Oh!... France, Mon amour… (27) Passe partout!

De toepassing van het woord “Passe partout”  is veelzijdig.

Zo is er een sleutel die op vele sloten past, zijn er diverse soorten handvegers, boekbinders, voelers die gebruikt worden in de metaalbranche en natuurlijk is er de zaag met twee handvatten.

Waar ik het woord  “passe partout” zelf het beste van ken was en is een kader voor een schilderij of foto. Daarnaast wordt de naam ook gebruikt voor personen, één van de (kleine) mensen uit de spelshow “De sleutel van Fort Boyard” of een personage uit Jules Verne’s “De reis om de wereld in tachtig dagen”. En de zanggroep uit de jaren 70 met de single “De doodgewoonste dingen”. De doorlopende toegangskaart voor meedere concerten. Ook bestaat er een Belgische advertentiekrant met de bewuste naam. Allemaal voorbeelden voor het woord “passe partout”dat iedereen kent.

Maar eigenlijk is het een sleutel met vele toepassingen en/of oplossingen en had ik die maar eerder gehad van het bureau “Passe Partout”!

Integreren in Frankrijk is geen kleinigheid. Wij Nederlanders gaan op vakantie in Frankrijk en hebben dan ook het “vakantie gevoel”. Een gevoel dat bijna niet onder woorden is te brengen. Ruimte, vrijheid en rust en natuurlijk het Franse leven. De Franse taal is onmisbaar om je goed te laten informeren over van alles en nog wat.

Maar als je werkelijk die stap maakt om volledig over te stappen naar het Franse land, zijn er toch een aantal hobbels te nemen die behoorlijk wat tijd vergen. Je kan je inlezen op diverse sites op internet, maar daar red je het niet altijd mee. Het verschil met Nederland is best wel groot. Bekijk allereerst maar eens het aankopen van een huis. Je hebt een mooi huis op het oog dat te koop staat. Je gaat naar de makelaar en gaat het bezichtigen; je doet eventueel een bod of neemt nog even bedenktijd. Maar als je dan beslist gaat er een Frans circus aan de gang waarbij je geduld heel sterk op de proef word gesteld. In Nederland is zoiets in een maand geregeld en kan je in no time over het huis beschikken. In ons geliefde Frankrijk is dat anders. Onze makelaar vertelde ons dat dit minimaal 3 maanden zou gaan duren. In ons geval duurde het 6 maanden. En dan,……..komen we erachter dat de makelaar een bank heeft geadviseerd die buiten ons departement ligt (omdat er een NL dame werkt, erg makkelijk) dus absoluut niet handig als je 110 km moet rijden om een probleem op te lossen. En dat je niet zomaar even kan overstappen naar de bank met dezelfde naam in je eigen departement. En dan na 100 handtekeningen verder ben je eindelijk eigenaar, HOERA!!

Het regelen van het ziekenfonds is ook geen eenvoudige zaak. Deze organisatie werkt als dikke stroop en als je dan ook nog de pech hebt dat de CVZ ook nog een duit in het zakje doet (qua vertraging) dan ben je helemaal klaar. Je moet er als een bok op een haverkist bovenop zitten dat het zo snel als kan verloopt en dat allemaal voor de bewuste Carte Vitale. Het aanvragen van electriciteit, een goede stroomvoorziening is toch wel erg belangrijk, maar ook dat gaat ook gepaard met strubbelingen! Een dubbel-tarief-meter is niet nodig zeiden ze, want ons gezin was te klein om daar profijt van te hebben. Dan het aanvragen van telefoon in een huis waar geen telefoonaansluiting  is: een gebed zonder einde , het duurde wel 6 maanden voordat er een nieuwe paal voor het huis gezet werd. Met een touwtje als waterpas werd de paal recht gezet en foetsie waren de mannen! Ik ben zelf zeer rustig van aard, maar bij mij gingen zelfs mijn haren rechtop in mijn nek staan.

Vive la France ! Maar niet heus!!!

Als rechtgeaarde Nederlander ga je netjes naar de Mairie om je te laten inschrijven als nieuwe ingezetene, maar daar keken ze of ze water zagen branden. Schouder ophalend zeiden ze OK!  Later bleek dat de EDF beter weet wie waar woont in Frankrijk dan de gemeente zelf. Hier heeft Napoleon toch iets verkeerd gedaan. In NL alles strak geregeld en in FR  er een zooitje van gemaakt!

De laatste factuur van de EDF doet wonderen bij alles wat je doet en aanschaft. Nederland wordt bijna een paradijs vergeleken bij ons geliefde Frankrijk. Nee,…. Dit was allemaal niet leuk,  hadden we die 3 aardige dames uit 71540 Lucenay L’ Eveque van het bureau “Passe Partout”  maar eerder ontdekt. Die hadden ons toch aardig kunnen bijstaan en ons heel veel grijze haren kunnen besparen in al deze ongein die wij meegemaakt hebben in ons geliefde Frankrijk.

Nu achteraf moet je er maar om lachen en we denken  dan misschien niet “Vive la France” maar we houden toch nog steeds van Frankrijk zoals het is!

Wilt u niets missen van deze verhaaltjes, dan kunt U mij volgen via mijn weblog. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/

U krijgt dan iedere week mijn verhaal automatisch per mail toegestuurd.