Oh!... France, Mon amour… (23) Mensch durf te leven!

Veel mensen zijn nogal bescheidenover de dingen waar ze goed in zijn.

“Daar praten we niet over”!

Sterker nog:  hoog opgeven van je kwaliteiten tegenover anderen, of alleen het simpelweg voor jezelf erkennen van je kwaliteiten, het zijn dingen die we niet makkelijk doen. Want we zijn nu eenmaal Nederlanders.

En als je dan normaal doet, dan doe je al gek genoeg, nietwaar?

In Frankrijk is dat anders, je mag meer dan in Nederland je kwaliteiten laten zien.

Elk gesprek is voor een Fransman een nieuwe gelegenheid om te laten zien hoeveel kennis hij/zij heeft, of hoe 'ontwikkeld' zijn/haar gedachten zijn. Daarbij hoeven gesprekken niet altijd tot actie te leiden, zolang je maar indruk weet te maken op je gesprekspartner. Ongeveer het omgekeerde dus van hoe het er in Nederland aan toegaat.In Frankrijk wordt converseren - spreken nog meer dan luisteren - gezien als sociale basisvaardigheid. Als je die niet beheerst, ben je niet goed opgevoed en kun je niet verwachten dat er met je mening rekening gehouden wordt.

 Wij Hollanders steken ons hoofd niet boven het maaiveld uit!  Want dan loop je het risico dat-ie eraf gaat!  Als jij de enige bent die er met kop en schouders bovenuit steekt, ben je wel erg kwetsbaar. Dus zorgen we er zo met elkaar voor dat iedereen ongeveer op dezelfde hoogte zit.

En ik….. ga echt niet met mijn vuvuzela (geweldig woord) buiten staan om aandacht te trekken, omdat ik deze verhaaltjes schrijf!

 Je duikt zelf naar beneden als het te spannend wordt. Zo houden we elkaar mooi op de vlakte en zorgen we er collectief voor dat we geen risico’s hoeven aan te gaan. En dat is wel zo veilig, want als onderdeel van de massa zal je niet zo snel iets overkomen. Maar die veiligheid heeft een hoge prijs!

De consequentie is, dat passie en bevlogenheid in de kiem gesmoord worden. Passie en bevlogenheid geven je vleugels en kunnen ervoor zorgen dat je tot grote dingen in staat bent.

Als je er van uit gaat dat iedereen kwaliteiten heeft die hem of haar uniek maken.

Het ontdekken van je eigen kwaliteiten en vaardigheden en “ervoor gaan” is en blijft natuurlijk spannend. Het is pijnlijk om daar afgewezen te worden waar je het meest in je element bent. En het geeft je een goed gevoel, als je waartoe je in staat bent mag delen met anderen en daarvoor waardering  krijgt.

Je enthousiasme gaat soms met je aan de loop, dus  zorgt je omgeving er wel voor, dat je op de begane vloer belandt.

En….. als ik niet meer enthousiast ben, zullen mensen in mijn omgeving me wellicht vragen of het wel goed met me gaat!

 Ook bestaat er een verschil in specifieke kwaliteiten bij mannen en bij vrouwen.

Vrouwen zijn consequent, genereren vertrouwen van hun medemens, meer dan mannen dit doen.

Daarentegen zijn mannen veelal bezig met het bereiken van doelen, status en macht.

 Ik ben absoluut niet op zoek naar status en macht, mijn doel ligt op een meer bescheiden nivo. Ik schrijf mijn verhaaltjes soms in een kwartier tijd, maar soms redigeer ik dagen aan een bepaald verhaal. Inspiratie en emotie spelen daarbij een rol en die is niet iedere dag hetzelfde.

En als ik dan denk “het is klaar” dan stuur ik mijn verhaaltje naar mijn vriend die weer andere kwaliteiten heeft dan ik (hij speelt piano en gitaar, is een handige bricoleur en hij was ooit meester Jaap) en maakt er een “leesbaar” geheel van met hopelijk geen taalvauten erin.

 Kortom:  verschuil je kwaliteiten niet langer achter bescheidenheid. Dus doorbreek je angsten en ga op z’n Frans aan de gang met hetgeen waarvan jij denkt dat je er goed in bent.

En je hoeft echt niet te denken: “Il est seul au sommet”. (Het is eenzaam aan de top)

• Wilt u meer van deze verhaaltjes lezen?  http://ohfrancemonamour.wordpress.com/