Nieuwjaarsdag

De heldere ochtendzon verwarmt door het raam heen behaaglijk mijn huid. Ik zit lekker op de bank, benen op het kleine koffietafeltje, tevreden pruttelende poes op schoot en een zondags-jazzmuziekje op de achtergrond. Alle feestdagen zijn achter de rug. Heerlijk.

Het zijn oprecht gezellige dagen geweest, ik kan niet anders zeggen, gemoedelijk, ontspannen en smakelijk. Toch voelt het elk jaar weer heerlijk licht en vrij als de laatste week van december voorbij is en een nieuw jaar aangebroken. Dit jaar ga ik, nu écht, mijn wijnconsumptie bijstellen, bovendien ga ik meer sporten, mijn hart nog vaker volgen en verder alles net even beter, handiger, efficiënter, minder of meer doen dan vorig jaar. Al die gemotiveerde plannen geven het euforische gevoel dat alles het komend jaar helemaal goed gaat komen. Vooral nu het nog voornemens zijn en er nog even geen doorzetting nodig is voelt dat erg lekker. Het 'goedevoornemensjaar' begint tenslotte pas op 2 januari of eigenlijk pas als de vakantie voorbij is. Dat is logisch.

We waren met een half dagje vertraging een week voor Kerstmis richting ons Alpenstudiootje vertrokken om samen met mijn ouders de feestdagen door te brengen. Omdat echtgenoot de vier nieuwe winterbanden voor zijn Peugeot net iets te laat besteld had, kwamen ze de ochtend dat we weg hadden willen rijden pas bij de garage aan. Gelukkig kon de monteur ze er wel meteen opzetten. Ondanks dit kleine onhandige oponthoud waren die banden dus nog vóór de Kerst geregeld en dat is voor mans doen heel redelijk ANWB-achtig op tijd. Ook dát moet gezegd worden. Om de dreigende mentale decembercrisis verder de baas te blijven had ik mijzelf elke vorm van keuzestress bespaard en zodoende alle mogelijke winterkleding, schoenen en jassen die ik kon vinden klakkeloos in tassen gepropt. Samen met de achtergebleven troep van dochter en nog een klein tasje van man en zoon was de auto, voor die paar weken vakantie, tot de nok toe vol gepakt.

Naast deze absurde hoeveelheid bagage hadden we dit keer ook twee katten met ieder hun eigen reismandje mee. Kat één, zo wisten wij, voelt zich het prettigst als haar mandje bedekt wordt met een zware plaid, zodat ze in haar eigen grot zit, afgezonderd van lawaai, enge vrachtwagens en voortrazende omgeving. De ander, zo ontdekten wij, nadat ze zich bijna tot bloedens toe door het afgesloten hekje had proberen te persen, zoons geruststellende hand met driftige nagels aan stukken had gereten en wij wanhopig op het punt stonden rechtsomkeert te maken, zat liever los in de auto. Toen haar gevangenschap eenmaal was opgeheven ging ze als een volleerde reispoes, geheel ontspannen op de brede armleuning tussen ons in liggen. Zo reden we uiteindelijk toch nog vol goede moed in vijf uur richting het Kerstgebeuren van de Vercors. Er was een week vol regen voorspeld.

De regen bleek mee te vallen en werd veelvuldig door zon en soms door sneeuw afgewisseld. Via zelfgemaakte snert, lieve cadeautjes en tragikomische gedichten op Kerstavond, het viergangendiner met hertenrollade op de eerste (en in Frankrijk enige) Kerstdag, naar de inmiddels traditionele oliebollen van mijn vader, ’s avonds gourmetten zoals iedereen, Claudia de Breij, bubbels, tranen en tien vuurpijlen tijdens de jaarwisseling, zijn we nu dus hier in het zonnetje op die bank beland. In het vacuüm tussen wat geweest is en intenties. Er hoeft even helemaal niks. Ik schenk mezelf, nu het nog kan, een 'petit blanc' in en zet de tijd even stil.

Vrede op aarde.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200102, Korte Verhalen

Reactie van Mieke op 2 Januari 2020 op 16.42: Voor ons begon de vrede al eerder. Feestjes afgezegd, allebei bronchitus, hangend op de bank, doliprane bubbels in de flûtes, genietend van het mooiste vuurwerk van de wereld en een prachtige lichtshow op de Champs Elysées, blaffend 2020 in. Een verhalenrijk en gezond jaar, Dorien.

Reactie van Dorine van der Marel op 3 Januari 2020 op 10.23: Dank je wel Mieke, ik hoop dat het met jullie weer beter gaat. Ook een heel gezond en vriendelijk jaar gewenst!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 Januari 2020 op 11.11: Dorine, ik herken de opluchting na de toch gezellige dagen. Nu de vervelendste maand van het jaar januari nog ff door en dan gaan we de goede tijd alweer tegemoet.

Mieke, wat zielig! Van harte beterschap gewenst.

Reactie van Mieke op 3 Januari 2020 op 17.29: Dank Dorien en Theodora. Het gaat alweer een stuk beter! Een gezond en licht 2020 voor allebei.

Reactie van Hans van den Bos op 3 Januari 2020 op 18.47: Ik vind de feestdagen ook net iets te veel van het goede. Kunnen we de kerst niet naar juni verplaatsen of zo? Het nieuwjaar is moeilijk te verplaatsen tenzij we een nieuwe kalender invoeren. Wij hadden dit jaar geen bezoek. Dat kwam goed uit, want op eerste kerstdag om acht uur in de morgen, gaf onze oven de geest. Dus geen warme broodjes! Een klap en alle lichten gingen uit. We hadden die dag onder meer gegratineerde St Jakobsschelpen en een varkenshaas in bladerdeeg op het menu staan. Dat moest dus noodgedwongen in de pan. Tweede kerstdag ging geheel verloren aan het halen van een nieuwe oven en magnetron en aan de inbouw er van. Nu waren de oven en de magnetron al bijna twintig jaar oud, maar op eerste kerstdag kwam het plotse overlijden wel heel erg ongelegen. Op maandag voor de kerst wilde de verlichting van de zolder en een slaapkamer het niet meer doen. De oorzaak was niet zo moeilijk te vinden. Ergens was een draadje losgeraakt. Maar waar? Na de bouw van de slaapkamers en de zolder, had ik keurig een tekening gemaakt met alle dozen, stopcontacten en lichtpunten. Maar na zestien jaar was die tekening natuurlijk onvindbaar. Gelukkig heb ik een vriend die elektricien is geweest en die kwam me op tweede kerstdag even helpen. Kon hij gelijk even helpen om de loodzware oven in het daarvoor bestemde gat te plaatsen.
Het oud jaar kwam als altijd aan zijn einde. Al dan niet geholpen door Claudia de Brij. Ik vond er niet veel aan. Geef mij Youp maar of Lenette van Dongen. Al bij het eerste liedje maakte ze een fout. Het ging over bij elkaar blijven al was het maar één jaar. Dus blijf maar 365 dagen bij me zo zong ze. Jammer dat 2020 366 dagen heeft. Zit ze misschien dus mooi alleen op het volgend oude jaar!

Ik was blij tdat het 2 januari was. Rust in de tent!

Reactie van Dorine van der Marel op 3 Januari 2020 op 23.16: Jeetje wat een toestanden allemaal, Hans. Inderdaad heerlijk dat het allemaal weer achter de rug is en als het zonnetje een beetje meewerkt valt januari misschien mee, al snap ik wel wat je bedoelt Theodora. Een winterslaap of een exotisch eiland zou een oplossing kunnen zijn. Op naar de lente!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 Januari 2020 op 6.54: Haha Dorine, vroeger was een tropisch eiland een optie, maar nu zal het wel een winterslaap worden.

Hans, wat een verschrikkelijke pech! Gelukkig wisten jullie er toch nog iets van te maken.

Ik vond Claudia heel goed! Ik had er niet veel van verwacht, want ook ik ben een fan van Youp. Ik dacht: "Als het niks is, zet ik de tv uit", maar ik heb het hele programma uitgekeken. Wat me het meest is bijgebleven is dat toen in 1919 in Nederland het vrouwenkiesrecht werd ingesteld, het Handelsblad schreef: "Wat kunnen we nu nog verwachten; dat ze kiesrecht gaan toekennen aan koeien, paarden en ezels?" En dat vrouwen tot 1964 "handelingsonbekwaam" waren, net als kleine kinderen. Voor alle officiële beslissingen hadden ze toestemming nodig van hun echtgenoot! Niet te geloven. En te bedenken dat vrouwen in Frankrijk pas in 1945 kiesrecht kregen!

Ik vind het ook zo knap van Claudia, dat ze als vrouw de oudejaarsconference deed, want die was tot nu toe voorbehouden aan mannen. En ze deed het bijzonder afwisselend en sprankelend, ik heb me geen moment verveeld. Mooi ook hoe ze op het podium steeds van outfit wisselde, als onderdeel van de conference, zodat je het bijna niet merkte! Ook kan ze als geen ander een lied gevoelig brengen, terwijl ze zichzelf op de toetsen begeleidt. Voor mij was het af.