Nederlander ligt zes maanden dood in woning boven gemeentehuis

Reactie van Jacques van HOUT op 24 Januari 2023 op 13.42

Ja, een triest verhaal. In Nederland kunnen mensen ook vereenzamen maar voor een Nederlander in Frankrijk die geen woord Frans spreekt lijkt me dat nog veel pijnlijker. Ik geloof niet dat het een keuze is. Meer een kwestie van survival, van vallen en steeds moeilijker opstaan. Het artikel gaat niet in op zijn levensloop dus weten we er weinig of niets van. Ook niet of er veel pogingen zijn geweest om contacten met hem te leggen. In onze gemeente bestaan er initiatieven om  vereenzaamde oudere mensen te benaderen. Vaak stellen die dat op prijs. Misschien niet bij hem in de buurt.

Reactie van Peter Jan op 24 Januari 2023 op 14.18

Inderdaad een triest verhaal, vooral omdat gedurende zes maanden de man niet is gemist door iemand. Een reden te meer om eenieder aan te raden op zijn minst een beetje contact met buren of dorpsgenoten te maken. Niet om dagelijks op de koffie te gaan, maar om een minimaal sociaal contact te houden. Mijn buren houden mijn huis in de gaten als ik weg ben, in de afgelopen tijd zelfs maandenlang. En omgekeerd kijk ik een beetje naar hen om. Meestal melden ze (ongevraagd) dat ze een paar dagen weggaan. Afgelopen maandag zag ik voor de tweede dag alle luiken gesloten. Één WhatsApp bericht was genoeg om te weten dat ze onverwacht een paar dagen weg waren. Einde bericht: merci Peter Jan de penser à nous. Niet voor niets luidt een Frans gezegde " on a plus besoin d'un voisin, qu'on cousin lointain".

Reactie van Hans van den Bos op 24 Januari 2023 op 19.22

Ik heb deze man persoonlijk gekend. Hij heette Gerard, noemde zichzelf David en was van Joodse afkomst. Hij heeft veel meegemaakt in WO2 en met zijn moeder en broer lang ondergedoken geweest. Ik ben met hem in contact gekomen via de hulporganisatie van Omroep Max en Raad & Daad. Hij lag in een revalidatiecentrum vanwege de ziekte Guillain Barré en was bijna volledig verlamd. 

Ik wil om privacy redenen niet zijn hele doopceel lichten. Maar hij kwam niet uit de Creuse en stond nog ingeschreven in de Haute Vienne. Hij beschikte niet over een aanvullende verzekering. Zijn paspoort was bijna verlopen, hij had een auto die niet verzekerd was, en geen keuring had ondergaan. Hij had een knipperlichtrelatie met zijn Nederlandse vriendin uit de Creuse en leefde in grote onmin met zijn verhuurder. Hij woonde in een piepklein vakantiehuisje. 
Hij wilde naar Nederland gerepatrieerd worden en daarvoor was de hulp van Omroep Max ingeroepen. Toen dat bijna rond was wilde hij niet meer. Hij was goed hersteld van zijn ziekte en wilde in Frankrijk blijven. Omroep Max stopte toen met de hulp. Ik wilde de man, die radeloos en hulpeloos was niet zo achtergelaten en ben met hem doorgegaan. Zijn pensioen en ook zijn AOW was gestopt omdat hij geen verklaring van in leven zijn had opgestuurd. Ook had jij in Frankrijk nog nooit een belastingaangifte gedaan. Al deze zaken heb ik voor hem geregeld. Hij had nu een aanvullende ziektekostenverzekering, was aangemeld bij de CPAM van de Creuse. Ik ben met hem naar het belastingkantoor geweest. Heb zijn oude auto naar de sloop gebracht ( was moeilijk want die stond op naam van zijn vriendin omdat hij geen vaste woon of verblijfplaats had) en een nieuwe geregeld met de benodigde papieren. Zijn huisbaas wilde hem uit zijn huisje sturen en dat heb ik verhinderd met de Franse wetgeving in de hand en een verklaring van de prefectuur. Gezien de staat waarin zijn huisje verkeerde, kon ik de verhuurder niet helemaal ongelijk geven.  Overal stonden en lagen boeken, de afwas liep weken achter, het bed was smerig en overal stonden doosjes met zaden. Hij wilde een vrijstaand huis met een grote tuin. Ik ben een  tiental adressen met hem langs geweest, maar niemand wilde hem iets verhuren en bovendien gingen die huizen ver boven zijn budget. Inmiddels was ik al meer dan twee dagen per week voltijd voor hem bezig. Ik heb toen een huisje boven het gemeentehuis in Cheniers voor hem geregeld. Ik heb hem verhuisd en dat had heel wat voeten in aarde want hij wilde niets weggooien. We hebben kasten, een bed, koelkast, wasmachine en dat soort dingen met hem gekocht en met mijn aanhanger naar zijn nieuwe huis gebracht. Ik heb hem allerlei zaken gegeven zoals een telefoonset, een servies, wat bestek wat lijsten voor aan de muur, een stofzuiger en nog wat kleine zaken die wij over hadden. Ik heb de telefoonaansluiting, de wateraansluiting, de vuilnisdienst en allerlei papieren voor hem geregeld en weer zijn belastingformulier ingevuld en verzonden en hem uitgelegd hoe hij dat de volgende keer zelf kon doen.
Toen heb ik Raad en Daad gezegd dat ik er mee ophield en er na anderhalf jaar tabak van had.
Het was op zich geen kwaad mens, maar was verschrikkelijk moeilijk in de omgang en wilde helemaal geholpen worden. Hij wilde een buddy, maar dat kon ik niet voor hem zijn. De relatie met zijn vriendin liep helemaal spaak. Hij had twee maanden na zijn verhuizing, nog steeds dingen staan in zijn oude huis en die verhuurder belde mij constant op. Ook David belde mij minimaal twee keer per dag op; stuurde een veelvoud van mails met allerlei klachten (sommige nogal smeuig) over zijn vriendin. Ik had regelmatig contact met zijn broer die ook borg voor hem stond (geen eenvoudige zaak want die woont in Nederland). Zijn broer heeft regelmatig aangeboden hem te komen helpen, maar dat weigerde hij categorisch. Diverse hulpverleners van Raad en Daad hebben het met hem geprobeerd maar zijn gillend weggelopen. Ondanks dat ik met de hulp was opgehouden en hem dat duidelijk heb uitgelegd bleef hij me bellen en berichten sturen. Ik heb nog met wat kleine zaken geholpen maar hem daarna afgewezen. Het was mooi geweest. Omdat zijn broer al tijden niets van hem had gehoord (hij wist dat ik met de hulp was opgehouden) heeft deze de gemeente gebeld en ze toestemming gegeven om bij hem in te breken. De gendarmerie heeft dat uitgevoerd en hem dood aangetroffen.

Hij had verder met niemand contact, mede omdat hij geen woord Frans sprak. Het ontbrak hem aan elke sociale vaardigheid. Elk contact eindigde in ruzie en het was nooit zijn schuld. Ik ben eigenlijk de enige die geen ruzie met hem heeft gehad.  Hij deed ook helemaal niets uit zich zelf. Heeft geen belasting meer geregeld, geen nieuw paspoort geregeld terwijl het meer dan een jaar verlopen was en zijn broer had aangeboden het voor hem te regelen. Hij had een dochter en een zoon. Alleen met de laatste had hij contact, maar ook dat liep steeds weer uit op ruzie.

Nee, een buurman zou niet helpen. Hij sprak geen Frans en zou al vrij snel ruzie met hem gekregen hebben.

Nogmaals het was geen kwaad mens, maar volkomen onaangepast en helemaal de weg kwijt. 

Sommige mensen zijn nu eenmaal zo. Ik voel me soms wel eens schuldig dat ik hem heb laten vallen. Maar anders was ik er zelf aan onder door gegaan. Het blijft een zielig geval, maar hij heeft nu rust gevonden.

Reactie van Jacques van HOUT op 24 Januari 2023 op 19.38

Tjonge, wat een inzet van jou Hans en totaal vrijwillig. Professionele hulpkrachten zouden het niet zo ver gebracht hebben. En je hebt zijn eigen keuzes gerespecteerd. Mooi ook dat sommige aspecten van zijn leven nu in beeld zijn. Een mens is meer als een  "fait divers" in een dagblad. Als vrijwillige hulpverlener kom ik regelmatig dit soort situaties tegen.

Reactie van Peter Jan op 24 Januari 2023 op 20.39

Ik zou me niet schamen, Hans. Je hebt gegeven wat je kon en veel meer. Triest om te lezen over een dergelijk leven...

Reactie van Robert T op 24 Januari 2023 op 21.14

Gerard RIP. Dat gezegd hebbende is hij overgegaan zoals hij weergegeven is door Hans van den Bosch. Meneer heeft een zwaar leven achter e rug en gedroeg zich als een soort kluizenaar en horder..

Hans je hebt deze meneer zo goed mogelijk bijgestaan maar meneer was baas in eigen leven en de inrichting daarvan tot zijn laatste ademtocht en zo hoort het ook.

Nu kan de broer de boel opruimen...

Reactie van Hans van den Bos op 25 Januari 2023 op 8.43

@NIGELIA
Ik kan je verzekeren dat dit nog geen tiende is van wat ik over deze man kan vertellen. In de kranten vind je veel intiemere verhalen over mensen die nog in leven zijn. Ik denk dat het summiere verhaal over deze man in de krant, deze man en zijn omgeving geen recht doen. Veel mensen hebben hem willen helpen, maar zijn door hem afgestoten. Hij heeft hulp genoeg aangeboden gekregen. De trieste tegenstelling in deze man is dat hij enerzijds om hulp schreeuwde en anderzijds er niet mee om wist te gaan, en zich zo sociaal isoleerde.
Ik ben van mening dat ik op deze manier recht doe aan zijn familie en omgeving en ook iets verklaar over de drijfveren van deze mens.

Reactie van Willeke op 25 Januari 2023 op 9.01

Hans, heel veel respect voor jou. Hoe jij hem hebt geholpen als vrijwilliger is veel meer dan wie dan ook zou doen. Ook heb ik respect voor jouw verhaal hier waarin jij ongetwijfeld een goede afweging hebt gemaakt in wat je wel en niet schrijft. De wereld zou een heel stuk mooier zijn met meer mensen zoals jij!

Reactie van Jeannette op 25 Januari 2023 op 11.05

@Nigella, deze meneer is overleden, niemand heeft hem gemist dus zal er niet op straat achter zijn rug over hem gesproken worden. 
Ik vind het verhaal van Hans zeer verhelderend en ook nuttig want als je alleen het krantenbericht leest heb je al gauw je oordeel klaar. 

In plaats dat hij vergeten was en vergeten blijft, hebben wij nu allemaal even bij deze mijnheer stil gestaan en beseffen wij ons dat het leven niet voor iedereen makkelijk is en dat oordelen over een ander wel al te gemakkelijk is.
Ik vind dat wij én hier iets van kunnen leren én inderdaad deze man, zonder hem te kennen kunnen respecteren.

David heeft zo een naam gekregen en dat is belangrijk. 

Reactie van Robert T op 25 Januari 2023 op 11.11

Citaat Jeannette: David heeft zo een naam gekregen en dat is belangrijk.

Amen!

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• Volgende ›
• Pagina