Neerslag

Het was een slechte nacht, een heel slechte nacht. Uren na middernacht lag ik nog klaarwakker naar het plafond te staren. Om half zes ging de wekker, want het was maandagochtend en zoon moest naar zijn lyceum in Montpellier. Gelukkig ging de eerste bus van het dorp al zo vroeg. Zoon zou de bus nemen, dan het boemeltreintje, aansluitend een directe trein en dan nog de tram om vervolgens, na tien minuten lopen, een uur te laat op school aan te komen. Arm kind. Om zes uur zaten we aan het roerei.

Na een stevige knuffel, ik zou hem twee weken niet zien, vertrok hij naar zijn bus en ik weer naar bed. Met een licht schuldgevoel, dat wel. Tien minuten later kwam het eerste sms’je. De bus was er nog steeds niet en hij zou zijn eerste aansluiting missen als het nog lang duurde.

"Die bus komt heus en het treintje wacht waarschijnlijk wel," schreef ik hoopvol met een licht vleugje paniek. Helaas. Na twintig minuten was er nog steeds geen bus en ging het boemeltje absoluut gemist worden.

De trein in Carcassonne was nog wel een haalbare onderneming, maar dan moest ik nu holderdebolder mijn warme bed verlaten. Dat deed ik. Ik schoot mijn kleren aan en rende het huis uit naar mijn auto. Ondanks mijn duffe kop was ik nog zo helder van geest om haastig een stapel handdoeken mee te grissen. Mijn deze-zomer-nog-gerepareerde-cabriootje is namelijk niet geheel waterdicht en men heeft dit jaar bij ons in Occitanië, naast de wintertijd klaarblijkelijk ook de regentijd ingevoerd.

Driftig poetste ik met de ene handdoek de schimmel van mijn voorstoel en op een andere ging ik zitten. Bij de bushalte nam zoon plaats op het derde handdoekje naast me. Over een natte, aardedonkere departementale kronkelweg, verblind door tegemoetkomende koplampen, moest ik al mijn hersencellen aanspreken om de focus op de witte strepen van weg te houden. Het zou anders zomaar kunnen gebeuren dat ik een bochtje over het hoofd zou zien en van het taludje af de rivier in zou rijden. Of rechtdoor over een rotonde tussen de van roestig plaatstaal geknutselde koeien door. Nachtrijden is niet bepaald één van mijn vele talenten en al helemaal niet door druilregen na minder dan drie uur slaap.

We kwamen veilig en op tijd op het station aan. Zoon nam plaats in zijn intercity en ik mocht weer terug. In het donker, door de regen gefocust op de strepen. De tijd zou misschien wel eens rijp zijn voor een bezoekje aan de opticien, maar dat wil ik psychisch niet forceren. Ik zit nog altijd in de ontkenningsfase.

Anderhalf uur nadat ik mijn bed voor de tweede keer was uitgeklommen vlijde ik mij op de bank met een pot thee en een laptop om zo heel voorzichtig aan de werkdag te beginnen. Het duurde niet lang voordat ik wegsukkelde in een, met dromen overladen, sudderslaap. Maar ook deze poging van mijn brein om alsnog wat respijt te krijgen mocht niet lang baten. Echtgenoot sms’te mij vanuit Marokko, waar hij een paar dagen met een vriend vertoefde. Mijn telefoon die luide krekelgeluiden uitbraakte lag naast mijn oor, want ik was tenslotte aan de werkdag begonnen.

Of ik even naar een contract wilde kijken dat hij in het komende half uur moest wegsturen. "Tuurlijk schat." Ik verruilde de pot thee voor een stevige kop koffie en begon aan de dag. Een natte dag met elk kwartier een korte stroomuitval, zoals ik de hele afgelopen twee weken al gewend was. De stroomvoorziening in het dorp is nog niet geheel aangepast aan de ingevoerde natte moesson van dit jaar. En dan is het dus donker, valt de computer uit, is de wifi dood, de muziek stil en alle klokken ontregeld. Elk kwartier.

Wat een klotemaand, januari.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190131, Kunst en Cultuur

Reactie van Jacqueline op 31 Januari 2019 op 15.13: Heerlijk verhaal Dorine dankjewel! Geeft me het gevoel dat ik niet de enige ben die af en toe WAAAAAHHHHH roept, door kids, man of die heerlijke Correziaanse regen buiten :-). Morgen starten we februari...….met weer wat meer zon hopelijk! Ben gisteren begonnen met een 3-weeks kuurtje 'tisane de millepertuis', volgens onze kruidendokter laat die de zon in jezelf weer schijnen. Ik ben benieuwd (ben vandaag alweer íets gezelliger dan gisteren geloof ik).

Overleden Reactie van Theodora Besse op 31 Januari 2019 op 17.46: Weer erg leuk en herkenbaar! Januari, de vreselijkste maand van het jaar. Maar vanavond om 12 uur is ie alweer voorbij. Nog een kort wintermaandje en dan begint de lentemaand, met een zachtgroen waasje over alle bomen.

Voor mij geen Sint-Janskruidthee. Geloof ik niet in. En dat geloof moet je wel hebben denk ik, opdat "de zon in jezelf weer (gaat) schijnen." Ondanks het kutweer schijnt de zon in mij toch wel.

Ook al baal ik soms stevig. Zo hadden ze bij Enedis bedacht dat 16 januari wel een leuke datum was om onderhoud aan het electranet te plegen. Van 9 tot 12 zou een dorp vol oude mensen, die meestal electrisch stoken, zonder stroom zitten. Ik zou naar m'n dochter gaan. Helaas, twee dagen ervoor kreeg eerst mijn schoonzoon en toen mijn dochter zware buikgriep. Dus naar m'n zoon, die toevallig vrij was. Om kwart voor negen viel de stroom uit. Binnen tien minuten was het ijzig in huis. Snel vertrokken.

Gezellig koffie gedronken bij zoonlief en toen boodschappen. Omdat ze eerder waren begonnen, zouden ze ook wel eerder klaar zijn, dacht ik. Maar toen ik om tien voor twaalf thuiskwam: geen stroom. Ik zag het lijk al drijven, want om 12 uur moeten ze natuurlijk uitgebreid lunchen. Maar nee, het viel alleszins mee: om kwart over twaalf floepte alles weer aan! Opluchting.

Maar de korte stroomstoringen, zoals Dorine beschrijft, zijn gebleven, vooral bij harde wind.

Nog ff, dan is het lente.

1 Reactie van Peter Hootsen op 1 Februari 2019 op 9.05: Leuk verhaal hoor, en in facetten zo herkenbaar: nachtrijden (ben in NL bij Specsavers geweest en heb ook een gele nachtbril aangeschaft), regen enz. Heel leuk geschreven, dankjewel.

Reactie van Hans van den Bos op 1 Februari 2019 op 9.43: Leuk verhaal. Ben blij dat ik als gepensioneerde alles in alle rust kan doen. Daar helpt de rustgevende omgeving van de Creuse ook nog eens bij. Haast is hier bijkans verboden.
Nachtblindheid komt erg veel voor en kan vooral op de Franse binnenwegen gevaarlijke situaties veroorzaken.
Ga vooral door met schrijven.

Reactie van Dorine van der Marel op 1 Februari 2019 op 10.24: Heel hartelijk dank voor alle vriendelijke en gezellige reacties, zo komen we de winter wel door. Met een pot 'tisane de millepertuis' (in de vorm van olie tegen brandwonden helpt het ècht erg goed, dus ik ga vol vertrouwen aan de thee) zijn we februari binnengetreden, al heeft het weer het nog niet helemaal door. En als ik toch aan de opticien zal moeten geloven, lijkt me zo'n gele nachtbril ook wel wat! Vrolijke dag gewenst.

Reactie van Ineke op 1 Februari 2019 op 14.30: Ja heel leuk stukje weer Dorine dank je wel, nee de winter is nog niet voorbij al worden de dagen wel ietsje pietsje langer en ben ikk blij met de houtkachel. Ga die millepertuis thee toch eens proberen om wat meer zon in mezelf te stoppen kan vast geen kwaad met het weer van vandaag, hahaha warme groet Ineke

Reactie van edith janzen op 2 Februari 2019 op 10.16: Wederom, heel leuk. Prima dat er in Carcassonne nog iets reed. Maandag gaat de TER (Tls-Montpellier) alweer staken. Nou ja, zal niet opvallen, die lijn is doorgaans of in verbouwing of rijdt niet. Die Spekzevers is wel o.k, heel plezierige bediening, ze sturen je bril op naar Frankrijk, als je te kort in NL kunt zijn, om erop te wachten. Je kunt online je afspraak maken. Dat januari niet deugt, helemaal mee eens. Nu februari, dat is de koudste maand van het jaar, maar gelukkig ook de kortste.

Reactie van El Burro Català op 2 Februari 2019 op 10.42: Mooi verhaal, Dorine. Maar ha ha, januari kan voor mij niet lang genoeg duren. Want het is de enige maand waarin ik van mijzelf niets hoef te doen! Behalve dan wat hout zagen, hakken enzovoort.

Reactie van Hans van den Bos op 2 Februari 2019 op 11.10: Hallo Theodora
Ik moet zeggen dat wij hier in de Creuse maar weinig stroomstoringen hebben. Zo af en toe knippert het licht even vanwege een nieuwe schakeling, maar daar blijft het gelukkig wel bij. Mocht de stroom uitvallen dan kunnen wij nog steeds over 25 KW aan houtkachels beschikken. Dus echt koud zullen we het niet krijgen.