Nederlandse huisarts in de Dordogne

In NRC Handelsblad van 24-12 staat een artikel over de vestiging van een Nederlandse huisarts Edward Kriek, die zich heeft gevestigd in de Dordogne in het dorpje Groléjac. Deze huisarts heeft jaren zijn praktijk uitgeoefend in Almelo, maar was het zorgsysteem in Nederland zo zat ( de zorgverzekeraars zagen hem niet als geneesheer maar als een potentiële fraudeur) dat hij nu naar Frankrijk zijn praktijk heeft verhuisd. Ook in Frankrijk zal hij tegen een hoop bureaucratie aanlopen, maar het wantrouwen van de zorgverzekeraars naar de zorgverleners bestaat in Frankrijk gelukkig niet. Ik heb zelf jaren in Nederland als fysiotherapeut gewerkt en ik herken zijn gevoel. Het werken in Nederland voelt als een wurggreep, alle jaren wordt hij een stukje aangetrokken. Steeds meer moeten doen voor minder. Gelukkig ben ik zelf nu met pensioen, maar ik heb steeds meer medelijden met de zorgverleners in Nederland die alle jaren opnieuw met de zorgverzekeraars moeten onderhandelen. Ik wens de heer Edward Kriek veel werkplezier in zijn nieuw praktijk. Rob de Leeuw

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20151231, Aquitaine

Reactie van Janny O. op 2 Januari 2016 op 14.32: @Hans Dat begrijp ik niet. Je zoekt een huisarts om zijn bekwaamheden en een paar maanden later zet je hem weer aan de kant? Hoe kun je nu van iedere huisarts zijn bekwaamheden weten?

Zeker niet als je de huisarts de kans niet geeft om andere bekwaamheden te tonen. Maar de uitspraak van Simon "Je gezondheid daar ben je zelf verantwoordelijk voor", begrijp ik helemaal niet. Je kunt zelf best redelijk veel aan je gezondheid doen, maar uiteindelijk heb je toch regelmatig een professional nodig.

Daarnaast vraag je ook wel heel veel van een huisarts, een goed intakegesprek (wat voor mij toch ook is om te kijken of er een vertrouwensrelatie kan ontstaan), maar dan zet je hem of haar zo weer aan de kant. Dan blijft er van vertrouwen ook niet veel over.

Reactie van Janny O. op 2 Januari 2016 op 14.45: @Hans Maar dan had je toch niet zoveel te kiezen in het verleden. En dat is nu juist waarop het lijkt. Dat je zoveel artsen had, omdat je ze op hun deskundigheid toetste. Je kreeg dus gewoon wat er voorhanden was.

Reactie van Peter A. Schrage op 2 Januari 2016 op 17.21: In het traditionele denken is de medicus de bepalende deskundige. Zij/hij beslist (mee op grond van de "eed") de richting van de behandeling.

In het moderne denken wordt de medicus de adviseur...

In sommige delen van deze wereld wordt deze benadering geaccepteerd in andere delen heeft de medicus (en de patient) daar moeite mee.

Kwestie van ontwikkeling???

en loondienst??? bij wie dan wel???

Reactie van Peter A. Schrage op 2 Januari 2016 op 20.39: Loondienst wil zeggen een arbeidsverhouding; juridisch cumulatieve kenmerken daarvan zijn (en deze gelden in bijna alle culturen waar ik gewerkt heb):

gezagsverhouding....levering van een prestatie (in het oude gezegde "arbeid")..en de betaling van een vergoeding (ook wel "loon"genoemd).

Voer voor thought

Reactie van Ingrid de Eerste op 3 Januari 2016 op 10.17: Inderdaad Theodora, je hebt een speciaal statuut waarin staat dat de arts geheel zelfstandig is in het uitoefenen van de geneeskunde. Alleen kan de directie het je soms moeilijk maken als er bv uitbreiding nodig is of als je bepaalde projecten wil invoeren. De specialismen die geld opleveren, dus waar actes uitgevoerd worden leveren nu eenmaal veel meer op dan de denkvakken zoals pediatrie en interne geneeskunde. Ik zit er tussen in want ik houd mij bezig met kindercardiologie en die hartecho's leveren wel wat geld op.

Over het algemeen ben je als gesalarieerde een stuk beter af wat betreft pensioen en wat betreft protectie bij langdurige ziekte. Wat ik hoor van de internes is dat niemand eigenlijk meer een solopraktijk wil. Het liefst deels gesalarieerd bv arts in een centre educationof part time op de Urgences en daarbij een cabinet huisartsgeneeskunde onder één dak dus niet meer alleen.

En ja, die artsenbezoekers zijn een ramp hier in Frankrijk. Ik ben al heel wantrouwig maar dat wordt alleen maar erger. Hoewel ze al aardig aan banden worden gelegd blijft de Franse arts er heel gevoelig voor. Ik beschouw het als mijn taak de internes te leren alles in twijfel te trekken. Het probleem is dat ze geen Engels willen lezen en dus ook de belangrijke meta analyses over bepaalde medicijnen missen. En zokan ik nog even doorgaan. Nee, gezond ondernemerschap voor een huisarts is moeilijk, een specialist zoals bv een orthopeed kan in een privékliniek goud verdienen maar werkt daar ook voor.

Prinsesje

Reactie van Peter A. Schrage op 3 Januari 2016 op 10.25: ter verduidelijking wellicht... de vraag was loondienst.... en vergis ik me maar loondienst is een vorm van... er zijn andere vormen. Loondienst is per definitie afhankelijkheid van. Een arts is los van de zaken die U noemt "gebonden"in het systeem. De "onafhankelijkheid" is behoorlijk aan het afnemen als deze al niet verdwenen is.

Er zijn systemen en kulturen waar de arts veel duidelijker als adviseur naar de client werkt... niet in een gezagsverhouding maar als een technisch hoogwaardige specialist en samen met de "afnemer"van zijn dienst (de patient) een richting bepaald. De eindverantwoordelijkheid welke richting ligt bij de patient.

In dit gedeelte van de wereld staat het adviseur zijn onder druk, vooral omdat de zorgsystemen (en daardoor de politiek) zo gruwelijk veel invloed uit oefenen. Dit heeft grote invloed op de kwaliteit van het advies... en daarmee de kwaliteit van de zorg in al zijn facetten. De arts en wordt hierdoor inderdaad een loonslaaf. (als ik zo vrij mag zijn het op deze manier te zeggen.) De frictie is dan bij hoe "onafhankelijk" is hij of zij.

Heb leuke erveringen met artsen gehad als we het eens werden over de rol die hij/zij ivm mijn probleem kan spelen en we werden het samen eens.

Reactie van Peter A. Schrage op 3 Januari 2016 op 13.15: heb mij laten verleiden in een discussie...die niets met de basis te maken had..

wij verschillen van mening en visie....is mijn conclusie..

Reactie van ineke blom op 3 Januari 2016 op 17.28: Ik woon hier nu 11 jaar. Altijd dezelfde huisarts gehad! En nog steeds hééél tevreden. Hij weet dat ik geen antibiotica-slikker ben en geeft me dat alleen als het echt nodig is (dat was één keer bij een beginnende longontsteking) En ik accepteer de hartslag- en bloeddrukmeting die standaard in het pakker zit ook als ik bijvoorbeeld voor een ingegroeide teennagel kom.

Reactie van Peter A. Schrage op 3 Januari 2016 op 17.55: was de discussie een beetje "zat" (had um overigens zelf ook wel aangewakkerd) Hans... maar je verwoord aardig wat ik eigenlijk bedoeld heb te zeggen... Op gevaar dat het erg academisch zou worden ben ik gestopt.

dank voor je inbreng....

Reactie van Janny O. op 3 Januari 2016 op 21.39: @Anna Ook in Nederland moet je vaak genoeg wachten, maar ik denk niet dat de diagnoses in Nederland slechter zijn. Dus in mijn ogen heeft de langere tijd die een arts in Frankrijk aan je besteed niet tot betere diagnoses.

Wat ik wel heb is dat ik me in Frankrijk minder opgejaagd voel bij de huisarts, maar dan moet je wel serieus genomen worden, en dat ontbrak er bij mijn vorige huisarts aan.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.