Oh!... France, Mon amour… (22) Squelette dans le sous-sol! ...Ou?

Het zal zo’n 20 jaar geleden zijn dat ik een huis in Frankrijk betrok die groot genoeg was om mijn bedrijf uit te oefenen. Naast een kantoor wilde ik ook een werkruimte hebben om mijn dingen te doen die nodig waren.

Ik kon het pand krijgen, maar dan moest ik wat goederen overnemen. Dat was geen probleem voor mij.

Het huis was gebruikt door een tandtechnisch laboratorium, m.a.w. ze maakten prothesen, met name kunstgebitten dus.

Het nadeel was dat ik het moest accepteren in de staat waarin het verkeerde. Vanwege het geslijp aan al die gebitten was het huis zo vervuild, dat ik wel 3 weken bezig ben geweest om het enigszins toonbaar te maken. Maar toen kwam eindelijk het moment om het kantoor in te richten. Ik was echt blij. Alleen in de werkruimte lag nog zeil/linoleum en dat zag er niet echt fris uit, dus weer een dag uitgetrokken om dit te verwijderen en af te voeren. Maar onder de eerste laag zeil kwam een tweede en een derde laag tevoorschijn. Na de derde laag kwam ik een luik tegen. Ik opende het en zag alleen maar spinnenwebben. Ik pakte een stok en een looplamp en draaide rond met de stok om de webben weg te vegen. De kelder waarin ik me bevond was ongeveer ruim 1 meter diep. Ik daalde af, draaiend met mijn stok baande ik me een weg door de ellende die hier al heel lang moest liggen, best wel spannend. In de kelder was een soort stelling gemaakt die werkelijk vol stond met chemicalien in kleine en grote apothekersflessen. De ruimte onder de grond was sterk vervuild en de chemicalien baarden mij wel wat zorgen.

 Ik vervolgde mijn tocht door de kelder die 13 meter lang was en kwam in een afgeschermde ruimte terecht. Door een gat in die muur scheen ik met mijn looplamp en mijn adem stokte. De ruimte was ongeveer 4 x 2,5 meter en lag vol met botten wel een meter hoog.

Ik kroop de ruimte in en pakte een paar botten op. Nou ik heb genoeg biologielessen gehad om te zien dat dit beenderen waren van mensen en niet van dieren. Ik nam een paar er van mee naar boven om nog eens duidelijk te kijken of ik wel gelijk had. En jawel, het was zo, en meteen kwam bij mij de gedachte op: dit is niet pluis. Hier is een of andere psychopaat aan de gang geweest en ik kan nu bijdragen aan het oplossen van misschien wel 50 vermiste personen.

Omdat het niet klopte zei mijn gevoel dat ik de gendarmerie moest bellen, tenslotte de gendarmerie is je allerbeste kameraad!  Toch? Ik had nauwelijks gebeld of er kwam een gendarmerie met zwaailichten en sirene voor mijn huis. Bij de aanblik van de botten zei de diender: ”Hier moet de inspecteur maar even bijkomen”. Ook hij stond in een mum van tijd voor de deur. Omdat er ook chemicalien in de kelder lagen, werd een milieu bureau ingeschakeld. Ook met zwaailichten. Om er zeker van te zijn dat dit echt beenderen van mensen waren werd een dokter ingeschakeld. Deze aardige dokter bevestigde inderdaad dat het om menselijke resten ging. Uiteindelijk waren er ook nog wat nieuwsgierige collega’s op af gekomen en stonden er 7 (ja zeven) gendarmeries met zwaailichten en allen waren ze met de sirene aan komen aanrijden.

Pffffffftttt!!. Ik moest onmiddellijk mijn huis uit en ergens anders onderdak zoeken.

Gelukkig heb ik ze kunnen overtuigen dat dit plotselinge vertrek mijn werkzaamheden ernstig zou verstoren en kwam ik met het lumineuze voorstel om een slot op de kelder te maken. “En die chemicaliën liggen er toch al een tijd”.

Dus….. zo gezegd zo gedaan: er kwam een timmerman zonder zwaailicht en die heeft  de kelder verzegeld. Vervolgens werden door de gendarmerie de beenderen in beslag genomen en werd een bedrijf ingeschakeld die de ruimte  moest vrij maken van de chemicaliën. Dit gebeurde nog op dezelfde dag. Een van de schoonmakers van buitenlandse afkomst kwam gillend naar boven en zei: “Pas moi travaille là-bas, je suis peur”.

Het schoonmaakkarwei heeft een aardige duit gekost en de chemicaliën werden vernietigd in de hoogste categorie; de kosten werden afgewimpeld op de vorige eigenaar die daar niet blij mee was.

Uiteindelijk kwam de waarheid boven water. In 1952 had op dit adres een professor gewoond die gespecialiseerd was in gewrichtsprothesen!Hij was verbonden aan een universiteit en had de beenderen “Illegaal”mee genomen om te experimenteren. Maar de professor, hem kon niets meer worden verweten want hij was zelf veranderd in stof.

Wilt u meer van deze verhaaltjes lezen?  http://ohfrancemonamour.wordpress.com/