Nederlander zijn

In 1973 ben ik begonnen als stagiaire in Frankrijk en in 1975 definitief overgestapt. In 1984 heb ik de franse nationaliteit aangevraagd en gekregen en meteen dus ook mijn nederlandse nationaliteit verloren.

Omdat ik besloten had mij in Frankrijk te vestigen vond ik dat verder geen probleem. Hier wonen en stemrecht hebben vind ik belangrijker dan in Nedreland te stemmen waar ik niet woon. Persoonlijk vind ik dat geen enkel probleem en ik heb het idee, dat als je definitief hie gaat wonen, je beter de franse nationaliteit kunt hebben en in het verleden was dat dan ook beter omambenaar te worden wat ik dan ook ben.

In ieder geval, ik heb er nooit spijt van gehad om de franse nationaliteit te hebben, mij frans te voelen en toch nog ergens nederlander te blijven en niet in het minste door enkele culinaire biezonderheden voor mijn vriendekring voor te bereiden (kroketten, snert etc.)Mijn familie had er trouwens meer moeilijkheden mee dat ik offocieel geen Nederlander meer was.

Een ervaring en elke ervaring is natuurlijk iets persoonlijks...

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

Kunst en Cultuur, Overheid

Volgende bijdrage >

Reactie van Peter Barnouw op 29 Maart 2010 op 10.52: Nogmaals, ik heb er nog steeds geen spijt van en, inderdaad, je hebt natuurlijk veel mensesn die op Wilders of op Le Pen stemmen (extreem rechts is altijd vrij sterk geweest in Frankrijk en is het nog steeds, de nederlandse situatie verbaast mij buitengewoon) maar dat heb je natuurlijk in elk beschaafd en ontwikkeld land. En als je kunt stemmen daar waar je woont en eventueel ook politieke actie voert(wat ik ook een beetje doet) kan je dan beter de nationaliteit hebben. Als ik de rubrieken leest van nederlanders.fr heb ik toch altijd wel het gevoel dat veel Nedrelanders naar Frankrijk gaan met zo'n gevoel van: "leuk, zon, jeu de boules en lekkere wijn" zonder verder na te denken dat je toch wel werk moet vinden, dat de natuur van de fransen niet helemaal dezelfde is als de nederlands en ongeacht de regio (ik heb zelf 5 jaar in de Isère gewerkt, 10 jaar in Avignon, 2 jaar in het noorden en nu weer de parijse régio), zelfs als je fransman bent, blijf je toch altijd een beetje buitenlander. Als je daar niet tegen kan, tja, dan is het moeilijk wennen of je gaat klitten met ander expats et dan maar bomen over die rare Fransen, de loodgieter die nooit komt, de belastingen waar je niets van begrijpt, enz

Reactie van jb op 29 Maart 2010 op 11.19: Ben alleen nog Nederlander uit pure luiheid. Het kostte (na scheiding van m'n toenmalige Franse echtgenoot) maanden om m'n zoon (nu 29), die toch echt in Frankrijk is geboren en van een Franse vader, een Frans paspoort te geven. De geboorteuittreksels van z'n overgrootouders en zo... pffff! Vandaar dat het me al gaat duizelen bij de gedachte aan wat er allemaal nodig zal/zou zijn om voor mezelf de Franse nationaliteit aan te vragen. En eigenlijk heb ik lak aan nationaliteit, dus ik laat het maar waaien, al voel ik me al dertig jaar geen Nederlander meer en krijg inderdaad de zenuwen (om het zacht en heel erg beleefd uit te drukken) van Nederlandse praatjes van het type ' de Franse loodgieter die nooit komt'. Het is soms frustrerend niet te kunnen stemmen, dat is waar.

Reactie van Robert Timmers op 29 Maart 2010 op 21.43: Ik woon en werk al meer als 30 jaar in en met Frankrijk. Heb ook in 1984 de franse nationaliteit gekregen (huwelijk met française) en mijn nederlandse nationaliteit verloren.
Vond dat jarenlang prima, want je woont dan écht in Frankrijk (stemrecht o.a.) Toen ik enkele jaren geleden ontdekte dat ik de NL nationailiteit weer terug kon krijgen, heb ik dat gedaan en ben er blij mee, simpelweg omdat ik na al die jaren in Frankrijk toch nederlander ben gebleven. Nu heb ik beide nationaliteiten en vind het erg komfortabel.
Maar eigenlijk zeg ik van mezelf :
Europeaan, van nederlandse geboorte en sterke banden met Frankrijk. Voilà "