Oh!... France, Mon amour… (10) Divide et impera met een wijntje

Onder het genot van een glas witte Bourgogne zei ik tegen mijn buurman: “Welke krant lees jij?”. “Geen enkele”. “Pourquoi pas?”, vroeg ik. “Alles wat ik wil weten zie ik op TV en hoor ik in het café en”, zo vervolgt hij, “Wat doe je aan alle onrechtvaardigheden? Niks, helemaal niks. Kijk maar eens naar de burgemeester. Hij zit twee dagen per week in de Mairie en daarnaast ook in het Canton een beetje gezellig te zijn en hij heeft zitting in het Departement. Het stapelen van functies door deze gekozen functies heeft uitsluitend tot doel zijn eigen carrière veilig te stellen in plaats van op te komen voor het algemeen belang.” Als jij mijn rug wast, was ik de jouwe. Regelneven zouden ze in Nederland zeggen. Hij nam zelfs het woord Fliquer in zijn mond. “Dit nijgt naar nepotisme” zei ik. “Exactement”, antwoordde hij, “maar zeg het niet hardop want dan ben je de L..”

“Dit leidt toch naar wantrouwen in alle overheidsinstanties” zei ik. “Hebben de Fransen dat niet in de gaten dan?” “Een deel maakt zich druk en het grootste deel maakt een wegwerp gebaar, je m’en fou!”

Ik vertelde aan hem dat ik een stukje wilde schrijven over het arrogante gedrag van de Gendarmerie. “Oh! Lala, NON NON NON” met een vermanend vingertje. “Want als ze dat te lezen krijgen sta je genoteerd en kom je een keer aan de beurt. Je moet in Frankrijk zorgen dat je werk hebt; trouw , neem een kind, gedraag je normaal, kijk TV. Probeer wat te sparen voor je ouwe dag en gehoorzaam de wet maar blijf toch zeggen: Liberté, Ēgalité, Fraternité”. “Ja, lekker makkelijk”, wierp ik op. “Dit deed Julius Ceasar ook. Divide et impera, verdeel en heers! Geef ze brood en spelen. Ook het brood uit de Romeinse tijd is vandaag nog steeds een middel om de mensen stil te houden”. “Oui! Exactement. Geef de mensen een inkomen, laat de mensen de kans een huisje aan te schaffen, geef ze een kleine vorm van luxe en ze zullen gelukkig zijn. Als ze dan al eens zullen klagen, zal dat in het café zijn en dit bij het drinken van een verre du vin ou un demi. Wanneer de discussie dan losbarst, moet één van de twee huiswaarts, daar zijn lievelingsfeuilleton begint. We praten er dan wel nog een keer over. Op deze manier wordt het probleem weer opgeschoven”.

Ik vroeg hem:”Hoe komt het dat personen die een administratieve functie bekleden zo machtig zijn?” “Oui… zij denken,…... dat ze belangrijk zijn. Écoutez-moi,…een volk regeren is niet moeilijk. Het heeft allemaal met macht te maken. Vroeger was het de facto nog een tikkeltje gemakkelijker. Toen was het geloof nog erg sterk verspreid. De kerk hield de mensen dom en de bazen hielden de mensen arm. Het socialisme en de vakbonden gingen hiertegen in. Nu houdt de televisie, in de vorm van sportmanifestaties en ridicule spelletjes, de mensen dom en zorgt de consumptiemaatschappij ervoor dat mensen moeten blijven werken, willen ze hun huis en andere luxeproducten afbetalen avec leurs chèques.

Tu veux un autre coup et dire: Vive la France?”. Hij lachte, maar was niet blij.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130420, Kunst en Cultuur

Reactie van Loup op 20 April 2013 op 10.13: Dat wisten we toch al dat het zo in de wereld toegaat. En Frankrijk is daar zeer zeker geen uitzondering bij.Deze Franse meneer heeft het alleen heel goed begrepen.

Reactie van Cornelis Robat op 21 April 2013 op 5.02: De ironie druipt hier vanaf, prachtig verhaal!

Fransjes zijn voornamelijk probleem mijdend, als de pest ook nog wel. Problemen van het openbare leven moet je niet aansnijden, niet tegen de overheid aanschoppen, en vooral je kritiek voor je houden over de fonctionaires in je dorp. Want dan ben je inderdaad aan de beurt. In de korte tijd dat ik hier woon, heb ik erg rap geleerd dat je "ze" de grond in moet prijzen. Dan doen ze alles voor je, voelen ze zich belangrijk, waarna iederen weer gelukkig is. Altijd besef ik me, dat ik hier als gast ben in het land. Maar neerbuigendheid, of gewoon plompverloren onbeschoftheid pik ik van niemand niet. Al is ie président de la république.

Reactie van Hans van Bommel op 21 April 2013 op 7.52: @Loup, @ Cornelis, Lees de volgende link maar eens;

http://infofrankrijk.com/#anker5

Reactie van Cornelis Robat op 21 April 2013 op 10.14: Macht corrumpeert!

Geen enkele menselijke geest, geen énkele, die langdurig aan macht uitoefening blootstaat kan weerstand bieden aan corruptie. Kampbeulen, in het begin integere mensen, vinden het na enige tijd vrij normaal om gevangenen te slaan. Ook al zijn ze hun eerste werkdag vreselijk geschrokken, ijlt dat nog enige tijd na, waarna ze net als alle anderen meedraaien in deze geweldsuitingen.

Maar wie denkt dat dit soort dingen alleen maar in de zuidelijke landen voorkomt kan wel eens bedrogen uitkomen. Het verschil is slechts dat men hoe zuidelijker je komt des te minder men er om geeft: "c'est la vie' - wegwerp gebaar makend.

Woorden als baantjescarrousel, commissariaten... zijn ook in de noordelijke politieke stelsels vrij normale begrippen.

Zo werkt het in de politiek. Quote / unquote: iedereen doet het zo (bonnetjes) dus er is eigenlijk niets aan de hand.

Daarom worden politici wereldwijd afgeschilderd als leugenachtige, onbetrouwbare en incompetente uitvreters. Wellicht vinden we hier en daar op de wereldbol een uitzondering.

Het waarom van corruptie is een vraag die me al vele jaren bezighoud. Het gekke is dat je er gewoon aan mee doet bewust of onbewust. Waarom bijvoorbeeld ben je aardiger tegen je directeur dan tegen een klant aan de balie? Omdat je denkt er een persoonlijk voordeeltje uit te kunnen halen, iets simpels.

Reactie van Ed op 26 April 2013 op 13.53: Het gekke is dat je er gewoon aan mee doet bewust of onbewust. Waarom bijvoorbeeld ben je aardiger tegen je directeur dan tegen een klant aan de balie? Omdat je denkt er een persoonlijk voordeeltje uit te kunnen halen, iets simpels.

Zo juist!!

Reactie van Lena op 26 April 2013 op 14.06: Oh nou snap ik dus wat ik in mijn leven verkeerd doe: ik ben altijd aardiger tegen de klant dan tegen de directeur... Stom! ;) Groet, Lena.

Reactie van Cornelis Robat op 26 April 2013 op 14.25: ;=) Nee Lena dat is helemaal niet stom! Velen vergeten dat een klant het brood op de plank verschaft. Ook al zou je dat niet zo snel zeggen als je ervaart hoe je soms gesschoffeert wordt aan de balie. Blijf dus vooral aardig tegen de klant, dan komen ze misschien terug en vertellen ze aan anderen hoe vriendelijk ze behandeld worden. Beter voor de business en beter voor jou.

Het zijn voornamelijk de 'golddiggers' de bruinwerkers.... die het belangrijker vinden tijgen de leidinggevenden aan te schuren. De meeste leidinggevenden vinden ja knikkers prettig, geen confrontatie, geen risico. Opvallend is te zien dat bedrijven waarvan de leiding een stel kritische mensen om zich heen heeft verzameld, meer op basis van competentie dan politieke vaardigheid, die vaak veel beter gerund worden dan bedrijven met een kliek jaknikkers.

In dit kader is het wellicht een aanrader het epistel van Machiavelli "the prince" eens te lezen. Te downloaden van Gutenberg.org http://www.gutenberg.org/ebooks/1232 een gratis e-book. Is ook als luisterbook te downloaden, voor als je eens een tochtje maakt. Het is de 16e eeuw geschreven maar nog steeds heel erg actueel! Misschien is het ook in het frans te krijgen.

Reactie van Lena op 26 April 2013 op 15.02: Ha Cornelis, natuurlijk ben ik het helemaal met je eens. Alleen "kritisch meedenken met als doel een betere dienstverlening" wordt lang niet altijd gewaardeerd door leidinggevenden. Helaas hebben zij meer macht dan ik, dus 3x raden wie er uiteindelijk aan het kortste eind trekt?? Daarom denk ik ook niet dat ik geschikt ben voor de doorsnee Franse werkgever. (En in sommige gevallen de Nederlandse werkgever. Wèl heb ik gelukkig vrijwel altijd tevreden en soms zelfs echt dankbare klanten.) Ach een 'schoon geweten" op dit vlak is ook wat waard. :) Groet, Lena.

Reactie van Cornelis Robat op 26 April 2013 op 18.20: nee in het algemeen verwacht een fransje door zijn meerdere afgeblaft te worden.. als een fransje met een uitzondering op de regel te maken krijgt en iemand treft die service of dienst verleend zoals wij beiden blijkbaar vinden dat het hoort, wordt het een zeer prettige ontmoeting. ik zie onze klanten dan ook vaak helemaal opbloeien zodra ze merken als ons devies de klant is koning is.

vanuit deze mentaliteit ontstaat dan ook die beruchte (zachte) corruptie, het verlenen van vriendendiensten en kontkruiperij. dat moet je weer niet al te duidelijk laten blijken dat je daar niet aan mee wilt doen. mee zwemmen met de stroom:

soort of haiku:

het riet buigt in de wind

om zich daarna weer op te heffen

de overwinning

een goed weekeinde