Oh!... France, Mon amour… (30) Dat was toen en dit is nu!

Vroeger was alles beter, of was alles anders?

De tijd dat er allerlei figuren, betrouwbaar of niet langs de deur kwam is voorbij. We leven nu in het heden, maar soms denk ik met weemoed aan de tijd dat ik iedere woensdagmiddag en zaterdag de melkboer Feenstra ging helpen om aan te bellen en lege pannetjes aan de deur op ging halen. Na enige tijd mocht ik ze ook vullen met melk, een ¼ ltr of een ½ ltr of een liter. Ik liep me rot met gele en chocolade vla, meestal halve liters en flessen gesteriliseerde melk. Flessen met een aluminium dop die beslist niet ingedeukt mochten worden.

Mijnheer Feenstra had een zoon die epilepsie had en geestelijk zwak was, maar zo sterk als een beer. Ook had hij een dochter die stewardess was en die bij de KLM werkte. Die zag ik heel weinig.

Aan het einde van de week moest alles uit de handkar en dan mocht Rudy (zijn zoon) helpen.

Dit ging niet altijd goed, want wanneer Rudy een aanval kreeg dan ging dat met veel geweld gepaard. Soms, niet altijd kreeg ik een stuiver of een ½ liter chocoladevla of vanillevla met een ingedeukte dop, die kon hij niet meer verkopen. Maar,…….. ik moest wel de lege fles  mee terug brengen, vanwege het statiegeld. En zaterdags kreeg Meneer Feenstra (zo noemde ik hem) bij ons een borreltje aan de keukentafel.

Als ik nadenk wie er allemaal langs de deur kwamen dan zijn dat er nogal wat.

Buiten de melkboer was er de groenteboer en de bakker, de schillenboer met paard en wagen, de lorrenboer met een hond onder de kar. De peterolieboer, en eens in de twee maanden kwam er man met garen en band. (galanterie/fournituren) En natuurlijk de kolenboer en een keer per jaar de schoorsteenveger. Ook kwam ieder maand een man van de verzekering, de premie ophalen. Ik zou echt niet meer weten waar die premie voor was!

 Op het platteland ging het anders, daar kwam de kruidenier “vragen” op woensdag. Het boodschappenboekje wat deels was ingevuld werd met de nodige adviezen van de kruidenier aangevuld zodat het de moeite waard was om de boodschappen zaterdags af te leveren en indien er geld was af te rekenen.

 De tijd van de handelsreizigers die langs deuren gingen, vooral op het platteland is voorbij, alhoewel? Sinds wij in Frankrijk wonen krijgen wij diverse figuren, betrouwbaar of niet aan de deur die op een of andere manier geld willen verdienen.

Buiten de bakker 3 x per week en de slager 1 x per week zijn er “bedrijven” die de dakpannen willen ontgroenen, de schoorsteen willen vegen, ongedierte bestrijden, bomen omzagen, tuinonderhoud en iemand die wilde onze gordijnen wassen. Ja onze gordijnen wassen! Wij waren zo verbaasd, dat wij zijn vraag herhaalde en pardoes in de lach schoten.  “Excusez moi, maar mijn vrouw is zeer proper”, zei ik maar!

Dat was toen, maar nu in het heden, waarbij alles via internet besteld kan worden en waar gekozen kan worden tussen diverse leveranciers zie je grote prijsverschillen. Bijvoorbeeld een nieuwe originele accu voor mijn Lap-top €  30.00 goedkoper dan bij de importeur. Dat scheelt 30 %, daar wil je toch wel even voor shoppen denk ik zo!

Wij zijn kritischer geworden en houden nagenoeg geen rekening meer met aankopen doen bij de lokale middenstand waar ongetwijfeld meer betaald moet worden. Soms in de campagne houd men lokale middenstand wel in ere! Maar ook hier moet de kleine kruidenier het af laten weten tegenover de supermarchè!

De verkopen via internet zijn omhoog gevlogen naar 10 miljard in 2012, ondanks de crisis.

Het contact met de middenstander is volledig kwijt. Geen nieuwtjes meer uit de buurt, het sociale karakter van de ouderwetse manier van boodschappen doen is verleden tijd, jammer maar waar! Zo rijden wij regelmatig door een dorpje, Maligny genaamd waar nog èèn winkel is. Nu dachten wij dat zal wel een boulangerie zijn, nee nee, het is een schoenenwinkel!

Deze teloorgang van die hardwerkende entrepeneurs is een trieste ontwikkeling, maar ja!!! Dat was toen en dit is nu! En,………… Hoe zou het met Meneer Feenstra zijn?

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/

U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.