Nederlandse huisarts in de Dordogne

In NRC Handelsblad van 24-12 staat een artikel over de vestiging van een Nederlandse huisarts Edward Kriek, die zich heeft gevestigd in de Dordogne in het dorpje Groléjac. Deze huisarts heeft jaren zijn praktijk uitgeoefend in Almelo, maar was het zorgsysteem in Nederland zo zat ( de zorgverzekeraars zagen hem niet als geneesheer maar als een potentiële fraudeur) dat hij nu naar Frankrijk zijn praktijk heeft verhuisd. Ook in Frankrijk zal hij tegen een hoop bureaucratie aanlopen, maar het wantrouwen van de zorgverzekeraars naar de zorgverleners bestaat in Frankrijk gelukkig niet. Ik heb zelf jaren in Nederland als fysiotherapeut gewerkt en ik herken zijn gevoel. Het werken in Nederland voelt als een wurggreep, alle jaren wordt hij een stukje aangetrokken. Steeds meer moeten doen voor minder. Gelukkig ben ik zelf nu met pensioen, maar ik heb steeds meer medelijden met de zorgverleners in Nederland die alle jaren opnieuw met de zorgverzekeraars moeten onderhandelen. Ik wens de heer Edward Kriek veel werkplezier in zijn nieuw praktijk. Rob de Leeuw

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20151231, Aquitaine

Reactie van Ingrid de Eerste op 31 December 2015 op 22.10: Een huisarts in Frankrijk is minder betaald dan in Nederland. Hier in FR minder bureaucratische rompslomp. Het is interessant te werken in een maison de santé op het platteland. Geen dienst meer om de dag maar je deelt het moet zes tot acht artsen. Op het platteland zijn de mensen veel minder eisend dan in de banlieu. Hier geen consulten van acht minuten. Gewoon op huis bezoek gaan bij oude mensen zonder dat zij het spécifiek vragen want ´ tout va bien'. In Nederland zal geen huisarts dat meer doen want ´de vraag moet van de patient zelf komen' en ja, die oudjes op het platteland klagen niet. Hiep Hoi moet deze nieuwe huisarts.
Ingrid Prinsesje.

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 Januari 2016 op 12.03: Néé, Ik vind het een goede zaak dat de huisarts nog op half aangekondigd huis bezoek gaat. Vaak moeten de medicijnen verlengd worden en is een bezoek een goed argument. De ouderen die zich niet meer ver plaatsen worden toch nog een oogje in het zeil gehouden. Zoveel verdient hij ook niet aan een huis bezoek. Ik heb nu eenmaal geen Donald Duck visioenen.

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 Januari 2016 op 16.01: De kunst van het huisartsenvak is goed je patienten opvoeden zodat ze niet met ieder liflafje op de stoep staan. Daar zijn Nederlandse huisartsen goed in omdat ze een vaste praktijk hebben zonder geshop. Je hebt er baat bij als ze niet te vaak komen daar je 2400 patienten hebt om voor te zorgen.

Hier in Frankrijk is dat helaas anders, je patienten lopen zo weg als ze niet krijgen wat ze hebben willen. Echt niet gemakkelijk hoor. Ik begreep van een interne in opleiding tot huisarts dat hij, bij zijn stage in de huisartsenpraktijk, te weinig antibiotica voorschreef omdat zijn opleider vond dat de patienten gingen naar een collega twee straten verderop.

Huisarts zijn is een moeilijk vak, ik wilde het ook niet. Geneeskunde is geen mathematisch vak. Bij ieder consult moet je allerlei dingen afwegen. Het is de wet van de waarschijnlijkheid, la probabilité. Je zou eens een analyse moeten maken van alle gedachten die door het hoofd van een huisarts spoken in de 15min dat hij de patient ziet. Daarnaast kan hij niet alles onderzoeken (bloedonderzoek, beeldvorming) anders zou de kas zo leeg zijn. Een jonge huisarts schrijft veel voor aan diagnostiek, een ervaren huisarts een stuk minder. Dus het is heel moeilijk om een goede dokter te zijn voor de patient, voor de SECU en voor de volksgezondheid (antibiotica).

Ik vind het nooit een probleem als mensen met internetvondsten komen maar het is lastig als zo een moeder compleet gestresst is en dit ook nog projecteert op haar kind en dus doodsbang is voor mij. Gelukkig is dat maar een kleine populatie.

Ingrid Prinsesje

Reactie van Janny O. op 1 Januari 2016 op 16.45: Ik woon nog niet zo lang in Frankrijk. De eerste dokter hield er mee op zonder het ook maar aan te geven. Dat was een Belg. Zijn vervanger een Fransman. Jonge vent, dus je zou denken dat hij niet zo van de oude stempel zou zijn.

Maar wat een chaoot, hij was onze papieren kwijt, accepteerde uiteindelijk mijn "witte jassen" bloeddruk. Maar 3 weken later wist hij dat niet meer. Dus wilde hij weer dat ik 2 weken later terug kwam. Bloed laten prikken vond hij ook erg belangrijk, terwijl er geen afwijkingen bij de vorige keer waren.

Wat ik hier mee wil zeggen, ook in Frankrijk is het niet allemaal zo geweldig. Uiteindelijk een huisarts een eindje verder weg gevonden, die voorlopig wel mijn vertrouwen heeft.

Janny

Reactie van jacqueline op 1 Januari 2016 op 17.15: Ik ben het in deze geheel eens met hans van den bos. Het gras lijkt hier groener dan het is. Ik werk zelf in de gezondheidszorg hier in de nievre en de huisartsen waar ik mee samenwerk hebben overvolle praktijken. Als ze hun werk zorgvuldig willen doen zijn ze tot 's avonds laat in de weer. En ook hier worden zorgverzekeraars en de ARS niet te vergeten steeds veeleisender.

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 Januari 2016 op 19.22: Ken jij de Franse patientenpopulatie Simon? Jonge mensen gaan hele weinig naar de huisarts. De grootste hap zijn kleine kinderen, rond de dertig pro cent. De rest zijn ouderen en chronisch zieken. Én, de Franse huisarts doet ook ziekteverzuim.
Liflafjes ja, veel mensen kennen niet het natuurlijke beloop van een banaal kwaaltje dus moet je opvoeden: éducation thérapeutique heet dat. Trouwens Franse huisartsen zijn erg clientèle vriendelijk, ze consultèrent tot 20:00h s' avonds en veelal de zaterdag morgen. Je kunt een arts niet beschouwen als een calculerende ondernemer. Het draait om wederzijds vertrouwen zonder gewin, Zonder gereken. Afhankelijk van de chronische kwaaltje en de leeftijd van de patient is het handig als het zoveel mogelijk de zelfde arts is. Dat is ni het mooie van het huisartsen vak, dat je de familie en de patient goed kent. Anders kun je gaan werken als SOS médecin of op de Urgences.
Ingrid Prinsesje

Reactie van Janny O. op 1 Januari 2016 op 19.45: @Ingrid Ik vind dat je het allemaal wel heel erg verdedigt. Als je, zoals ik beschrijf, het gevoel hebt dat de huisarts je wel heel erg graag terug ziet, dan krijg ik toch het gevoel van een calculerende ondernemer. En als ik voor de 3e keer bij de dokter kom (in een maand of vier) en hij kan mijn gegevens niet eens meer vinden in zijn eigen computer en het dan afdoet met: "ik heb hier ook zoveel vakantiegangers".

Dan is het bijna overal hetzelfde. Je hebt goede en minder goede huisartsen.

Reactie van edith janzen op 1 Januari 2016 op 20.08: In de hal van onze huisarts hangt een lijst met alle tarieven. Huisbezoek, op verzoek van de patient uiteraard, kost 10 euro meer dan het consult op de huisartsenpost.

Reactie van Di Monica op 1 Januari 2016 op 20.57: Sinds een paar jaar werk ik in Fr in een soort thuiszorg, voornl. bij ouderen en onder-toezicht-gestelden. Je wilt niet weten hoe vol hun medicijnkasten zijn, het lijken soms complete pharmacies! Men haalt de gehele voorgeschreven medicijnen bij de pharmacies, terwijl er vaak ook nog wel het één en ander in huis is, Doliprane bijvoorbeeld. Ik gooi dus ook geregeld meicijnen die 'overtijd' zijn, weg. Zonde. Eén client doet niet anders dan laxeermiddelen innemen, volgens mij werken die allang niet meer en zou ze veel meer geholpen zijn als ze meer beweegt. Ik signaleer dit regelmatig aan mijn baas maar die vindt het niet ons probleem.

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 Januari 2016 op 22.25: Simon, Ik ben het met je eens dat een huisarts eigenlijk in loondienst zou moeten zijn. Maar de affiniteit van een arts voor zijn patientenpopulatie is niet afhankelijk van de pécunia als het goed is. Toch zie je ambtenarengedrag bij artsen als ze gesalarieerd zijn. Ik betrap me er ook op. Maar ik ken genoeg confrères et consœurs maar toch vooral confrère die geleid worden door de centjes. Zoals je misschien wel weet hebben ziekenhuisartsen, de praticien hospitaliers, het recht om een "activité libérale " uit te oefenen. Nu, daar komen de Dagobert Duck oogjes van.
Prinsesje

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.