Oh!... France, Mon amour… (32) Gendarmeri(e)re!

Ik heb wel eens een beetje lachwekkend gedaan over de Gendarmerie. Ik heb daar geen spijt van, want op dat en dit moment voel ik dat nog steeds zo! Zie: (http://ohfrancemonamour.wordpress.com/2013/05/31/flik-en-flak-spele...)
Maar nu heb ik mijn gedachten moeten bijstellen w.b. de Gendarmerie.
Het zit zo. Onlangs is er bij ons tot 3 x toe een poging tot inbraak geweest. Niets gestolen, maar wel een garagedeur flink beschadigd. 3 x keer een poging tot inbraak geeft je toch te denken, het feit dat er vreemd volk ‘s nachts over je grond loopt, dat er in principe niets te zoeken heeft!

Maar de derde keer liep het toch wel de spuigaten uit, dat was voor mij de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Wij hadden op dat moment bezoek, het bezoek sliep in de caravan en de kinderen in een tentje ernaast. Ze hoorden ‘s nachts voetstappen in het grind en er werd zelfs aan de deur van de caravan gerommeld. Zowel de kinderen als degenen die in de caravan sliepen dachten dat het de ander was, maar niets was minder waar bleek de volgende ochtend bij het ontbijt. Het gebeurde rond een uur in de nacht en achteraf is iedereen en zijn ook wij toch wel erg geschrokken. Na overleg met onze buren, hebben we toch maar de Gendarmerie ingeschakeld. Eerst moesten we uitzoeken wanneer het bureau was geopend. Op de genoemde dag ben ik met mijn Franse buurvrouw Martine naar het bureau gegaan. Ik had haar meegenomen omdat zij toch wat beter ingevoerd is in de Franse taal dan ik.
We moesten buiten wachten omdat er net gedweild was in de wachtkamer. Enfin, na 15 minuten mochten we naar binnen en konden we plaatsnemen in de wachtkamer. Na weer 15 minuten gewacht te hebben kwam er een niet onknappe vrouw in uniform naar ons toe en vroeg ons mee te komen. Gelukkig herkende mijn buurvrouw haar als zijnde de moeder van een van de kinderen die bij haar op de creche zaten, waar zij werkt, dus het ijs was snel gebroken en er kwam zowaar een glimlach (zeer uitzonderlijk) tevoorschijn.

Na heeeeel veeeeel vragen rolde er uit de printer een dossier, welgeteld 5 vellen waarmee ik naar de verzekering van mijn huis moest gaan. Maar eerst moest ik wel een devis gaan vragen bij een schilder om de gedane schade te schatten. Met het devis en het dossier zou ik zeer snel mijn geld terug krijgen van de verzekering. Ook werd mij verteld dat ze nu ‘s nacht gingen controleren en,……… ze kwamen nog even langs om zichzelf te overtuigen of het werkelijk zo was zoals ik verteld had. En jawel hoor op de afgesproken tijd kwamen ze, 3 man sterk, alhoewel 2 vrouwen en een man. Direkt kwam mijn overbuurman Luc (http://ohfrancemonamour.wordpress.com/2013/08/23/mon-voisin-luc/) naar buiten om zich op de hoogte te stellen van deze gebeurtenis.
Goed er werden nog wat controlerende vragen gesteld en er werden foto’s gemaakt van deze grove misdaad!

Maar ja nu een devis regelen. Dus zocht ik op internet waar de dichtstbijzijnde schilder zit en volgens de site zat die op 3 km afstand van ons. Later bleek dat dit een algemene site was voor schilders en ik zou binnen 72 uur een devis krijgen. Dit werd bevestigd per mail en 3 dagen later kreeg ik dezelfde mail nog een keer! Toen ontving ik 6 dagen later per mail een soort enquete of ik wel tevreden was over het devis wat ik nog steeds niet had. Weer 9 dagen later word er gebeld en ik leg de beste meneer uit waar wij precies wonen met een tijd erbij 15.00 U. Om 16.00 u komt er een man van Arabische afkomst lopend naar ons huis (hij had een uur lopen zoeken) en vraagt mij of ik de bewuste persoon ben, die om een devis gevraagd heeft. Hij neemt de schade op en zegt tegen ons dat hij het devis per post zal toesturen. OK merci bien en weg was hij. En dat is nu zes weken geleden! Ik word hier rustig van en denk dan maar, als hij niet komt, dan schilder ik zelf die deur maar over! Wow!!!, en wat blijkt nu, ik heb een eigen risico van € 150.00 en het devis was € 162.00. En voor de Gendarmeri(e)re ga ik nu door het stof en buig ik netjes en zeg Merci bien!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/
U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.