Oh!... France, Mon amour… (28) Mon voisin Luc!

Lucky luc, noemt hij zich zelf. 75 jaar en zo fit en zeer gezond. Een man uit duizenden met veel humor en kennis. Er zijn nog veel meer superlatieven te noemen, maar het is gewoon een aardige vent. Hij is getrouwd met Claudine, een Parisienne.

 Luc is hier in de Bourgogne geboren als zoon van een boer, bij wie het werken in de genen zit. Hij moest op jonge leeftijd in dienst als monteur, is blijven hangen in Parijs waar hij is gaan werken bij de Gendarmerie, ook als monteur, en waar hij zijn Claudine is tegengekomen.

Tijdens zijn diensttijd heeft hij ook bij het vreemdelingenlegioen gediend en werd hij tewerkgesteld in de Sahara en Algerije en Tunesie. Veel wil hij daarover niet kwijt, alleen de leuke verhalen komen los, vooral die waarbij kattekwaad werd uitgehaald.

Hij drinkt regelmatig een coup bij ons en geeft aan iedere situatie een kwinkslag zodat het altijd op lachen uitdraait. De ondeugd straalt eraf en hij is altijd bereid voor een praatje.

Hij schudt me iedere dag de hand en vraagt altijd zeer geinteresserd naar Angie, mijn vrouw.

Ook is hij van alles op de hoogte, ik noem hem wel eens spottend “Le facteur”. 

Omdat hij zo laag drempelig is, wordt hem ook van alles verteld door andere buren. Maar  op een of andere manier bewaart hij toch zijn integriteit en zal hij nooit iemand zomaar bekritiseren. Alleen weet hij van alles en iedereen bijna alles.

 Vorig jaar heb ik een auvent  aan mijn huis gebouwd om al mijn tuingereedschap in op te bergen. Ook hierbij stond hij zijn mannetje en gaf zonder opdringerig te zijn zeer bruikbare adviezen. Ik ben een aardig handige bricoleur, maar dakpannen had ik nog nooit gelegd en even later stond hij naast mij op het dak. Ik doe het hem niet na als ik 75 ben denk ik!

 Luc heeft een groententuin van zo’n 250 m². Maar je zult hem zelden in de tuin zien werken voor 1 mei. Hij kan het geduld bewaren om tot die tijd niets in de tuin te verbouwen.

Voor die tijd heeft het geen zin om iets te planten,  zegt hij altijd. Hij bemest intussen zijn tuin en freest hem en is verder zeker een maand alleen maar in de tuin bezig. En de mooiste producten worden uitgewisseld met ons, alleen moet ik in hem mijn meerdere erkennen. Zijn courgettes zijn altijd mooier dan die van ons en zo is er meer waar ik niet aan kan tippen. Alleen onze eieren eet hij heel graag!

Nu heeft zijn zwager Michel een grote grange naast zijn huis staan waar in de zomer het hooi wordt opgeslagen dat in de winter voor de koeien als bijvoer bestemd is.

Nu zul je denken: wat heeft dat ermee te maken? Welnu, behalve al het werk in de moestuin  werkt hij daarnaast nagenoeg dagelijks bij zijn zwager en helpt waar nodig, bestuurt alle trekkers van Michel met het grootste gemak en doortastendheid, waarbij veiligheid voorop staat. Uren maken hem niet uit, of het nu 6, 7 of 8 uur wordt, Luc is erbij tot het af is.

 Maar dan is er de onvermijdelijke apero en nodigt hij alle aanwezige uit voor een pastis. De grote tafel wordt naar buiten gedragen met de benodigde stoelen. De fles Ricard komt op tafel en een fles water en steevast 2 kleine zakjes chips. Dit gaat ook weer gepaard met een hoge graad van gekheid en dwaze praat. Ik heb inmiddels al veel van deze apero’s meegemaakt en geniet er elke keer weer van.

 Maar er is  één ding dat niet zo leuk is aan Luc. Ik vertelde al dat Luc is getrouwd met Claudine een Parisienne. En dat is ze ook, een echte!

Dit houdt tegelijkertijd in dat Luc in de wintermaanden van half december tot aan de 2^e week van april in,….. jawel in Parijs woont. En dan vroeg ik wel eens: “Waarom in Parijs?”

En dan zegt hij weer op een ondeugende manier dat hij zijn Claudine toch te vriend moet houden. Nee Claudine is niet zo van de campagne en gaat liever winkelen en een terrasje pakken, waar onze Luc geen zin in heeft. Hij is liever buiten en werkt en helpt waar hij kan.

En kun je je voorstellen dat het ‘s winters heel stil is zonder onze Luc?

• Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/ 
  U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.