Nieuwsbrief Franse Politiek N° 37: Brigitte heeft de broek aan!

Reactie van Stefan de Vries op 11 November 2017 op 13.32

@Michael De woordspeling is niet meer dan dat: een woordspeling over kleding. In dit geval ook nog eens een relevante woordspeling, aangezien iemand iets heeft besloten voor iemand anders. Ik heb geen mening over de rolverdeling. Mijn persoonlijke mening is geen criterium voor de selectie, wel mijn persoonlijke interesse. Dat is een subtiel, maar essentieel verschil.
@Tessa48: Een politieke functie hoeft niet bij wet geregeld te zijn. Het is deze vaagheid die Emmanuel Macron nu juist wilde afschaffen. Hij had een wet voorbereid om de status van zijn echtgenote officieel te maken. De publieke opinie keerde zich echter tegen dat voorstel, en EM moest er van af zien. Officieel is zij inderdaad niets meer en niets minder dan een echtgenote, officieus heeft ze wel degelijk een rol. Het zou voor een journalist onverstandig en zelfs onjuist zijn geen aandacht te besteden aan de rol van Brigitte.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 November 2017 op 13.49

Stefan, voor mij (een van de bejaardste leden van dit forum) begint langzamerhand iedereen jong te worden.

Je uitleg hij mij in ieder geval wél kunnen overtuigen. Luchtigheid stel ik altijd op prijs. Maar ik blijf vinden dat echtgenotes zich best met de kleding van hun man kunnen bemoeien zonder dat dat invloed heeft op 's mans politieke keuzes. Dat geldt ook voor het staatshoofd.

Je schrijft dat je belangstelling hebt voor kleding. Voor mij is kleden net zoiets als eten en drinken: je doet het omdat het moet. En voor de rest zal het me allemaal worst wezen. Op de markt waar ik wekelijks kom staat een grote kraam met een enorme hoop kleding, tweedehands en nieuw door elkaar. Prijs: € 2,00 per kledingstuk. Daar graaien mijn vriendinnen en ik (en vele andere vrouwen én mannen) hele garderobes bij elkaar voor drie keer niks. In een spilzieke bui koop ik af en toe iets splinternieuws in de supermarkt, maar eigenlijk vind ik dat zonde van het geld, al voel ik me wanneer ik het draag ongetwijfeld net zo trots als jij in een peperduur nieuw maat"kostuum". Waarom kunnen mannen "van de wereld" zich trouwens niet eens in een kleurige fantasie-outfit met een korte broek kleden, maar moeten ze zich zomer en winter hullen in eendere zwarte, grijze, donkerblauwe en bruine uniformen met fonkelwit overhemd en de eeuwige stropdas om die hopeloos kleine knoopjes te verbergen?

Ik heb met enige verbazing op Bol.com de beschrijving gelezen van het voor mij kouwe-kakboekje dat jij hebt geschreven over hoe je moet eten, drinken en je kleden en gedragen om een ware bon vivant te zijn of te worden. Hoe je kunt "bluffen" over je wijnkennis. Ik vind het een giller. Een moderne Amy Groskamp-Ten Have van "Hoe hoort het eigenlijk?" Ik snap niet dat mensen die dagelijks via het tv-scherm worden overspoeld met ellende, armoede, honger en ontheemden die alles kwijt zijn zich druk kunnen maken over allerlei pietluttigheden die er totaal niet toe doen in het leven. Ik ben altijd al blij dat ik überhaupt te eten, te drinken en iets om aan te trekken héb.

Ik houd niet van wijn, al kom ik er soms niet onderuit om het te drinken. De kwaliteit van wijn test ik door te voelen hoe diep de ziel van de fles is. Bij de Aldi hebben ze trouwens een fles hartstikke goede rode biowijn (Côte du Rhône) met een diepe ziel voor € 3,50 per fles, die zelfs mijn kritische franse schoonzoon lekker vindt. Champagne vind ik niet te zuipen. Die weiger ik. Ik drink bier, uit blikjes van de Aldi. En ik ken maar één stelregel hoe het "eigenlijk" hoort: wat gij (niet) wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander (niet). En de rest is flauwekul.

Ik zal je boekje dus niet kopen, ook al begrijp ik dat het gelukkig met humor is geschreven. Je zou de uitzending eens moeten zien van Ilja Gort, dat mannetje met twee kurketrekkers aan zijn kin, waarin hij op een franse markt gaat staan om een wijnproeverij te houden. Hij doet precies dezelfde wijn in vier verschillende flessen: een plastic fles, een lichte glazen fles met platte bodem, een dikkere fles met een diepere ziel en een héél zware fles. Hij zet ze op volgorde  en voorbijgangers mogen gratis proeven, te beginnen bij de wijn uit de plastic fles. Zonder uitzondering vinden alle wijnkennende Fransen de wijn uit de plastic fles niet om te drinken. Naarmate de flessen zwaarder worden vinden ze de wijn beter en de wijn uit de zwaarste fles is fantastisch! Niemand van de proefpersonen heeft in de gaten dat het precies dezelfde wijn is.

Wat de rol van Brigitte betreft begrijp ik niet goed, waarom zij "officieus" vier ton per jaar kost, terwijl zij geen officiële functie heeft. Misschien kun je dat nog even uitleggen.

Reactie van Stefan de Vries op 11 November 2017 op 14.07

@Anna: het berichtje over de kleding staat in de nieuwsbrief onder het kopje faits divers. Dat lijkt me genoeg zeggen.

@Theodora: Het Blauwe Boekje is alles behalve kouwe kak en het gaat zeker niet om hoe je je moet gedragen maar om hoe je je kunt gedragen. Sterker nog: jouw stelregel is zelfs de rode draad in dit blauwe boekje. Wat voor de een pietluttigheden zijn, kunnen voor de ander juist de kersen op de taart zijn die het leven veraangenamen. En vice versa.

Over Brigitte: Zij kost officieel ruim vier ton per jaar, omdat ze een kantoor heeft op het Elysée, met twee medewerkers en een secretariaat; reiskosten, beveiliging etc zijn daar nog niet bij inbegrepen. En tot ergernis van Emmanuel blijft haar rol dus officieus.

@Iedereen die mijn ironie niet begrijpt, noch waardeert: een druk op de knop is genoeg om het abonnement op mijn nieuwsbrief op te zeggen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 November 2017 op 14.20

Dank voor de uitleg.

Wat je laatste advies betreft: dat zal ik zeker niet opvolgen...

Reactie van Brittany op 11 November 2017 op 14.49

@Zip, ha ha, ik kom nooit op dat soort gelegenheden. Ik ben geen "bourgoise", niet bekakt of wat dan ook. Hoort helemaal niet in mijn levensovertuiging.Ze wonen gewoon 5 minuten bij me vandaan. Lopen hier door de stad, over het strand en tennissen hier. Zeggen je gedag als ze je zien.

Reactie van Brittany op 11 November 2017 op 14.58

Wat kleding betreft: (ander onderwerp dus) Ok voot een man die geen wonderfiguur heeft is inderdaad maatkleding een oplossing. Ik heb een hekel aan mannen met pakken met te strakke mouwen, te lange of te korte pijpen, een jasje dat aan alle kanten knelt etc. Maar voor vrouwen: moet het nou altijd kleding zijn van ontwerpers etc? Een jasje dat 700 € kost, Het etiket zit binnen, niet buiten. Ik vind net als Theodora niets leukers dan kleding kopen bij een friperie, vide grenier etc. etc. Ander voordeel: de meeste dingen zijn uniek en soms wel 30 jaar oud. geweldige kwaliteit ook nog.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 November 2017 op 15.02

Ik vind het niet zielig dat je een derdehands bloesje hebt gekocht, Michael, zeker niet als je toen 20 was.

Wat ik wel een beetje zielig voor je vind is dat je mannequins "trutjes" noemt. Mannequin is een een vak waar veel vakkennis bij komt kijken. Bovendien een zeer zwaar beroep. Dat ze vaak broodmager zijn komt doordat onze maatschappij dat eist. Dat maakt van deze vrouwen nog geen "trutjes". Zelfs ik vind dat een japon een slanke vrouw beter staat dan een volslanke dame.

Pagina's lang discussiëren we hier over Brigitte, waarover niet mag worden gezegd dat ze "de broek aan heeft" en dan kom jij met "trutjes". Heremetijd, wat valt er nog een lange weg te gaan voordat alle bewust en onbewust denigrerende kwalificaties van vrouwen de wereld uit zijn.

Reactie van Brittany op 11 November 2017 op 21.02

En wat is dat dan wel?

Reactie van Robert op 11 November 2017 op 22.39

Eh bien, merci ZIP pour cette histoire! C'est surement une belle histoire française...

Overleden Reactie van Theodora Besse op 12 November 2017 op 8.37

Robert, er is niets Frans aan de geschiedenis van de Macrons. Deze herhaalt zich iedere dag overal ter wereld. In de meeste gevallen is het echter de echtgenote van de man die het slachtoffer is. Haar man ruilt dan zijn vrouw in voor een dame van een recenter bouwjaar, soms een huisvriendin van het echtpaar.

Terug naar wat de buitenwereld wél aangaat. LCI heeft de kosten van de huidige première dame (€ 440.000 per jaar, waarin ook de kosten voor haar beveiliging) eens afgezet tegen de hofhouding van vorige presidentsvrouwen. Dan blijkt Brigitte Macron op bescheiden voet te leven. Dat geldt eens temeer, omdat op haar schouders traditioneel nogal wat taken rusten, die Macron in een speciaal "charte de transparence" heeft vastgelegd. Zij ontvangt voor haar werk geen enkele vergoeding, ze heeft geen eigen budget en ontvangt ook geen onkostenvergoeding voor representatie. Aan haar zijn ter ondersteuning slechts twee medewerkers van de president toegewezen. Ook beschikt zij in het Elysée over een eigen kantoor.

Onder de presidenten vóór Macron waren de bedragen die gemoeid zijn met de traditionele taken van de presidentsvrouw nogal schimmig. Pas naderhand bleek uit de verantwoording van de Cour des Comptes wat de dames hadden gekost. Om te beginnen bij madame Chirac, wier man de presidentiële scepter zwaaide van 1995 tot 2007: zij beschikte over 21 medewerkers en kostte de franse burger jaarlijks € 960.000.

Carla Bruni deed het bescheidener met slechts acht medewerkers, die ook een kleine € 440.000 kostten. Maar ook kwamen de kosten van de opzet van de website van haar privé-stichting (Fondation Carla Bruni-Sarkozy, 2009) à € 410.000 voor rekening van de franse staat.

Pas François Hollande gaf meer openheid over het budget van zijn compagne Valéry Trierweiler. Zij had vijf medewerkers, die € 397.000 per jaar kostten, maar bracht daarnaast jaarlijks ook € 85.000 aan representatiekosten in rekening. Toen haar vriend een bijbaantje als pizzakoerier op zich nam en Valéry van het toneel verdween, scheelde dat de franse staat een kleine 5 ton per jaar. 

Brigitte Macron, wier omvangrijke taken door Macron voor het eerst in de geschiedenis officieel in een speciaal statuut zijn vastgelegd, doet het dus bepaald bescheiden met twee medewerkers en geen onkostenvergoeding. Zeker wanneer je bedenkt dat sinds januari 2015 de beveiliging van belangrijke personen is aangescherpt en dus veel duurder is geworden. Bovendien staat in de "charte" dat iedere maand een verslag zal worden gepubliceerd van de activiteiten die de presidentsvrouw heeft ondernomen.

Persoonlijk vind ik het niet normaal dat iemand die werkt er geen loon voor ontvangt (en ook geen onkostenvergoeding), alleen omdat zij de vrouw van de president is. Het is niet alleen in strijd met de franse leuze Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, maar ook met de wet op het minimumloon. Waarschijnlijk gaat een en ander pas veranderen wanneer de eerste franse vrouwelijke president wordt gekozen en haar man de taken van "première dame" op zich moet nemen...

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• Volgende ›
• Pagina