Nieuw blogverhaal... Viriel Frankrijk

Leuke Frankrijk verhaaltjes voor tussendoor... hierbij weer een nieuwe.

Op een mooie lentedag rijd ik opgetogen vanuit Nederland naar huis. Ik heb een aantal leuke optredens in Nederland gehad, dus ik ben voldaan. Nederland was fijn, maar nu wil ik weer snel naar huis en naar Henk. Rond twee uur ’s middags draai ik vanaf de drukke A6 Parijs-Lyon, de altijd rustige A77 richting Nevers op.
...

http://elisabetharts.blogspot.fr/2013/11/viriel-frankrijk.html

Veel leesplezier!
Met vriendelijke groeten,

Liesbeth Arts

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20131115, Kunst en Cultuur

Reactie van Godfried Muhlenberg op 15 November 2013 op 13.23: Tja het gevolg van alles in de clandestiene hoek duwen, en vervolgens gedogen zonder aan een echte oplossing te werken....

Reactie van Elisabeth Arts op 15 November 2013 op 14.08: Dank Wil en Godfried voor jullie reactie! En inderdaad Godfried, ik ben het met je eens.... dit verhaaltje schreef ik ook werkelijk uit verwondering dat dit fenomeen zo'n vaart genomen heeft, tenminste in mijn ogen, ik kom daar natuurlijk niet dagelijks. Maar gedogen? ...phoe, misschien reden wij er net op een uitzonderlijk drukke dag, het leek haast een plaag. Zo'n groot gebied, hoe kunnen politici hier de ogen nog voor sluiten? Maar dat is dan weer Frankrijk hè, zo zijn er zoveel dingen hier. Het levert wel weer 'leuke' verhaaltjes op, dat wel.... ;-)

Reactie van Ada op 15 November 2013 op 17.10: Lek verhaal, het zet je wel aan het denken!

Warme groet Ada

Reactie van Lena op 15 November 2013 op 17.48: Ja dat is het "mooie" Simon: in Nederland is het ook. Niet specifiek witte busjes, maar wel de dames en ook nogal wat "mannen-parkeerplaatsen". Vaak zeiden wij: je zal daar toch maar als onschuldig toerist verzeild raken... Het oudste beroep in de wereld en nagenoeg altijd gepaard gaande met uitbuiting. Triest. Lena.

Reactie van Ludique op 15 November 2013 op 20.51: Het is me onderweg nog nooit opgevallen, dus een spannend en opmerkelijk verhaal, Liesbeth. Leuk en vlot geschreven.

Reactie van Godfried Muhlenberg op 15 November 2013 op 22.03: Ik zit voor mijn werk zo'n 90.000 km / jaar op 's lands wegen en dat al meer dan 20 jaar lang. Ik zie ze overal en in grote getalen :)

Reactie van Elisabeth Arts op 16 November 2013 op 11.49: Dank iedereen voor de reacties. Leuk dat mijn blog gelezen wordt en dus reacties oplevert!
En het is denk ik wel zoals Godfried zegt... als je eenmaal weet van hun bestaan, dan vallen ze je ook op...

En Wil, op welke zender was die reportage?
Groeten, Liesbeth

Reactie van Elisabeth Arts op 18 November 2013 op 13.15: Hoi Wil, bedank voor je antwoord..

Reactie van Ineke op 22 November 2013 op 0.13: Leuk verhaal Liesbeth, doet me denken aan een verhaal van Renée Vonk http://reneevonk.wordpress.com/2012/02/21/les-dames-du-lac/, ze zijn er overal hoor die dames en al jaren. Succes met je reisjes heen en weer, hoop dat je nu met al die sneeuw even lekker thuis kunt blijven. Lees je verhalen met veel plezier ook in het zuiden van het land lekker bij de warme kachel. groet Ineke

Reactie van Elisabeth Arts op 5 December 2013 op 12.37: Hoi Ineke, ik reageer nu pas omdat we sinds de hevige sneeuwval in de nacht van 20 november twee weken geen telefoon en internet hebben gehad (tot gisteren 17 uur). Het was inderdaad thuisblijven de laatste weken. Bedankt voor je leuke reactie, nu ik weer verbonden ben met de wereld komen ze er weer aan m'n verhaaltjes ;-)
En inderdaad het verhaal van Renee Vonk heeft zeker raakvlakken, heel leuk geschreven trouwens!

Herman, ook bedankt voor je reactie! Tijdens die rit die ik beschrijf zijn Henk en ik ook nog één keer gestopt aan de bosrand omdat de honden eruit moesten. Eigenlijk zou je er niets van aan moeten trekken maar toch is het niet prettig!

Groetjes Liesbeth