Oh!... France, Mon amour… (41) Ik,… heimwee? Oh! Nee!

Wij Nederlanders trekken naar Frankrijk om daar het tweede gedeelte van ons leven door te brengen en hopen vervolgens op een voor ons ideale plek te zijn beland waar het weer, rust, ruimte natuur en geen stress, de ingredienten zijn.

Maar er schuilen ook de addertjes in het gras! De verborgen problemen die niet in een - twee - drie naar voren komen bij het overwegen van de stap van het definitieve vertrek; de verlangens en de dromen die samen met jouw geliefde uit moeten komen in het nieuwe land, dat alles maakt vaak dat je onbewust je nieuwe situatie idealiseert.

Bij het verkennen van je droombestemming komt het woord heimwee bijna niet voor. Je leeft in een roes en je ziet alles door een roze bril. Het vakantiegevoel dat je al jaren had zodra je op je bestemming was gearriveerd, is met geen tien paarden van je af te nemen! Hoe heerlijk zou het zijn als je dat gevoel voor altijd zou hebben….

Maar helaas: droom en werkelijkheid liggen niet altijd in elkaars verlengde! Nederlanders die “de sprong wagen” en besluiten om zich definitief in hun vakantiegevoel te dompelen , denkend dat zij voor altijd alles op kunnen snuiven wat in Nederland niet mogelijk is, zouden wel eens bedrogen uit kunnen komen. Afgezien van de financiele aspecten zijn er nog zoveel andere zaken waar soms geen rekening mee wordt gehouden. Je wilt vertrekken naar een ander land, maar dat land is in maar weinig opzichten hetzelfde als je thuisland.

Veel hangt ervan af of je nog moet werken in je nieuwe thuis, of dat je samen met je partner zorgeloos kunt gaan genieten van wat je in Nederland ontbeert. Als je er zelf in je eigen levensonderhoud moet gaan voorzien, zal dat een extra hindernis zijn waar je van te voren zorgvuldig over moet nadenken. Vervolgens: wanneer de stap gezet is nadat alle structurele zaken (zowel vanuit Nederland als ter plekke) geregeld zijn, is daar eindelijk het moment waar je zo lang naar hebt verlangd. En dan moet blijken of je de realiteit en werkelijke kennis van het Franse land met al zijn gewoontes goed hebt ingeschat!

Het tegenkomen van “problemen” en hoe daar mee om te gaan is voor iedereen verschillend. Het inlezen in Nederland via het enorme aanbod van websites, boeken, tijdschriften, doe je niet in één week. Voorbereiding kost tijd, veel tijd! Praten, praten en nog eens praten met je partner en kinderen is essentieel. In zulke gesprekken komt het woord heimwee niet vaak voor, zo ook niet de kennis van de Franse taal. En dat is vaak voor velen een valkuil. Het investeren in een nieuwe toekomst kost bovendien veel geld en inspanning. Je ziet regelmatig om je heen dat deze radicale beslissing te snel wordt genomen. Zoals gezegd: het bespreken van de mogelijkheid dat je heimwee kunt krijgen naar je vertrouwde Nederland en het vermogen om jezelf in het Frans goed uit te drukken wordt door velen onderschat.

De taal: zolang alles goed gaat zul je niemand horen klagen maar zodra er zich problemen voordoen is de kennis van de Franse taal noodzakelijk.

Heimwee: vrienden, kennissen en familie ga je op een of andere manier missen! Maar je blijft optimistisch en gaat door. Het nieuwe thuis wordt in bezit genomen, helaas, al na korte tijd kom je er al achter dat de pindakaas of het stuk kaas dat je had meegenomen op is. Immers, de producten die je meebracht uit je geboorteland hebben niet het eeuwige leven. En dan, oude kaas is schreeuwend duur in Frankrijk- als je het sowieso al kunt vinden. Drop, hagelslag en jenever zijn o.a. de producten die nauwelijks of niet te koop zijn in La Douce France.

Natuurlijk zijn daar de vrienden en familie die naar je nieuwe onderkomen komen kijken en kortstondig zullen ook zij meegenieten van jouw heerlijke nieuwe leven. Als ze weer terug gaan naar Nederland laten ze de meegebrachte producten achter. Maar ook die raken op …. en dan? Kun je ze missen of wordt het een obsessie? Het gemis van deze typische Nederlandse producten kan een onderdeel gaan uitmaken van de eerste verschijselen van heimwee. Depressiviteit, lichamelijk klachten, misselijkheid, vermoeid en slecht gezind zijn, kunnen ook vaak symptomen zijn van heimee ....

Wat je bij emigranten op latere leeftijd tegen komt, is het missen van de kinderen en de kleinkinderen. Bovendien is er de angst om in Frankrijk in een bejaardenhuis terecht te komen. Onbekendheid en het niet vertrouwd zijn met het Franse systeem van de oudedagzorg kan een reden zijn om terug te gaan. Maar om geruisloos in het Nederlandse terug te keren is niet eenvoudig.

Nou ik neem nog een hap van mijn boterham met pindakaas en bedenk me goed: hoe goed mijn Frans en hoe fijn het is om helemaal geintegreerd te zijn, voor een Fransman zal ik toch altijd die Hollander blijven.

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20131123, Kunst en Cultuur

Reactie van Ada op 23 November 2013 op 20.09: Van dat tussen wal en schip zitten kennen wij heel goed. Vroeger in Canada gewoond en een tikkie heimwee naar Nederland gehad wat ons uiteindelijk deed terugkeren. Na 20 toch weer Nederland uit en daar ben ik het met Jako dik eens dat als wij de grens overgaan bij Hazeldonk, we eigenlijk gelijk al weer terug willen. Neemt niet weg dat we de kleinkinderen soms erg missen en daarom gaan we twee x per jaar even heen. En snel weer terug...!

Warme groet Ada

Reactie van gerard ket op 23 November 2013 op 21.40: En het mooie friesland stilte wijds en ruimte

Reactie van Augusta op 23 November 2013 op 22.21: "Geluk" maakt men zelf. Waar ook ter wereld.

Reactie van Ine op 24 November 2013 op 23.18: De blaadjes vallen, de wind huilt, vandaar diesombere toon?

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 November 2013 op 9.23: @Jaap,

Dat klopt: er zijn geen officiële statistieken over remigranten vanuit Frankrijk. Dus ik hou mijn eigen lijstje bij, gebaseerd op gemiddeld 80 emigrantengezinnen die wij, soms beperkt, soms uitgebreid, begeleiden per jaar. En dat doen we al 10 jaar. Ik weet niet van iedere klant wat er van geworden is, maar wel van veel (o.a. met dank aan fora zoals deze en allerlei sociale media).

Wij hanteren de volgende definitie van 'mislukte emigratie' (daar mag u het rustig mee oneens zijn, maar je moet een duidelijke definitie hebben, anders hebben statistieken geen betekenis): een emigratie beschouwen wij als 'mislukt' indien de emigrant of een deel van zijn familie binnen drie jaar terug is in Nederland.

Op basis van onze ervaringen (en dat gaat dan om mensen die zich beter dan gemiddeld voorbereiden op hun emigratie) mislukt 50% van alle emigraties. En de belangrijkste reden?......Heimwee!

Wim

Reactie van marielle op 25 November 2013 op 10.39: Wanneer je emigreert op jonge leeftijd is dat heel anders, dan wanneer je al een groot gedeelte van je leven in Nederland hebt doorgebracht. Als je jong bent pas je je over het algemeen makkelijker aan. Zijn de obstakels minder groot en denk je dat je het allemaal wel redt. Dat is heel anders, dan wanneer je emigreert en kinderen in Nederland achter laat. Toen ik lang geleden naar Frankrijk trok, dacht ik : "Lukt het niet dan ga ik toch weer terug". Dat terug gaan is dus niet gebeurd. In het begin af en toe eens heimwee, maar het ging altijd weer over, zoals vele dingen in het leven veranderen. Het is leuk om naar Nederland terug te gaan en dat doe ik ook regelmatig, maar mijn thuisland is nu hier.
Frankrijk heeft ook stress en files en lawaai en minder aardige mensen. Maar je neemt altijd jezelf mee en je kunt overal gelukkig worden!

Reactie van jaap op 25 November 2013 op 10.54: Wim , zijn er dus tòch statistieken en wel die van jou, dat van die 50% binnen 3 jaar lijkt me reeel, ben benieuwd wat het percentage wordt na langere periode òf van wat "oudere" medelanders. Want heimwee kun je op heul veul manieren krijgen.

Marielle, ik denk zeker dat "jongere" medelanders een grotere kans van slagen hebben, hoewel ik zelf 2 gezinnen ken, die vanwege het jongste kind (1 x 9 en 1 x 16 jaar), die werkelijk ziek werden van heimwee, terug zijn gekeerd.

Reactie van Ine op 25 November 2013 op 11.15: Heimwee is volgens mij niet afhankelijk van waar je woont, maar van de omstandigheden en misschien je karakter. Mijn moeder had heimwee toen het gezin 20km verderop ging wonen wegens het werk van mijn vader. Ik zou me ook zo maar kunnen voorstellen dat een Amsterdammer heimwee krijgt op het platteland in Groningen. En dan bedoel ik niets ten nadele van Groningers te zeggen. Parijzenaars hebben last met inburgeren in andere delen van Frankrijk. En ondanks onze, volgens de definitie van Wim, geslaagde emigratie zullen we voor onze dorpsgenoten altijd 'de Hollanders' blijven. Maar dat is toch niet erg?

Reactie van Wim van Teeffelen op 25 November 2013 op 11.20: @Jaap:

Na 7 jaar is nog eens de helft van de emigranten of verder getrokken naar een ander land of terug naar Nederland. Ik beschouw dat niet als een mislukte emigratie, immers veel mensen willen na zeven jaar weer wat anders, een nieuwe wending aan hun leven. Dus 25% van alle emigraties is permanent. Voor die groep zie je pas terugkeer in overweging komen bij extreme omstandigheden (overlijden partner, scheiding, of zeer vergevorderde leeftijd). Hoeveel dat er zijn weet ik niet. Geen van onze klanten van de afgelopen 10 jaar heeft als de zeer vergevorderde leeftijd gehad. Met overlijden en scheidingen hebben we wel te maken, maar daar kan ik geen percentage aan hangen.

Wim

Reactie van Dienke Cazemier op 25 November 2013 op 12.30: Dus eigenlijk is er een enorm percentage spijtoptanten, zonder dat nu direct 'mislukte emigraties' te willen noemen. Kennelijk: home is where the heart is. Oftewel, je roots kun je dus maar moeilijk van je af 'schudden'. Zelfs mijn broer, nu 27 jaar in Frankrijk, getrouwd met een Francaise, vier kinderen, bedrijf en een rijk sociaal leven, betrap ik er op nu hij ouder wordt dat hij weer meer naar NL terugverlangt, met alle kleine dingen van dien: pepernoten, pindakaars, chocoladeletters. Al zal remigratie in zijn geval geen optie zijn, een van zijn dochters zie ik nog wel eens in NL een plekje zoeken, dat dan weer wel ;-)!