Oh!... France, Mon amour… (87) Als ik voorbij de 65 ben, wat dan!

Leeftijd is een getal en dat zegt niets over iemands omstandigheid, fysieke gesteldheid of gezondheid.
Elke oudere beleeft het ouder worden anders. Dat is onder meer afhankelijk van de sekse, de persoonlijkheid, de levensloop, de maatschappelijke en materiële positie en, niet in de laatste plaats, de gezondheidstoestand.
Maar als ik voorbij de 65 ben kan ik dan nog alles? Kan ik het gras nog maaien en de houtvoorraad bijvullen? Al die andere karweitjes doen die je normaal gesproken doet, zoals je kippen bijhouden en schoffelen in de tuin. Ieder jaar weer die zaaibakken vullen met grond en het assortiment zaad uitzaaien en daarna weer uitplanten? Werk, veel werk, en hoe lang nog?
De boodschappen doen in de super die op 3 kilometer afstand van je huis ligt?

Vragen, vragen en nog eens vragen waar je mee te maken krijgt als je in je geliefde Frankrijk oud gaat worden en jezelf realiseert dat de klok verder tikt.
Veel ouderen gaan op zoek naar een nieuwe zingeving. Verder neemt reflectie, terugkijken op het voorbije leven, een belangrijke plaats in. De derde levensfase kan ook een tijd zijn waarin de oudere geniet van nieuwe vrijheden en minder verantwoordelijkheden en een 'inhaalslag' maakt op levensgebieden die voorheen onderbelicht zijn gebleven.
Moet ik zolang mogelijk in mijn maison blijven wonen, of ga ik terug naar Nederland en daar van het systeem gebruik maken? Dat systeem is onderhand ook al uitgemolken en het ene na het andere bejaardenhuis wordt gesloten, omdat iedereen zo lang mogelijk in zijn eigen huis moet kunnen blijven wonen. In Frankrijk is het ook niet erg aantrekkelijk om in een maison de retraite te komen. Daar hoor je ook wel eens schrijnende verhalen over! Nee, het is nog niet zo eenvoudig om aan die tijd te denken en vooruit te denken en te filosoferen wat er ooit zou kunnen gebeuren. Moet ik voor alles hulp inroepen, in de huishouding, en verpleegsters aan je bed?
Wij maken er wel eens grappen over: kan ik straks met mijn rollator overal in mijn huis komen? Maar dan moet je wel een rollator hebben! De toegankelijkheid van je huis is een belangrijke factor, drempels en trapjes zijn dat geen onneembare obstakels?

Ik zou er niet aan moeten denken dat ik niet meer als een jonge hond in bad zou kunnen springen, dat ik problemen op het toilet zou kunnen krijgen of dat ik moeite zou hebben met het sokken aantrekken enz. En dan het onderhoud aan het huis, of gewoon de dagelijkse dingen zoals stofzuigen en ramen zemen. Bed opmaken, eten koken en afwassen. Visite ontvangen, is dat allemaal niet te vermoeiend straks als ik 65 of ouder ben geworden?
Net zoals ouder worden gepaard gaat met moeilijker lopen of slechter horen, kan het geheugen achteruit gaan. Vergeetachtigheid kan ook een signaal zijn van beginnende dementie. Dan gaat het geheugenverlies verder dan de gebruikelijke vergeetachtigheid bij oudere mensen.
Voor ouderen blijkt het privéleven met partner, kinderen en kleinkinderen juist belangrijker te worden. Het gemis van kinderen en vooral kleinkinderen wordt groter en voor velen betekent dat: terug naar Nederland gaan. Maar is dat de oplossing? Ik denk niet dat dit zo is, je lost daarmee niet het probleem op.

Hooguit als je van die fantastische kinderen hebt die zeggen: “Oh kom maar bij mij wonen” of: “Ik zal voor je zorgen tot het einde der dagen”. Dit is volgens mij een utopie, voor sommigen misschien weggelegd, maar voor de meeste een droom.
Natuurlijk zijn er de sociale media, Facebook en Twitter en Skype, maar is iedereen gezegend met deze vaardigheden? Hebben de kindertjes wel tijd om even met paps en mams te whatsappen, ze zijn zo druk met zichzelf! Ik ben al blij dat ik met mijn eigen ordinateur lekker overweg kan en allerlei leuke dingen kan ontdekken en ieder week een verhaaltje kan en mag schrijven! En met mijn mobiliteit is ook niets aan de hand, ik ga en sta waar ik wil, maar spring niet meer helemaal soepel over een hek! Nou ja, “so what”!

Rustig aan, beetje bij beetje en ieder dag van alles wat en heb ik geen zin, dan doe ik niks, helemaal niks.

Ik heb geen zin in somber te zijn en over allerlei mogelijke tegenslagen uitgebreid te gaan fantaseren met familie en kennissen, daar zijn de azijnpissers voor!

Schakel de automatische piloot in je hoofd uit en ben je meer bewust van jezelf, via je zintuigen, geniet van het eten en de wijn en je Franse vrienden, beleef bewust je emoties en je geest. Voor mij dus geen aanleiding voor gevoelens van overbodigheid, bitterheid, zinloosheid en uitgerangeerd zijn.

Ik ben “alive and kicking” en nog lang niet oud, de duvel is oud. Ik leef met volle teugen en geniet: “Joye de vivre”! We wonen niet voor niets in Frankrijk!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20141011, Ouderverzorging

Reactie van Hans van Bommel op 11 Oktober 2014 op 6.32: Foto: de eerste 2cv uit 1939 prototype.

Reactie van Lucia op 11 Oktober 2014 op 10.04: Oh jeetje, Hans, daar hou je je nu toch niet al mee bezig want dan vergeet je vandaag te leven. Met al dat gemijmer wordt het leven er niet gemakkelijker op en wie weet wat er gebeurt en ben je er morgen niet meer.

Mijn lijfspreuk is: "Herinner je gisteren. Droom van morgen en........LEEF VANDAAG.

Succes met het leven en geniet van je Joye de Vivre.

Lucia.

Reactie van Mieke op 11 Oktober 2014 op 12.33: De buurvrouw van mijn moeder in het verzorgingshuis zei altijd:

"Geniet van het leven, het duurt maar even"!

Ondanks haar toenemende Alzheimer vergat ze nooit om dit tegen ons te zeggen!

Reactie van Petera (71/Saone et Loire) op 11 Oktober 2014 op 12.45: Ik heb een goed voorbeeld en dat hoop ik te mogen volgen maar dan in Frankrijk....Mijn ouders wonen in Nederland...vader is 91 en begint de "weg"een beetje kwijt te raken (zoals wij dat zeggen) zit 4 dagen per week in de dagopvang, heeft een indicatie voor opname voor het geval dat.... en is verder gezond. Moeder wordt 89, knoeit een beetje met de darmen, heeft een alarm voor het geval dat...... heeft huishoudelijke hulp..wordt dagelijks geprikt door de buurthulp voor trombose (voorheen was dat de thuiszorg)...Ze hebben allebeide een scootmobiel want fietsen gaat niet meer......Maar ze wonen nog zelfstandig en zijn gelukkig en al 64 jaar getrouwd.

Reactie van Hans van Bommel op 11 Oktober 2014 op 18.05: Ja John, die eend is een indicatie van hoe lang wij mee kunnen en ook na 75 jaar nog steeds een hit!

Reactie van Ada op 12 Oktober 2014 op 12.48: Ik denk dat het voor iedereen anders is, hoe je het leven ervaart. Het is wel goed om na te denken over "later". toen wij in 2005 in Frankrijk kwamen wonen, waren we vol plannen en goede moed. We dachten niet echt na over dit "later". Who cares...? Maar dan wordt je partner ziek, en dit blijkt een blijvertje te zijn. gaat nooit meer over en het verzwakt. Dan zeg je, hoe gaan we dit aanpakken lieffie? En daar zit de clou, hoe doe je dit? Wij hebben besloten om ons huis te verkopen, kleiner te gaan wonen en liefst in een leuk plaatsje waar je alles bij de hand hebt. Nooit meer terug naar Nederland is een groot woord. Je kunt dan niet zeggen, alleen maar denken. Nu op dit moment moet ik er niet aan denken om weer in die drukte te wonen. maar alles went zeggen ze dan toch?

Wat ik dus wil zeggen is, je kent je toekomst niet, dus net als de voorgaande reactie behalve die van John :-) leef je leven en zie maar waar het uitkomt, maar houd je hersens erbij!

@John ik vind het helemaal prachtig, ik wilde dat ik het had! Ik zou toch een bekijks hebben hiero, en dat is ook wel leuk, toch?

Warme groet uit een eindelijk nat Bretagne, Ada

Reactie van Ada op 13 Oktober 2014 op 13.07: @Simon, Ik kom van een dorp uit N-H heel erg landelijk en mooi gelegen, maar toch nog 2500 inwoners, en dat is me te druk, en verder is er niet veel te koop daar, je moet evengoed nog naar de "stad"om je grote inkopen te doen. De dorpen eromheen van hetzelfde laken een pak. Callantsoog is een leuk dorpje, en in de winter is het er wel rustig, maar 'zomers moet je er niet zijn! De dorpen die jij noemt zijn steden vergeleken met de hameau's die ik ken!

Reactie van Ada op 13 Oktober 2014 op 16.45: @Simon, maar die "popie-jopie" kreet is voor míj althans waar. Wij doen geen oog dicht als ik in mijn thuisdorp ben. En zo gauw we de grens over zijn, wil ik eigenlijk alweer naar huis terug, zo druk en rommelig is het overal.

Reactie van Maria op 18 Oktober 2014 op 23.06: Hi Hans, omdat ik niet meer kan reageren op nr.88 doe ik het maar in nr.87.
Bedankt voor alle verhalen.Ik heb er van genoten. Ik lees ze altijd voor bij het ontbijt .
Ik ben nu volger van je blog. Nr.369 of zo. Gelukkig hoeven wij jouw verhalen niet te missen.
Groet Simon en Joostje.