Oh!... France, Mon amour… (29) France sparadraps

Een pleister is een zoethoudertje, een tijdelijke oplossing. Een pleister is geen definitieve oplossing, het is een doekje voor het bloeden. Frankrijk doet dit al heel lang! Op allerlei gebied worden pleisters geplakt die een tijdelijke werking hebben.

Het Franse wegennet is sowieso een verhaal apart. Er is de péage, de route national en de D wegen en natuurlijk de landweggetjes. De péage, daar is niks mis mee, maar de route national en de D wegen is een crime. Als ik zie dat er zeer zwaar verkeer door piepkleine dorpjes rijdt waarbij de huizen in zeer korte tijd onbewoonbaar worden door de massa van het vrachtverkeer, dan kan ik alleen maar constateren dat dit laf gedrag is van de lokale overheden! Frankrijk is zeer laat tot de conclusie gekomen dat het toenemende doorgaande verkeer rondom dorpen moet worden geleid en niet er dwars  doorheen. De lokale belangen schijnen  zwaarder te wegen dan het nationaal belang. Ik heb al eens verteld over de locale overheden die bezig zijn met stapelfuncties en geen tijd/interesse hebben om problemen constructief op te lossen. Het ambtenaren apparaat in Frankrijk is een groot probleem waarin te veel instanties en BOBO’S zich ermee moeten bemoeien om eindelijk een keer een oplossing aan te dragen en na veel vergaderen uit te voeren. Het niet nemen en niet mogen nemen van verantwoordelijkheden is het grootste euvel. Maar dat zie je in alle administratieve functies in Frankrijk. Zoals de Mevrouwen en Meneren van de bank, maar daarover later.

Als je dan gaat afvragen waar ligt dan het probleem? Dan denk ik - naar mijn bescheiden mening – dat dit besloten ligt dit in de cultuur van Frankrijk. Er is duidelijk een bovenklasse, (de Politici) een middenklasse (lokaal bestuur en bedrijfsleven ) en een onderklasse (de arbeiders).

Een verdeel en heers politiek die onuitwisbaar is. Zowel in de politiek als lokaal wordt dit uitgedragen en erin gepompt tot dat bij iedereen het uit de porien komt en men het nooit meer zal vergeten. Je bent beleefd naar iedereen en spreekt respectvol over “je meerdere”.

Ik weet, ik ben recalcitrant en een enfant terrible. Maar ik constateer een grote gemiste kans in ons geliefde Frankrijk.

 Organisaties zoals de péage bonzen de APPR, die lossen problemen wel goed op. Zij besteden de opbrengst van de tolwegen voor een groot deel aan het wegennet. Weliswaar is het wel zo, dat je vragen kunt stellen over het tempo waarin het gebeurt.

 Fransen zijn een hard werkend volk, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar de manier waarop alles gebeurt, OH la la!!!

Als er een probleem onstaat zijn er veel instanties die zich buigen over het probleem. Op zich neemt dit al heel veel tijd in beslag en voordat er actie wordt ondernomen is er geruime tijd verstreken.

Franse wegenbouwers zijn, of niet gekwalificeerd of ze zijn oerdom! Als ik zie wat er aan onderhoud wordt gepleegt, de haren rijzen je te berge. Het is allemaal tijdelijk en geen definitieve oplossing. En mochten ze een keer het groots aanpakken dan schiet het weer tekort in de organisatie. Logistiek gezien is het een vette onvoldoende. Ze maken het niet af en plaatsen een bord dat er strepen ontbreken. Ik moet dan vaak aan Nederland denken, waar alles direkt strak wordt afgeleverd en de weg wordt pas vrijgegeven als de strepen zijn getrokken. En dat binnen enkele dagen en niet dat dit 2 maanden moet duren. Tijdens de winter ontstaat  veel wegdekschade, gaten in de weg van opvriezend asfalt. Begrijpelijk, maar wanneer gaan ze het repareren? En hoe? Als er dan actie komt staan er 15 man tegelijk op de plaats des onheils en kijken toe hoe hun collega’s het probleem oplossen.

Als je over de Franse binnenwegen rijdt zie je allemaal stukjes alfalt. Tijdelijke reparaties als pleisters en de kwaliteit is discutabel. Er blijven altijd bobbels en hobbels in het wegdek bestaan. Maar ja,…… ga er maar eens tegen in!

Dit is een stil protest en ik blijf toch van Frankrijk houden!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/

U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.