Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Mijn Oma die haar laatste jaren van haar leven in Montigny-le-Bretonneux woonde zei altijd, kind je moet veel lezen want als je leest, leef je twee keer! En nu ik al enige tijd zelf in Frankrijk woon komt er altijd weer dat gehavende aantekenboekje tevoorschijn waarin mijn grootmoeder in haar mooie, spitse handschrift uitgezochte recepten en geneeswijzen opgeschreven heeft. Een boekje met een kaft van bloemetjes, met pennekrabbeltjes en het ruikt naar 4711 eau de cologne. Ik bewaar het in een zakje wat ook enigszins rafelig is, maar ik denk dan maar: dan blijft die geur van haar eau de cologne erin zitten!
Mijn grootmoeder liet zich altijd overhalen om van mensen aan de deur te kopen. In Frankrijk kom je het nog steeds tegen, verkopers die aan de deur komen leuren. Keukenmessen en allerlei spullen in de kastladen waar ze ongebruikt lagen, maar toch kocht ze nog de nutteloze poetsmiddelen van manke ex soldaten, het geborduurde linnen van zwijgende aandringende nonnen. Op een dag kocht ze weer eens een dozijn wasknijpers van een zigeunerin die uit dankbaarheid aanbood haar hand te lezen. Oma weigerde. Goed, dan zal ik u een goede raad geven. En de zigeunerin zei: “U heeft een lief gezicht en daar hoort mooi haar bij, Geloof mij maar, doe iedere avond een druppel wonderolie op uw hoofd; één druppel maar hoor! En u krijgt haar zo dik als struikgewas en tot uw knieën”. Warempel, ze hield lange tijd lang donker haar, terwijl haar vriendinnen grijs en kalend werden…..
Voor alles had ze middeltjes, oude wijsheden die in krabbels in haar aantekenboekje stonden. Zij was een wijze vrouw die de deurknop van haar voordeur altijd gepoetst had als teken van een ijverige vrouw die haar zaakjes goed op orde had in huis. Ook was de tafel gedekt als mijn opa thuis kwam, alsof ze wilde zeggen: “Ik ben al met het eten bezig…” ook al was dat niet zo! Mijn opa was kapper en kwam altijd laat thuis. Nog zo’n slimme truc haalde ze uit als ze lakens moest strijken. Ze vouwde de lakens eerst op en streek dan alleen de voorkant en dan de achterkant. Het zag er mooi uit en de lakens waren zo zwaar, de rest werd vanzelf wel glad als het in de kast bleef liggen!
Haar fantasie was enorm; zij kon verhalen vertellen over witte wieven, weerwolven, reuzen en dwaallichten. Het was pure mondelinge overlevering zoals zij dat deed! Dan bleef je aan haar lippen hangen. Veel van dit soort verhalen kwam naar boven als ik haar opzocht in Nederland en een kopje thee met haar dronk met een kaakje of lange vinger. (Ik dronk nooit thee, alleen bij haar en dat gaf een speciaal gevoel!)
Ze had distributie radio en die stond altijd aan. Op het hele uur moest ik echt mijn mond houden want dan kwam het nieuws en de waterstanden. Waarom ze de waterstanden wilde weten is, denk ik, de angst voor overstromingen zoals zij die ooit meegemaakt had.
Ze was een gelovige vrouw en een trouwe volger van de Armée du salut, het Franse Leger des Heils. Ik mocht op zondagmorgen wel eens met haar mee en ik was altijd nieuwsgierig wat er toch in haar zangboekje stond. Ze heeft mij dat zangboekje nagelaten en dat zit vol met briefjes. En nu ik in Frankrijk woon zit ik op een koude zondagochtend met dat boekje in mijn hand en lees ik wat haar bezig hield. Hier een paar teksten die ik tegenkwam en die gaan als volgt:
Als ik dit lees, dan word ik hier heel stil van. Een levenswijsheid die menigeen zich zou kunnen aantrekken. Zij is op een koude winternacht in 1963 op 97 jarige leeftijd gestorven en ik mis haar echt!!! En,…… ik heb haar raad opgevolgd, ik lees me suf!
Bronvermelding:
Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/
U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.
Weergaven: 1260
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Dank je, Hans voor dit mooie ontroerende verhaal. Yvonne.
Wat een wijze vrouw!!!
Hans.
Bedankt dat je dit met ons wilde delen.
Groet Jos
Prachtig ! Wat waardevol, zulke herinneringen !
Het doet mij aan mijn moeder denken, de thee, de wijsheden, de lakens, ook die ze uitdeelde, en ik merk dat ik vaak net zo ben! Grappig toch dit doorgeven van een leven.
Dank je Hans, hierdoor dacht ik even intens aan mijn moeder die in 2011 op 96 jarige leeftijd is overleden.
Warme groet Ada
Prachtige herinneringen. Dank.
dit is zeker om stil van te worden, mooi weergegeven .. . Dank voor het delen op een authentieke wijze. Prachtige vrouw die oma van je :-) draag ze met je mee denk ik bij mezelf, doe ik alleszins met de mijne :-)
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr