Oh!... France, Mon amour… (42) ‘ t Heerlijk avondje is gekomen, of?

Het feest van pepernoten en marsepein is aantocht, alhoewel….. het snoepgoed ligt al weken in de winkels en de speelgoedgidsen vliegen je om de oren. We worden in deze consumptiemaatschappij gek gemaakt om te kopen en te consumeren. De stapel pub (reclame) wordt met de week dikker. Normaal blader ik ze allemaal wel even door maar nu zie ik dat alles vol staat met speelgoed.

Wij Hollanders concentreren ons in eerste instantie op Sint Nicolaas maar hier in Frankrijk draait alles om Père Noël. Speelgoed, chocolade en de meest heerlijke aanbiedingen liggen op ons te wachten in de hoop dat we maar heel ver onze portemonaie open trekken! Maar ja het is crisis en het eind is misschien in zicht, maar toch hé?

Ieder zichzelf respecterend dorp heeft een Marché de Noël, waar goed bedoelende entrepreneurs hun waren aanbieden. De kraampjes met warme chocolade  en vin chaud trekken altijd wel mijn aandacht.

Iedereen weet dat er een fles goedkope Côte du Rhône ingaat met 125 gram suiker, 2 kaneelstokjes, 10 peperkorrels en wat steranijs en de schil van een sinasappel; dat je dit 20 minuten zachtjes moet laten koken. Filter het dan en geniet van deze heerlijke drank. Maar ik vraag me af, wat doen die professionals erin? Of maken ze het niet zelf en kopen ze het in grote hoeveelheden in? Op zo’n Marché de Noël smaakt het toch altijd anders, dit heeft waarschijnlijk te maken met de buitentemperatuur en de gezellig verlichte markt waar iedereen vrolijk, blij en uitgelaten is, de “ambiance”.
Sfeer daar gaat het om, met familie en/of vrienden deze dagen doorbrengen. Met de mensen waar je van houdt en van wiens aanwezigheid je geniet. Of het nu Kerst of Sinterklaas is, we verlangen allemaal naar warmte, naar een harmonieuze wereld die voor velen zo ver weg is !

Het lijkt mij verschrikkelijk om deze dagen in eenzaamheid door te brengen. Alsof je je eigen verjaardag in je eentje moet vieren en dan een maand lang. En hoe zou het zijn voor al die mensen in oorlogsgebieden en de door rampen geteisterde gebieden waar ook ter wereld. Hebben zij ook die warmte en gezelligheid en versierde huizen met een snorrende kachel, wat voor ons allemaal zo normaal is ? En dan ook in je eigen land waar heel veel ouderen verschrikkelijk eenzaam zijn en weinig of niets te besteden hebben en deze “feestdagen”
aan zich voorbij laten gaan en hopen dat het maar zo snel mogelijk voorbij is. Kijk maar eens om je heen, er is altijd wel iemand in je eigen omgeving die eenzaam is en net als wij behoefte heeft aan een gezellige avond met mensen om zich heen die om hem geven.

Verras ze eens met een bezoek of nodig ze eens uit en trakteer ze op wat wij in overvloed hebben. Laat ze een keer meegenieten van wat voor ons zo normaal is. Elf maanden per jaar leven we in een “ik” cultuur en die twaalfde maand kunnen we ons best wel presenteren als de “wij” cultuur ! Het egoïsme van ons af schudden is niet zo moeilijk. Verplaats jezelf maar eens in zo’n situatie van isolement waarbij je over weinig middelen beschikt. Een op de tien mensen voelt zich eenzaam of is sociaal uitgesloten.

Voor een aantal mensen zal kerst nooit leuk worden, wat ze ook proberen of ondernemen. Vaak heeft dit te maken met een gevoel van eenzaamheid, in de steek gelaten zijn, woede, angst of verdriet of verlies van een geliefde. Dit is een ontzettend naar gevoel en kerst is dan absoluut niet leuk. Het liefst kruip je in je bed en slaap je tot na de kerst, om maar niks van kerst mee te hoeven maken. Wat kunnen wij doen? Die vraag moet uzelf maar beantwoorden! Hopelijk wordt kerst voor hen een volgend jaar beter en leuker. Wie weet wat de toekomst brengt? Ik wens u alvast een fijne december maand toe!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.