn kind. Ze zit een uur reizen bij me vandaan. Onze psychiater is 1.5 reizen. Onze psycholoog een uur. En zo heb ik nog wat meer therapeuten her en der gevonden. Maar omdat t om vrij gevestigde therapeuten gaat en ze niet zijn verbonden aan een instelling moeten we ze allemaal zelf vergoeden. Gelukkig krijgen we een tegemoetkoming omdat ik niet meer kan werken. Mijn kind mag 2 ochtenden naar school en de rest van de tijd is hij bij mij. En met die vergoeding kunnen we een deel van de gemaakte kosten opvangen. Ik ben elke maand aan hulp voor mijn kind bijna 800euro kwijt. Zonder luiers en aangepast materiaal. Ik maak veel lesmateriaal zelf en maak ook al mijn pictogrammen zelf. Maar er is Gewoon geen plek in de publieke sector. Dus of je hebt niks of je reist van hot naar haar en betaald tussen de 50 (als je geluk hebt) en 80 euro per afspraak voor een therapeut. Psychiater is nog duurder maar daar gaan we gelukkig maar 3 keer per jaar heen.
Het verandert heeeeeeeel langzaam in Frankrijk. Maar voorlopig zal de vraag naar hulp voor welke vorm van autisme nog veel groter zijn dan het aanbod.
Het spijt me echt dat ik t niet mooier kan maken voor je. Werken op een camping kan je natuurlijk altijd doen. Zo kun je in ieder geval ervaren hoe het werkelijk is om een tijdje in Frankrijk te wonen. Ik vind t een geweldig land, en ik vind de Fransen echt een prettig volk. maar als ik alles vantevoren had geweten had ik in ons geval misschien een andere beslissing genomen. Denk er goed over na. Alle geluk van de wereld toegewenst.
Natascha

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.