Oh!... France, Mon amour… (71) De groene fee of groene duivel!

Absint is een buitenbeentje in de wereld van de anijsdranken en is bijna een eeuw lang het zwarte schaap van de anijsfamilie geweest. Dat heeft alles te maken met het geheimzinnige kruid absintalsem (artemisia absinthium). In tegenstelling tot zijn soortgenoten, zoals salie, dragon en citroenkruid, welke altijd onschuldige keukenkruiden zijn geweest, werden aan absintalsem duistere eigenschappen toegedicht, ofschoon salie, dragon en citroenkruid, net als absintalsem, ook het geheime “thujon” bevatten. Thujon die verwant zou zijn aan de THC in cannabis. Thujon is een organische verbinding die van nature voorkomt in genoemde plantensoorten.

Het toegestane aandeel thujon is nu wettelijk vastgelegd en onder die voorwaarde is absint weer legaal. Weliswaar was het percentage thujon in absint rond 1900 veel hoger dan nu, toch is het waarschijnlijk de slechte kwaliteit van de alcohol geweest en niet de absintalsem die destijds voor problemen zorgde.

Het is een curieuze geschiedenis rond de drank met de groene kleur. De plant werd gebruikt tegen reumatische klachten en als ontwormingmiddel. De ellende begon pas toen de drank absint, waarin de plant (artemisia absinthium) samen met anijs de hoofdrol speelt, werd omarmd door kunstenaars en schrijvers zoals Vincent van Gogh, Oscar Wilde en Ernest Hemingway.

Het begon in Parijs, waarna de groene fee haar vleugels uitsloeg naar de rest van de wereld. De borrel werd in korte tijd mateloos populair in grote delen van de wereld. Het was goedkoop en er zat veel alcohol in, tot wel 70% en werd uiteindelijk de groene duivel!

Het drinken van absint was eerst chique, waarna het populair werd onder de arbeidersklasse, sinds 1860 en steeg het tot het niveau van nationale drank. Er bestaan in Frankrijk meer dan 200 distilleerderijen waarvan Pernod en Ricard met hun pastis de bekendste zijn!  Pastis is veruit het meest gevraagde drankje in cafes en Franse restaurants als aperitief!

In 1914 werd de oorlog verklaard aan de absint en soortgelijke likeuren en in 1999 zien we de eerste absinthes weer verschijnen maar onder strenge Europese richtlijnen van 1988. Het regelt ook de hoeveelheid van thujon (35 mg / l).

Soortgelijke dranken als absint zijn raki, ouzo, sambuca, arak, anesone, pacharan, mastika en … pastis. Ze hebben niet alleen het smaakbepalende ingrediënt anijs gemeen, ze delen ook een boeiende geschiedenis van vele eeuwen en een sfeer van geheimzinnigheid en mystiek.

 Toen de Zwitser Jean Lanfray in 1905 onder invloed van absint zijn vrouw vermoordde, werd de zegetocht van absint een halt toegeroepen. Opeens kreeg absint overal de schuld van: van tuberculose en geslachtsziekten tot zelfmoord en psychiatrische aandoeningen. In 1907 werd absint in Zwitserland verboden, waarna andere landen volgden. In Nederland werd absint in 1909 op de lijst van verboden middelen gezet.

De anijsplant, die ongeveer een halve meter hoog kan worden, komt van oorsprong uit het Middellandse Zeegebied en het Midden-Oosten. Anijs is familie van dille, peen en koriander. Het woord stamt af van het Griekse woord anison en het Latijnse anisum, die hun oorsprong weer hebben in het Arabische woord anysum. In de zomer krijgt de plant parasolvormige bloesem van kleine witte bloemen. In de zaadjes van deze bloemen zit de geurige stof anethol die anijs zo beroemd heeft gemaakt.

Anijs behoort tot de eerste kruiden die gebruikt werden in geneesmiddelen. In het Babylonische Rijk (het huidige Irak en een deel van Syrië en Iran) werden vierduizend jaar geleden al geneeskrachtig veronderstelde drankjes gemaakt met kaneel, zoethout en anijs. Je komt anijs en de daaruit verkregen etherische oliën vandaag de dag ook nog tegen in de alternatieve geneeskunde, waar het genoemd wordt als remedie tegen reumatische klachten, spierpijn, hoest, bronchitis en spijsverteringsproblemen. Aan de geur van anijs wordt een kalmerende werking toegeschreven.

Goed,… en dan zit je gezellig op een terras en bestelt een Pastis. Je krijgt dan een glas met een afgemeten hoeveelheid (2 cl) bruine vloeistof en een flesje water erbij. Op het moment dat je het water toevoegt krijgt het een troebele witte kleur, die ontstaat door de aromatische stof anethol die uit anijszaad wordt gehaald en een etherische olie is. Net als andere olie lost anethol op in alcohol maar niet in water. Door het verdunnen van de drank met water verspreiden kleine onzichtbare druppeltjes of verbindingen van de olie en de alcohol zich door het water. Deze deeltjes weerkaatsen het licht waardoor de witte kleur ontstaat.

Ik heb altijd de neiging om een dubbele Pastis te bestellen, maar dat staat zo inhalig!, dus dan doe ik er maar minder water bij.

• Bronvermelding: http://www.sjakes.com/2008/wijn/absint-en-andere-anijsdranken/

Uw constructieve reacties worden gewaardeerd. Hanteer de Netiquette, opgesteld door de webmaster. Reacties die niet voldoen aan deze netiquette worden gemeld aan de webmaster en zullen verwijderd worden!