Oh!... France, Mon amour… (24) Fête de la retraite!

Het was al weken aangekondigd, dat wij waren uitgenodigd op quatorze Juillet voor een  “Fête de la retraite”.

Het zou een bijzonder feest worden met niet al te veel mensen, gewoon een leuke groep zodat het te overzien zou zijn. We werden geacht tussen midi et midi demi aanwezig te zijn.

Zo gezegd zo gedaan. We hadden voor de gastvrouw een grote bloeiende hangplant gekocht en voor de gastheer een fles heerlijke Chablis. De gastheer had een “barnum” gekocht. Wij vroegen ons af wat dat was! Nu achteraf blijkt dat wij zelf een barnum hebben, het bleek een partytent te zijn van 6 x3 mtr. Ja die hebben wij ook, nagenoeg dezelfde met dezelfde afmeting. Alleen hij heeft € 450.00 betaald en wij € 150.00. Als we dat geweten hadden had hij hem van ons kunnen lenen, want zo vaak gebruik je zo’n ding niet.

Enfin, keurig aangekleed, want het zou enigszins chique zijn… Maar toen bleek dat wij de enige waren die onze kledij hadden aangepast: ik, in een keurig linnen zomerpak en mijn vrouw, zoals zij dat zelf noemt, in haar Maximapak.  De gastheer in een bermuda en de gastvrouw in een luchtig shirtje. Nou ja,….. is dat wat!

Goed we moesten wachten tot alle gasten aanwezig waren (dat duurde 3 kwartier) en ja hoor, toen kregen we de eerste consumptie bij een temperatuur van 29 graden, Oeffff!

Vervolgens barstte het feest los, de muziek knalde uit de speakers en de hapjes van de traiteur werden af en aan gesleept. Niets was te gek, champagne, de ene na de andere bouteille werd opengetrokken. 16 flessen met 20 man, OEI!!!

Het was een gezellige boel! Zelf kenden wij maar zes van alle feestgangers, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een kakophonie van luidruchtige gasten.

Tussen de hapjes door staat een van de genodigden op, snelt naar zijn auto en komt terug met een boek “Fous rires 2009” om ongegeneerd moppen uit dit boek voor te lezen  tot groot genoegen van een deel van de mannelijke aanwezigen. Als je zo iets flikt in Nederland zou je finaal uitgelachen worden …. of niemand zou er om lachen! Maar ja we zijn in Frankrijk, dus….! Nou er werd gedanst en gelachen en toen de muziek van “Les compagnons de la bouteille” uit de speakers knalde stonden we toch wel even te kijken en probeerden we zo goed als mogelijk mee te zingen (lallen).

“Viens boire un P’tit coup al la maison” en “Chef, on a soif”, waren de toppers en werden steeds maar weer herhaald. Op gegeven moment kwam er een nummer, ik weet echt niet meer wat, ik was zelf namelijk al een eind onderweg, waarbij bijna alle vrouwen de dansvloer op sprongen en een (ordinaire) LINE DANCE begonnen uit te voeren. Niet iedereen was daar even bedreven in, ze dansten uit de maat of vergaten op tijd om te draaien, zoals dat schijnt te moeten. Er waren zelfs heren die probeerden mee te doen. Het was een amusant moment om dit te aanschouwen

Ik ben zelf niet zo van “line dance”, ik zie het meer als goedkoop volksvermaak, maar ja we zijn in Frankrijk, dus…….! De wijn vloeide rijkelijk en de rosé de Provence en de witte Montagny premier cru, een rode Mercurey van 2009 werden één voor één opengetrokken. Goh, wat een feest. En natuurlijk moesten mijn vrouw en ik natuurlijk ook de dansvloer op met het nummer van Bill Haley “Buena sera senorita”, ja dat weet ik nog wel, maar het ging net allemaal, en na verloop van tijd toch wat moeizamer en iets minder standvastig.

Wijzelf waren in de veronderstelling dat dit feest om een uur of zes afgelopen zou zijn, maar niets is minder waar! De dochter des huizes kwam met een grote schaal aan met allerlei soorten “Magnums” van 1000 calorien. Ja dat kan je natuurlijk niet overslaan. En toen kwam er een zeer lekkere lucht uit de keuken en even later werden er grote  schalen met gebraden  kip en Roti de porc aangedragen. Een paar schalen met sla en grote potten eigengemaakte mayonaise. Ja wat doe je dan, je gaat gewoon verder en weer kwam de champagne fles langs. Dit keer hield ik het maar voor gezien en hield ik het maar bij mijn glaasje water en mijn Montagny premier cru, zo om en om drinken dan houd ik het lang vol hoor.

Maar ja aan alles komt een eind, zo ook aan dit feest dat wij nog lang zullen heugen!

Wilt u meer van deze verhaaltjes lezen?  http://ohfrancemonamour.wordpress.com/